Frúin - 01.06.1963, Qupperneq 18

CLAItA PONTOPPIDAN
Úr ævíminnmgum dönsku leikonunnar Klöru Pontoppidan.
Clara Pontoppidan, hin frœga
danska leikkona, skrifar hér
endurminningar sínar úr ís-
landsferð, er hún fór til að
leika Höddu Pöddu í sam-
nefndu leikriti eftir Guð-
mund Kamban, sem kvik-
myndað var á íslandi fyrir
mörgum árum.
Þegar kvikmyndin „Hadda Padda“,
eftir bók Kambans, var kvikmynd-
uð hér heima á íslandi, lék ein fraég-
asta leikkona Dana, Clara Pontop-
pidan, aðalhlutverkið í henni. Hér
segir hún frá því, er hún komst í
lífshættu meðan á kvikmyndaupptök-
unni stóð, og lætur einnig í ljós
hrifningu sína yfir náttúrufegurð
landsins.
Það tók mig sárt, að þurfa að yfir-
gefa garðinn minn, sem er svo yndis-
legur, og það svona um hásumarið,
en það var óhjákvæmilegt. Það var
viðburðamikill dagur, þegar við veif-
uðum hrærð til ástvina okkar hérna
heima og sigldum af stað með „Gull-
fossi“ til íslands. Við áttum að taka
þar kvikmyndina „Hadda-Padda“.
Rithöfundurinn, Guðmundur Kamb-
an, átti sjálfur að stjórna leiknum,
ásamt Gunnari Hansen, Svend Meth-
ling og Alice O’Fredericks. Ungi leik-
arinn Poul Rohde og ég lékum aðal-
hluverkin. Auk þess var frú Mehling
og frú Kamban með í ferðinni. Yndis-
legt var að vagga hægt og mjúklega
á öldum Atlantshafsins, og finna salt
hafsvatnið streyma á okkur úr steypi-
böðum skipsins.
Þegar til Reykjavíkur kom, stóðu
18
þeir Kamban og Gunnar Hansen á
hafnarbakkanum og tóku á móti okk-
ur. Þeir höfðu siglt til íslands á und-
an okkur. Við bjuggum fyrst í nokkra
daga á Hótel Skjaldbreið í Reykja-
vík, meðan leikstjórarnir fóru út á
land að leita að stöðum, sem hæfa
myndu kvikmyndinni. Ekki er hægt
að segja annað, en að okkur leiddist
að bíða svona aðgerðalaus; við þráð-
um að fara að geta tekið til starfa,
og fara að ferðast um og sjá Sögu-
eyna.
Loks rann upp sú .stund, að okkur
og farangri okkar var komið fyrir
í tveim bílum. Við ókum í eilífðar-
tíma, ég held í einar 5—6 klukku-
stundir.
„Erum við komin á áfangastað?“
Nei, nú þurftum við að fara ríðandi
nokkuð af leiðinni. Það var langt
síðan ég hafði komið á hestbak, en
nú dugði ekki annað en standa sig,
og við urðum hvert um sig að klöngr-
ast á bak litlum íslenzkum hesti.
Nú hófst ógleymanlegt ævitýri úti í
Mynd frá prestssetrinu í Stenlöse. Ég sit hjá tengdaforeldrum mínum. Mað-
urinn minn tók þessa mynd; skugginn af honum sést á kjól tengdamóð-
ur minnar.
\ lífshættu á íslandi
FRÚIN