Stígandi - 01.10.1943, Page 48

110
KALDAKINN
STÍGANDI
Þótt þú heitir Kaldakinn,
kyssir sólin vanga þinn;
sálargróður sí og æ
seiðir fram í hverjum bæ.
Gefur sveini, gefur mey
gáfur, sem þeim bregðast ei:
Leiðarsteina og nesti nóg
norðan um lífsins Svartaskóg.
AÐ MORGNI DAGS
í drottins hélt eg hönd,
með honum gekk eg spöl
um grasi gróin lönd
og gráa eyðimöl.
Það var í morgunmund,
er móða á fjöllum lá,
en döggin djúp á grund
— demantar himni frá —.
Eg hélt í drottins hönd
og horfði dýrð hans á.
I drottins hélt eg hönd,
er heilög sólin rann
og lýsti höf og lönd,
svo ljós á jöklum brann.
Eg heyrði lækja ljóð
og ljúfan fuglaklið.
Eg heyrði hnatta óð
og hafsins þunga nið.
í drottins hélt eg hönd
og hafði öðlazt frið.