Stígandi - 01.10.1943, Síða 61

STÍGANDI
Þ R Á I N N:
ÓVEÐURSNÓTT
í HÁLFDÁNARTUNGUM
(Sbr. þjóðsögu í II. b. þjóðsagna Ól. D.).
Haustvindur ískaldur æðir, ýlírar um snös og nöf,
sem helskip fer hálfur máni hraðbyri skýjaköf.
Tröllslega hniúka hillir við himin leifturskjótt
í andartaksþögn, svo þýtur,
þúsundraddaður þýtur,
stormlúður þórefldur þýtur, og þegar er koldimm nótt.
En milli hnjúkanna hlakkar í hundrað djöfla kór.
í urðinni útburður vælir, sem ástarvana fór.
Svo kyrrir, en moldin sem möru magnstola troðin er,
í ofvænisþögn sem einhvers,
eins og hún bíði einhvers,
eins og í skelfingu einhvers óhugnaðs vænti sér.
Hlymjandi hófadynur um Hálfdánartungur fer,
grannur, gráskjóttur hestur um grundirnar hleypir sér.
— Rok hefir rekið frá tungli, rökkrið er draugskímu lýst. —
Hann fer í hringum og fnæsir,
flenntum nösum hann fnæsir,
eldi og eimyrju fnæsir og áfram sem stormsveipur brýzt.
Heim til Hálfdánartungna hamhleypan setur á skeið,
þá rís úr rústunum maður, sem rakni' hann þar við um leið.
Brostnum helsjónum horfir, háðsgretta' um andlit fer.
Svo grípur hann eldsnöggt í Grána,
grípur í faxið á Grána,
með heljarhlátri á Grána hlakkandi vindur sér.
— Og haustvindur ískaldur æðir, ýlfrar um snös og nöf,
sem helskip fer hálfur máni hraðbyri skýjaköf.
Tröllslega hnjúka hillir við himin leifturskjótt
í andartaksþögn, svo þýtur,
þúsundraddaður þýtur,
stormlúður þórefldur þýtur, og þegar er koldimm nótt.