Stígandi - 01.10.1943, Qupperneq 69

STÍGANDI
UM BÆKUR
131
fannst hjá inér?“ heldur fer nú form
og efni meir saman en fyrr, og skáldið
hefir vaxið af reynslu og veit betur,
hvað það hefir að segja. Steinn Steinarr
liefir verið um margt olbogabarn ham-
ingjunnar, eins og hann segir líka
skemmtilega og hnittilega, en beiskju-
laust í kvæðinu Hamingjan og ég. Og
þó er hann líka hamingjunnar barn.
Honurn virðist gefið það hjartalag, að
ekki setji að hug hans beiskju og sár-
indi, þótt ganga hans um grjót og urðir
mannlífsins geri honum eflaust stund-
um sárt á fótum og skilji eftir sín merki
eins og hann kemst að orði í Undir-
skrift:
Eg ber þess að sjálfsögðu ævilangt
óbrigðul merki,
þvi örlíig hvers manns gefa lit sinn og
hljóm sinn hans verki:
Það var lítið um dýrðir og næsta
naumt fyrir andann.
Mitt nafn er Steinn Steinarr, skáld.
Eg kvaðst á við fjandann.
Steinn hefir kveðizt á við fjandann í
sjálfum sér og fjandann í samtíð sinni,
fjanda kæruleysis og tómlætis um vöxt
og viðgang ungra skálda, og þessi síðasta
ljóðabók hans gefur fyrirheit um það,
að Steinn sigri eins og Kolbeinn. Við
hann má segja eins og St. G. St. segir
við lækinn:
Og söngur þinn hertist og hækkandi
fór hann,
unz hafðirðu kveðið sjálfan þig stóran.
Steinn Steinarr hefir kveðið skáldskap
sinn að stórum læk, nú er eftir að sjá,
hvort honum tekst að kveða hann að
stóru fljóti. Eg hlakka til næstu bókar
hans. —
NÝJAR BÆKUR
Meðal manna og dýra
lieitir smásagnasafn, er kom út í
surnar. Höfundur sagnanna er Steindór
Sigurðsson, cn útgefandi Pálmi H.
Jónsson. Eftir Steindór hafa áður birzt
sögur og kvæði, sein borið hafa vitni
um, að höfundur þessi á yfir liprum
penna að ráða, stundum beinlínis snjöll-
um, en yfirleitt verður honum þó ekki
mikið úr yrkisefnum sínum. í Mcðal
manna og dýra eru se.x sögur, og getur
engin þeirra talizt góð nema Isak, hesta-
saga, sem er prýðilega gerð. Aftur
finnst þeim, er þetta ritar, sagan Laun
dyggðarinnar, sem mest hrós hefir lilot-
ið, æði misbrestasöm. Það er sök sér, að
lífsskoðunin er ákaflega nöturleg, ef
lnin væri trúlega túlkuð, en þar bregzt
höfundinum meiniega bogalistin a. m.
k. á einum stað. Hundurinn Skuggi,
sem er önnur aðalsöguhetjan, verður
svo þjóðsögulega gamall af hundi að
vera, og þó í fyllsta fjöri, að séð verður,
allt til loka, að með mestu ólíkindum
verðtir. Vegna þessa fellur sagan mjög
um sjálfa sig, þótt hún sé vel skrifuð og
sums staðar prýðilega.
Dagur í Bjarnardal
heitir mikil skáldsaga, sem nú er að
koma út á vegum hókaútgáfunnar
Norðri á Akureyri. Höfundur sögunnar
er norski rithöfundurinn Tryggve Gull-
branssen, en þýðandi er Konráð Vil-
hjálmsson. Sagan verður í þremur bind-
um, og er fyrsta bindið, Dunar í trjá-
lundi, komið út. En öll mun sagan
væntanleg fyrir jólin. Skáldverk þetta
er ættarsaga, sem lýsir tápmikilli og
stórlyndri bændaætt, sem gefið er í
skyn að komin sé af konungum. Per-
sónulýsingar cru stórbrotnar. t. d. lýs-
ingin á Gamla-Degi, aðalmeiði ættarinn-
ar í fyrsta bindi sögunnar, aðrar lýsingar
nálgast það jafnvel að vera ómennskar
og forneskjulegar (Anna gamla á Hömr-
um). Höfundur lætur erfða skapgerð
vera meiru ráðandi hjá sögupersónum
sínum, cn títt hefir gerzt hjá flestum
höfundum í seinni tíð. Aðaltízkan hefir
9*