Hrund - 01.11.1967, Blaðsíða 7
Með íslenzkum konum í Lundúnum
ég harmaði það oft, hvað Guðmundur var sjaldan
heima og ég hafði oft lítið af honum að segja. Nú
er þetta breytt og ég kann því afskaplega vel.
— Er eitthvað af börnum ykkar hjá ykkur?
— Já, tveir drengjanna eru hér alveg, annar stund-
ar málanám við Stafford House College, hinn vinn-
ur hjá Loftleiðum. Sá yngsti sem er 16 ára, er hér
aðeins á sumrin — og í jólafríum. Hann er annars
í Verzlunarskólanum heima og býr hjá bróður sín-
um, sem er 24 ára lagastúdent og kvæntur heima.
— Hvað hafið þið verið gift lengi hjónin?
— í 25 ár — giftum okkur 19. september 1942
heima í Reykjavík. Þá höfðum við verið trúlofuð í
mörg ár. Guðmundur var orðinn hæstaréttarlög-
maður, áður en við giftum okkur og búinn að
byggja yfir okkur íbúð.
— Þið bjugguð lengst af í Hafnarfirði?
— Já, eftir að Guðmundur varð bæjarfógeti þar og
sýslumaður í Gullbringu- og Kjósarsýslu, byggð-
um við hús í Hafnarfirði og bjuggum þar í átján ár
— eða þar til við fórum hingað.
— Var Guðmundur farinn að starfa í stjórnmálum,
áður en þið giftuzt.
— Já, já, hann fór á þing um svipað leyti. Satt að
segja áttaði ég mig ekki til fulls á því, hversu langt
hann var kominn út í pólitíkina. Sjálf hafði ég
lítinn áhuga — hafði auðvitað sem unglingur þótzt
vera pólitísk, og talaði um pólitík án þess að vita
nokkuð, hvað ég var að tala um. Eg fór ekki að
hugsa um stjórnmál í alvöru fyrr en eftir að við
vorum gift — og þá stóð ég auðvitað með mínum
manni . Hinsvegar tók ég aldrei virkan þátt í
stjórnmálastarfsemi eða baráttu, fór bara með hon-
um á fundi og í kosningaferðalög.
— Var það ekki stundum erfitt?
— Jú, ég verð nú að játa, að mér fannst það stund-
um, sérstaklega framan af meðan ég tók nærri mér
persónulegar árásir.
— En oft hefur verið fjörugt að fylgjast með því,
sem um var rifizt?
— Já, sannarlega. Það fylgdi þessu oft mikill
spenningur. Heima hjá okkur var oft margt um
manninn og oft glatt á hjalla. Eg saknaði þess mest,
hvað við höfðum lítinn tíma út af fyrir okkur. En
nú er þetta alveg breytt. Nú vinnur maðurinn minn
venjulega fastan vinnudag á sendiráðsskrifstofunni
og þar fyrir utan erum við oftast saman, förum
saman í móttökur, höfum gesti hér — eða sitjum
í ró og næði uppi I stofunni okkar við lestur, rabb
og handavinnu, eða hlustum á sjónvarp og út-
varp. Það eru óneitanlega viðbrigði.
— Hafið þið ferðazt mikið þessi ár?
— Nei, til þessa hefur lftill tími gefizt til ferðalaga.
Guðmundur þurfti að byrja á því að ljúka sínum
föstu heimsóknum og taka á móti mörgum gestum
hér í London. Þó fórum við til Hollands, Spánar
og Portúgals í fyrra, því að hann hefur þessi lönd
líka fyrir utan England. I sumar notuðum við orlof
okkar til að fara heim í þrjár vikur en eigum eftir
dálítinn frítíma, sem við ætlum að nota til að skoða
eitthvað af Englandi.
— Hverjir eru stærstu viðburðirnir í samkvæmis-
lífi sendisveitanna hérna?
— Meðal stærstu viðburða að vetrinum mundu
líklega vera árlegt boð, sem drottningin heldur í
Buckinghamhöll í nóvember og hið árlega boð,
sem Lord Mayor of London heldur fvrir sendi-
herrana. Einnig heldur utanríkisráðherrann brezki
boð fyrir alla sendiherrana einhvern tíma vetrarins
Og á sumrin er það afmæli drottningar, þá heldur
hún þrjár garðveizlur.
— Þið hafið væntanlega hitt núverandi utanríkis-
ráðherra Breta?
— Já, George Brown — hann getur verið einstak-
lega skemmtilegur maður. Hann er mjög ólíkur
Michael Stewart, sem var hér fyrst eftir að við
komum. Stewart var afskaplega hæglátur og alúð-
legur maður en Brown öllu meiri fyrir sér — en
einstaklega fyndinn. Yfirleitt er ákaflega skemmti-
legt að fylgjast með stjórnmálamönnum og stjórn-
málum hér í Englandi, bæði af sjónvarpi, útvarpi
og dagblöðunum, sem eru alveg einstök, til dæmis
sunnudagsblöðin, þau eru heil náma af fróðleik og
skemmtilegum fréttum — og frábærlega vel skrifuð.
— Og nokkuð mikill munur á stjórnmálabarátt-
unni heima og hér eða hvað?
— Já, það má nú segja, þar á er mikill munur. Hér
halda menn sig ólíkt betur við málefnin. Islending-
ar gætu áreiðanlega mikið lært af stjórnmálalífi
Englendinga.
7