Hrund - 01.11.1967, Blaðsíða 12

Þetta sjal gaf Guðlaug Narfadóttir. Þaö er úr svartri kasmírull með svartri útsaumaðri silki-
rós í einu horninu og svörtu silkikögri úr mjóum brugðnum borðum; kögrið er fléttað og
hnýtt. Sjalið gaf Guðlaugu Margrét Guðmundsdóttir, ekkja Jóhannesar Olafssonar sýsiu-
manns á Gili í Skagafirði, móðir Alexanders Jóhannessonar, prófessors. Guðlaug var vetrar-
stúlka hjá Margréti veturinn 1916-17, en Margrét var þá sjúklingur. Um vorið gaf Margrét
Guðlaugu sjalið sem þakklætisvott.
NÝIR
MUNIR
I
ÞJÓÐMINJASAFNI
Á hverju ári berst Þjóðminjasafninu fjöldi muna
að gjöf hvaðanæva að. Marga þessara muna hefur
fólk fundið, þeir eru þá gamlir, misjafnlega vel
farnir, sumir jafnvel forngripir. En ekki er svo með
alla. Þjóðminjasafninu er einnig fengur að nýlegum
gripum, hlutum, sem fólk er e.t.v. hætt að nota og
er hrætt um, að enginn kunni að meta eftir sinn dag.
Þessir munir verða gamlir einhvern tíma, og það er
aldrei nóg brýnt fyrir fólki að varðveita þá. Þótt
gefandinn sé hlutnum vanur, þarf ekki sama máli að
gegna um næstu kynslóð á eftir. Nýir hlutir eru
stöðugt að taka við af þeim gömlu, ný tækni af
gamalli, en sú gamla má ekki gleymast.
] Þetta stokkabelti gaf Þórunn Thostrup,
en það átti amma hennar, frú Þórunn
Hannesdóttir Finnssonar, kona Bjarna
amtmanns Þorsteinssonar. Það er úr
gylltu silfri. Gefandinn, sem er dóttir
Steingríms skálds Thorsteinssonar, veit
ekkert um uppruna eða aldur beltisins.
Það mun upprunalega hafa verið belti
með plötubúnaði, þ.e. stokkarnir saum-
aðir á efni, en síðar verið gert að
samanhlekkjuðu belti. Á litlu ferkönt-
uðu stokkunum eru guðspjallamenn-
irnir fjórir og tákn þeirra, naut, ljón,
örn og engill.
2 Gunnfríður Jónsdóttir, myndhöggvari,
gaf þennan skúfhólk úr gylltu silfri,
sem Skarphéðinn Einarsson, gullsmið-
ur á Mörk í Laxárdal, smíðaði. Skarp-
héðinn var lærður smiður hjá Árna
Birni á Sauðárkróki. Hann hafði smíðað
annan hólk og gefið Gunnfríði, en hún
missti hann í Kvennaskólabrunanum á
Blönduósi 1911. Smíðaði hann þá þenn-
an í staðinn.