Skessuhorn - 26.11.2014, Blaðsíða 78

78 MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 2014
Nú þegar aðventan gengur í garð
og sífellt kviknar á fleiri jólaljós-
um tínist varningur sem tengist
jólahátíðinni inn í verslanir lands-
ins. Búðirnar fyllast af jólaöli, jóla-
nammi, bókum og síðast en ekki
síst - mandarínum. Margir komast í
jólaskapið þegar fyrsti mandarínu-
kassinn er keyptur og ilmurinn af
sætri og góðri mandarínu sprettur
fram þegar hún er opnuð. Íslend-
ingar eru sérlega hrifnir af jóla-
mandarínunum sínum, enda holl-
ar og bragðgóðar. Það ætti því ekki
að koma á óvart að á sumum heim-
ilum eru keyptir margir kassar af
þessum jólaávexti í desembermán-
uði. En hvað verður um kassana
þegar þeir eru orðnir tómir? Það
átta sig ekki allir á því að kassarn-
ir undan mandarínunum geta lifað
áfram, löngu eftir að jólin eru lið-
in. Þeir koma nefnilega í hentugri
stærð, eru léttir og þægilegir og
auðvelt er að föndra eitthvað snið-
ugt úr þeim.
Hillur eða bókakassar
Mandarínukassar geta þjónað ýms-
um tilgangi. Hægt er að mála þá
í öllum heimsins litum, klæða þá
með pappír eða efnum, breyta
þeim í hillur, dúkkurúm og hvað-
eina sem fólki dettur í hug. Auð-
velt er að meðhöndla viðinn enda
er hann ómeðhöndlaður að mestu.
Erfiðast er að ná líminu af hlið-
um kassanna, en með hárblásara
má mýkja það upp og ná því svo af
með sköfu eða rakvélarblaði. Kass-
arnir nýtast vel sem bakkar, hillur
í barnaherbergið, sem bókakassar
undir barnabækur eða uppskrifta-
bækur og svo má að sjálfsögðu út-
búa fallegan kassa undir jólagjafirn-
ar. Best er að nota hugmyndaflug-
ið þegar kassarnir eru skreyttir en
einnig má finna ýmsar hugmyndir
á vefsíðum eins og Pinterest og á
Google. Vinsælt er að nota skrapp-
pappír, stensla, efni og málningu.
Við látum meðfylgjandi myndir
tala sínu máli, sjón er sögu ríkari!
grþ / Ljósm. Pinterest.
Láttu mandarínukassann lifa áfram
Mandarínukassarnir geta fengið framhaldslíf sem fallegir
jólagjafakassar.
Hér er búið að mála kassann með krítarmálningu og nýta hann sem bakka undir kaffi og
meðlæti.
Geymdu bækurnar þínar í mandarínukassa, getur verið sniðug og
sæt lausn.
Kassarnir geta orðið að fallegum hillum. Skemmtilegt og öðruvísi jólaföndur.
Tveimur mandarínukössum staflað og nýttir sem hirsla og skraut.
Systurnar Kolbrún Ósk Kolbeins-
dóttir og Ásgerður Ásgrímsdóttir
leggja báðar stund á vélvirkjanám við
Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi. Tvö ár eru á milli systranna,
Kolbrún er 19 ára og Ásgerður 17
ára en þær stefna báðar á að útskrifast
vorið 2017 sem vélvirkjar með stúd-
entspróf. Blaðamaður Skessuhorns
tók systurnar tali og forvitnaðist um
valið á náminu, hvernig það gengur
fyrir sig og hvað þær systur stefna á
í framtíðinni.
Var með námsleiða
„Ég var á almennri braut fyrst en var
óákveðin hvað ég vildi gera. Ég vissi
ekkert hvað mig langaði að læra og
fékk hálfgerðan námsleiða. Sumar-
ið 2013 fór ég að vinna í álverinu og
þá kviknaði áhuginn á þessu. Þeg-
ar ég vann í kringum vélarnar ákvað
ég að prófa þetta því mér fannst þetta
áhugavert,“ útskýrir Kolbrún, sem
vinnur í skautsmiðjunni hjá Norð-
uráli á sumrin og með skólanum.
Hún er einnig með vinnuvélarétt-
indi og eitt af áhugamálum hennar
er bifhjólið sem hún keypti sér ný-
lega. „Þetta byrjaði eiginlega þannig
að við vorum inni í herbergi að tala
saman og ég kom með þessa hug-
mynd, að það væri sniðugt ef við fær-
um saman í þetta nám,“ segir yngri
systirin Ásgerður. „Ég ætla að verða
bóndi. Ég hef vitað það síðan ég var
lítil stelpa. Ég hef verið í sveit síðustu
þrjú sumur fyrir norðan í Eyjafirði og
hef alltaf elskað að vera í sveitinni hjá
ömmu og afa í Skagafirði. Það kemur
sér vel að vera búin að læra þetta,“ út-
skýrir Ásgerður sem stefnir á að fara
í búfræðinám á Hvanneyri eftir að
vélvirkja- og stúdentsprófinu lýkur.
Hún starfar á veitingahúsinu Galito
með skólanum en sveitin á greini-
lega hug hennar allan. Systurnar
voru báðar í sveit á Hrafnagili í Eyja-
firði og unnu við ferðaþjónustu sam-
hliða sveitastörfunum. „Í sveitinni
unnum við á mjólkurbúi hjá frænku
okkar við ýmis sveitastörf, svo sem að
skera þökur, fara í fjós og þess hátt-
ar. Mér finnst æðislegt að vera í sveit-
inni, kyrrðin og róin þar, sveitaloft-
ið og svo auðvitað dýrin,“ bætir Ás-
gerður við.
Logsuðan erfið
Systurnar segja námið fjölbreytt og
skemmtilegt. „Þetta er góður grunn-
ur. Við fáum innsýn inn í svo
margt, hvernig efnin eru, málm-
urinn, tréð, steypa, steypujárn og
svoleiðis. Við höfum líka farið að
skoða hjá Smellinn og fengum að
kíkja inn í nýju blokkina um dag-
inn,“ segir Ásgerður.“ Kolbrún
bætir því við að í grunninum læri
þær meðal annars að logsjóða,
smíða úr blikki og gera bolta-
stykki. Fyrstu tvær annirnar í nám-
inu læra nemendur í tré- og málm-
smíði saman en svo verður nám-
ið sérhæfðara. Stelpurnar segja
vinnuna í náminu skemmtilega.
„Þetta er nýtt og spennandi, eitt-
hvað annað en það sem maður er
vanur. Þetta er mun skemmtilegra
en bækurnar, það er svo gaman að
fá að gera eitthvað verklegt.“ Þær
bæta því við að það hafi þó kom-
ið þeim á óvart hvað logsuðan er
erfið og krefst mikillar þolinmæði.
„Það þarf að finna út alveg sjálf-
ur hvernig er best að sjóða. Það er
engin ein leið við suðuna heldur
er þetta eitthvað sem kemur bara
með æfingunni.“ Blaðamaður spyr
hvort námið sé ekki svolítið hættu-
legt? „Þetta er auðvitað hættulegra
en að sitja í tíma og lesa úr bók. En
það er passað vel upp á öryggisat-
riði. Það var farið rosalega vel yfir
öryggisatriðin í salnum, þar sem
öll tækin eru. Við þurfum að vera
í viðeigandi hlífðarfatnaði og þeir
sem eru með sítt hár þurfa að passa
vel upp á hárið, ekki hafa það sleg-
ið. En jú, þetta er auðvitað hættu-
legra en að sitja í bóklegum tíma.“
Fengu topplyklasett
í jólagjöf
Systurnar segja að yfirleitt séu fáar
stelpur að læra vélvirkjun. Í ár eru
þær frekar margar miðað við oft
áður, fjórar talsins, og eru um helm-
ingi færri en strákarnir. Þær segja að
vinkonur þeirra hafi orðið dálítið
hissa þegar þær fréttu að þær hefðu
skráð sig í vélvirkjann. „Það er samt
ein vinkona mín með okkur í nám-
inu. Svo er ein stelpa úr Hvalfjarð-
arsveitinni,“ segir Ásgerður. Það má
segja að vélvirkjun verði orðin að
fjölskyldustarfsgrein þegar stelpurn-
ar ljúka náminu því faðir þeirra, Ás-
grímur Gísli Ásgrímsson, er vélvirki
og vélstjóri. Hann starfar hjá Kraft-
vélum í Kópavogi. „Það er aldrei
að vita nema við förum á samning
þangað, okkur var allavega boðið það
um daginn. Ég veit samt ekki hvort
þeim var alvara eða hvort þeir voru
að grínast,“ segir Ásgerður brosandi.
Kolbrún bætir því við að það sé gott
að fara á samning hjá slippnum, þar
sé nóg að gera. Systurnar segjast ekki
endilega fara á samning á sama stað,
þótt það væri auðvitað gaman. „Við
erum frekar samrýndar, erum mik-
ið saman. Spilum til dæmis báðar á
gítar. En við vorum ekki mikið sam-
an þegar við vorum yngri, það jókst
svo með aldrinum,“ segja þær. Þær
eru ánægðar með valið á náminu og
hlakka til framhaldsins. „Núna vant-
ar okkur bara fleiri verkfæri í safnið.
Við fengum topplyklasett í jólagjöf í
fyrra sem kom sér mjög vel og núna
er maður bara að safna,“ segja syst-
urnar Ásgerður og Kolbrún að lok-
um. grþ
Systur á Akranesi eru verðandi vélvirkjar
Systurnar Kolbrún Ósk til vinstri og Ásgerður.