Læknablaðið - 15.02.2005, Qupperneq 57

UMRÆÐA & FRÉTTIR / NÁTTÚRUHAMFARIR í TÆLANDI
íslenski hópurinn semfór
til Tœlands. Fríðrik Sigur-
bergsson er lengst til vinstri
ífremstu röð.
Friðrik leggur fólki lífsregl-
urnar á leiðinni.
Friðrik sagði að furðuvel
hefði gengið að breyta Boe-
ing 757farþegaflugvélinni í
sjúkraflutningavél. Hér sést
farþegarýmið klárt til að
taka við sjúklingum.
Hvernig farið þið að þessu?
Friðrik ber lof á hópinn, hann hafi unnið sem einn
maður og allt gengið eins vel og hugsast gat. Farkost-
urinn var Boeing 757 vél sem Flugleiðir nota í Ame-
ríkuflugið og þótt vinnuaðstaða sé aldrei góð um borð
í flugvélum þá hafl tekist furðuvel að breyta henni í
sjúkraflutningavél. „Þetta var ótrúlega þægilegt og
allt annað en í þyrlunni,“ sagði hann og bætti því við
að langflestir hefðu verið til í að fara aðra ferð. „Við
sáum að við vorum að gera þessu fólki gott með því
að flytja það heim. Það kom hins vegar í ljós að það
þurfti ekki að flytja fleiri með þessum hætti.“
Friðrik stundaði framhaldsnám í Svíþjóð og bjó
þar í átta ár en hann sagðist aldrei hafa séð Svía eins
bjargarlausa og þarna. „Það kom mér verulega á óvart
hversu lítið vald þeir voru komnir með á hlutunum eft-
ir vikutíma. Þeir báru mikla virðingu fyrir því hversu
snurðulaust þetta gekk hjá okkur. - Hvernig farið þið
að þessu? spurðu þeir. - Þið virðist alltaf geta skipt
um stefnu og tekið ákvarðanir eins og ekkert sé.
Ég svaraði því til að við hefðum fullt umboð frá for-
sætisráðuneytinu og Landspítaianum og við breyttum
um áætlun hvenær sem þess gerðist þörf. Svo einfalt
væri það. Það virðist vera lengri stjórnunarkeðja hjá
Svíunum og þeir voru greinilega að fjarstýra hlutun-
um dálítið að heiman."
Friðrik segir að reynslan hafi skilað íslenska hópn-
um áleiðis en þá vaknar sú spurning hvaðan sú reynsla
er fengin. Sem betur fer hafa íslenskir heilbrigðis-
starfsmenn ekki þurft að takast á við slíkar hamfarir
sem þarna urðu.
„Þarna var á ferð þrautreynt fólk með þetta ís-
lenska viðhorf að ganga í málin og leysa þau, gera það
sem þurfti að gera. Þeim peningum sem í þetta fóru
var vel varið og sjúklingarnir fóru ánægðir frá borði,“
sagði Friðrik Sigurbergsson læknir.
Læknabladid 2005/91 197