Læknablaðið - 15.12.2013, Blaðsíða 35

UMFJOLLUN OG GREINAR
„Okkur cr fullkoinlega Ijóst
að ef við náum ekki ungu sér-
fræöingunum heim og missum
unglæknana frá okkur hrynur
íslenska heilbrigðiskerfið," segir
Sigurveig Pétursdóttir formaður
samninganefndar Læknafélags
íslands.
greiðslum til lækna á landsbyggðinni
sem eru nánast alltaf í vinnunni, á vakt
eða bakvakt, og greiðslurnar til þeirra því
eðlilegar þegar skoðað er í því samhengi.
Ef við tökum dæmi af ungum lækni sem
er að koma út á vinnumarkaðinn eftir
samfellt nám í grunnskóla, menntaskóla
og læknadeild háskólans er hann 26 ára
gamall þegar hann byrjar að vinna fyrir
launum. Byrjunarlaun hans eru rúmar
300.000 krónur á mánuði. Með því að taka
allar vaktir sem bjóðast getur hann búist
við mánaðarlaunum upp á 450.000 krónur.
Margir ungir læknar eru einnig að stofna
fjölskyldur og þeir vilja einfaldlega ekki
vinna svo mikið að þeir sjái fólkið sitt
aldrei. Hver vill það? Erfið vaktavinna
styttir sannanlega lífið og fólk á ekki að
þurfa að byggja lífsafkomu sína á því að
standa margar næturvaktir í mánuði um-
fram eðlilegan vinnutíma. Hér hefur verið
mikið misræmi í samanburði á launum
á milli stétta, þar sem heildarlaun lækna
með óheyrilegri vaktabyrði eru borin
saman við dagvinnulaun annarra stétta.
Það á auðvitað að miða við dagvinnulaun
og ekkert annað."
Almennir læknar verst settir
Það var viðurkennt að í síðustu kjarasamn-
ingum lækna hafi megináherslan verið
lögð á að hækka laun ungra sérfræðinga
og laun almennra lækna hafi setið eftir í
samningagerðinni. Seyðið hefur greinilega
verið sopið af þeirri stefnu. Sigurveig segir
að ekki verði unað við þetta lengur.
„I samninganefnd Læknafélags Islands
eru tveir fulltrúar almennra lækna og við
vinnum mjög þétt saman öll nefndin og
það verður enginn skilinn eftir í komandi
samningagerð. Það er mín einlæga sann-
færing að læknar séu einn hópur og þeir
eiga að standa saman og þeir þurfa þess.
Ég held að það hafi aldrei verið jafnljóst og
núna. Ég er ekki bara að tala um sjúkra-
húslækna heldur einnig sjálfstætt starf-
andi sérfræðinga utan spítalans. Mikil-
vægi samstöðunnar hefur aldrei vegið
jafnþungt og nú. Því ég geri mér engar
grillur um að við munum sækja launa-
hækkanir til viðsemjenda með auðveldum
hætti. Það verður barátta og það verður
erfitt."
Sigurveig segir að innan samninga-
nefndarinnar ríki mikill einhugur og
samstaða en hún leggur jafnframt áherslu
á mikilvægi þess að nefndin hafi sterkt
bakland í stéttinni. Hún er ómyrk í máli:
„Okkur er fullkomlega ljóst að ef við
náum ekki ungu sérfræðingunum heim
og missum unglæknana frá okkur hrynur
íslenska heilbrigðiskerfið. Við sem erum
hér heima, og höfum lokið okkar sérfræði-
námi, getum ekki haldið kerfinu gangandi
upp á eigin spýtur. Þetta þurfa viðsemj-
endur okkar að skilja og sýna vilja til að
snúa þessu við. I þessu felst engin hótun
heldur er þetta hinn grimmi veruleiki sem
blasir við. Þetta er það sem okkur í samn-
inganefnd Læknafélags íslands finnst við
bera ábyrgð á að ná tökum á."
Verðum að ná samningi
Hún kveðst ekki tilbúin til að nefna neinar
tölur eða prósentur í væntanlegri kröfu-
gerð en segist gera sér ljósa grein fyrir því
að félagsmenn muni ekki samþykkja hvað
sem er. „Þetta verður að vera samningur
sem færir okkar fólki verulega kjarabætur.
Ég vil helst ekki hugsa það til enda hvað
tekur við ef félagsmenn fella samning og
við stöndum uppi samningslaus. Þá er
hætt við að læknar leiti annað í auknum
mæli og því getum við ekki stjórnað. Ef
ekki næst samningur sem læknar sætta
sig við, eru þeir í þeirri stöðu að geta
farið. Þeir eru eftirsóttur vinnukraftur alls
staðar í kringum okkur. Spurningin er
hvort við sem þjóð viljum einnig sýna að
við sækjumst eftir kröftum þeirra."
LÆKNAblaðið 2013/99 583