Læknablaðið - 15.12.2013, Blaðsíða 48

UMFJÖLLUN O G GREINAR
Á markaðnum í Hoi An, - gamalli hafnarborg þar sem Japanir, Kín-
verjar, Hollendingar og Indverjar gerðu sig heimakomna við verslun
og viðskipti á 17. og 18. öld. Gamli bærinn er óbreyttur síðan á dögum
þessara kaupmanna, hann er lágreistur og lifandi og ansi hipp og kúl,
þar eru skraddarar og kjólameistarar og hönnuðir á hverju horni, og
þar fœst krydd og dúkar, teppi og alls kyns varningur og matargerðin
er í heimsklassa. Grœnmeti á markaðnum gœti ekki ferskara og holl-
ara verið, það er sumt mjög miðaldalegt útlits og minnir varla á mat,
en hér er hvorki notuðfrystivara né örbylgja. Til tnarks um hversu
„lifandi" staðurinn er má geta þess að á hótelherbergi okkar voru tveir
froskar að tsjilla og annar þeirra gerðist laumufarþegi í veskinu mínu.
Hann skaut svo upp smetti í næstu borg og mœttiþargrimmum
örlögum sínum.
Við geitin í Asíu
Védís Skarphéðinsdóttir
Ég á tvær dætur, Ingibjörgu og Guðrúnu,
og ef þær hefðu fæðst þegar ég var um
tvítugt hefðu þær líklega heitið Hneta og
Rjúpa. En þess í stað bera þær klassísk
íslensk nöfn en hafa alltaf verið kallaðar
ýmsum nöfnum, oftast apríkósa og geit.
Það var geitin sem fór með mér í Asíureisu
sem hér verður rakin.
I blaðamannssamningi við útgefendur
eru þeir dásamlegu skilmálar að blaða-
maður geti á nokkurra ára fresti fengið
þriggja mánaða leyfi. Þetta leyfi tók ég
síðastliðið vor og þegar Guðrún var búin
með prófin stungum við af út í spegil-
sléttan flóann sem Víetnam hringar sig í
kringum. A leiðinni þangað urðum við að
gera stuttan stans í Dúbæ, og þegar við
höfðum gert Víetnam skil flugum við til
Siem Reap í Kambódíu og þaðan til Bang-
kok í Tælandi.
Nýstiídenlar í Hanoi í víetnömskum spari-
fötum að sjálfsögðu - í gamla háskólanum eða
bókmenntahofinu sem var stofnsett árið 1070. Nöfn
nemenda eru hoggin út í þykkar sleintöflur sem hvíla
á bakinu á skjaldbökum. Þau dýr eru í hávegum liöfð á
þessum slóðum og allir trúa á risaskjaldböku sem býr
í tjörn í 101 Hanoi.
Dúbæ gæti átt innkomu í Star Wars,
fríkaður staður og áttunarvandinn liggur
einsog mara yfir öllu. Gull og gersemar,
fleiri flugvélar en bílar, talandi gos-
brunnar, kvikasilfrið fast við 40 gráður
eða ofar, og ef einhver vara fæst ekki í
borginni þá er hún bara einfaldlega ekki
til! Mannfólkið einsog í 1001 nótt, með
öll sín öpptúdeit fjarskiptatæki frá apple,
emírar og kalífar og ómarar í nýþvegnum
og pressuðum snjóhvítum kuflum og svo
heilu hjarðirnar af kvenfólki f kolsvörtum
brakandi búrkum.
Við héldum fluginu áfram með Emir-
ates, konungum sandsins. Næsta mál
á dagskrá: HCMC, Ho Chi Minh City,
eða bara Saigon einsog borgin hét sem
var nefnd í hverjum einasta fréttatíma í
víðri veröld í ameríska stríðinu einsog
Víetnamar kalla það - allir aðrir segja
Víetnamstríðið.
Stóreygar mæðgur ofan af íslandi eru
fagnaðarefni á þessum slóðum og einkum
Þessum leiguhjólara leist vel á íslensku sparibaukana
sem þurftu að komast uppá lagið með að reikna út loka-
prísinn. 283.000 víetnömsk dong jafngilda 10 evrum
sem eru 1600 kall - það kostaði til dæmisfyrsta máltíðin
sem samanstóð afþremur stórum hrísgrjónaréttum,
einum bjór og einum ferskum ávaxtasafa.
vildu leiguhjólamenn hafa af okkur fé, en
það voru upphæðir sem skiptu engu máli.
Við fyrstu kynni er Saigon hræðileg: stór,
menguð, ruglingsleg, sjóðheit, ljóslaus og
göturnar alveg pakkaðar af ærandi vél-
hjólum. Það er útilokað að komast yfir
breiðgöturnar þeirra án þess að krækja
saman höndum og leggja á djúpið, fyrst
gargaði ég dáldið á leiðinni en eftir 6
vikna ferðalag á vélhjólaslóðum vorum við
orðnar alveg sallakúl og gengum ákveðið,
óhræddar og virðulegar gegnum bullandi
umferð á 8 akreina götum og vorum eins
og Móses á svipinn og hjólafljótið vék fyrir
okkur hvar sem við stigum niður fæti.
Framhald ferðasögunnar er rakið í
myndatextum.
Ekki margar bókabúðir sem urðu á vegi okkar. íþessari
búð fengust bara vel með farnar gamlar teiknimynda-
sögur, í strangri röð og reglu, og það var bannað að
koma á skónum inn í búðina.
596 LÆKNAblaðið 2013/99