Þjóðlíf - 01.04.1989, Blaðsíða 27

ERLENT
Þar er tónlistin bönnuð
íran - tíu árum eftir byltinguna
Það var ekki búið að gefa Said litla nafn
morguninn sem varðmenn byltingarinnar
ruddust inn í íbúð fjölskyldunnar og hand-
tóku föður hans. Said var aðeins tíu daga
gamall. Það tók móður hans sex mánuði að
komast að því hvar faðirinn var hafður í
haldi. í fyrsta heimsóknartímanum í Evin-
fangelsið í Teheran reyndi móðirin að segja
förðurnum nafn litla sonar þeirra en í gegn
um þykkar rúðurnar sem skilja fangann frá
aðstandendum var ómögulegt að heyra
nokkuð. Said sá föður sinn aldrei aftur. Eftir
þessa fyrstu og einu heimsókn var gefin út
heimild til að handtaka móðurina. Hún brást
skjótt við og flúði með Said litla til V-Þýska-
lands. Eftir eins og hálfs árs fangelsisdvöl var
faðirinn loks dæmdur til tuttugu ára fangels-
isvistar fyrir að hafa unnið með vinstrisinn-
uðum samtökum. í nóvember 1988 fréttu
Said og móðir hans að faðirinn hefði verið
líflátinn. Said er núna sjö ára gamall.
Hrönn Kristinsdóttir höfundur
greinarinnar er búsett í Berlín og
er gift landflótta Irana.
Þegar fangar eru teknir af lífi í íran eru
aðstandendur beðnir að gefa sig fram við
fangelsisyfirvöld. Þar fá þeir afhentan bögg-
ul með fötum þess látna. Hvenær eða hvers-
vegna fanginn var tekinn af lífi fá þeir ekki að
vita, né heldur hvar lík hans hefur verið graf-
ið. Flestir Iranir vita hinsvegar, eftir að hafa
upplífað ótrúlegan fjölda morða á föngum,
að lík hinna myrtu eru grafin á stað sem
nefndur er Lanatabad (grafreitur hinna út-
skúfuðu). Þar liggja þúsundir lemstraðra líka
í fjöldagröfum.
Frá því í ágúst 1988 hafa tugir þúsunda
pólitískra fanga verið líflátnir í íran, þar á
meðal konur, börn og gamalmenni. Nýlega
27