Þjóðlíf - 01.04.1989, Qupperneq 28

ERLENT
skýrði íranskur faðir frá því á blaðamanna-
fundi Græningja í V-Þýskalandi að fjórtán
ára gamall sonur hans hefði verið tekinn fast-
ur þar sem hann var að selja blöð: „í sjö ár
var hann pyntaður. Sjóðandi vatni var hellt
yfir hann og á veturna var hann látinn ganga
um nakinn í snjó og frosti heilu dagana. Allar
tennurnar voru sparkaðar úr honum af stíg-
véluðum hermönnum. Og nú hafa þeir myrt
hann.“
í fangelsunum sem nefnd eru „íslamskar
námsstofnanir“ er hver og einn fangi leiddur
fyrir „andlegan dómara“. Fanginn verður að
játast íslamskri trú og viðurkenna guðsríki
Komeinis, hann verður auk þess að sanna
fyrir hinum andlega dómara að hugarfars-
breyting hans sé algjör og trú hans sönn. Það
gerir hann með því að vera fús til að taka þátt
í aftökum vina og ættingja. Færist hann und-
an er kveðinn upp líflátsúrskurður á innan
við fimm mínútum og fanginn tekinn sam-
stundis af lífi. Á þennan hátt hafa nokkur
fangelsi, t.d. fangelsið í Hamadam, verið
tæmd. í einni deild £vin-fangelsis íTeheran
spöruðu menn sér einstaklingsaftökurnar
með því að drepa 700 fanga í einu með öfl-
ugri sprengingu.
Mullahsarnir (íslamskir prestar) geta brátt
með sönnu fullyrt að í íran séu engir pólitísk-
ir fangar lengur. Samhliða opnun út á við í
viðskiptum ætlar stjórnin í Teheran að gefa
öllum pólitískum föngum upp sakir. Með
þessari sakauppgjöf vonast íslamska lýðveld-
ið líklega til að verða viðurkennt á alþjóða-
vettvangi. Sakauppgjöfin nægir hins vegar
ekki sem skýring á fjöldamorðum þeim sem
framin hafa verið af kappi í að minnsta kosti
hálft ár. Þetta linnulausa ofbeldi gegn eigin
þjóð, sem aukist hefur mjög eftir að vopna-
hlé var gert í stríðinu við írak, bendir að
mínu viti til veikleika prestaveldisins í
Teheran. Eftir að hafa verið við völd í tíu ár
standa þeir nú frammi fyrir algjöru hruni og
eyðileggingu.
Þeir eru ófærir um að útskýra fyrir þjóð-
inni tilgang þess að hafa í átta ár hrópað
„stríð, stríð, til sigurs“, að hafa fórnað millj-
ónum mannslífa og að hafa lagt stóran hluta
landsins í rúst. Þeir eru sömuleiðis ófærir um
að útskýra hversvegna þeir voru svo skyndi-
lega tilbúnir að gera vopnahléssamning við
írak eftir að hafa í rúmt ár sagt slíkan samn-
ing verk djöfulsins. Því leitast þeir nú við að
skapa andrúmsloft sem hlaðið er angist og
ýtir burt spurningunum um tilgang þessa
langa stríðs og ástæðuna fyrir þessum óvænta
vopnahlésvilja.
En það eru ekki aðeins fangar sem teknir
eru af lífi, heldur eru stjórnarandstæðingar
sem þegar hafa setið af sér fangelsisdóma
fangelsaðir aftur og margir þeirra teknir af
lífi án ástæðu og án dóms. Til að ógna þjóð-
inni enn frekar hafa aftökur í nokkrum borg-
um farið fram opinberlega. Æðsti dómari
íslamska lýðveldisins, Musavi Ardebili, til-
kynnti við hina opinberu föstudagsbæn,
Frá því að klerkastjórnin komst til valda í íran hafa konur verið skikkaðar til að hylja
andlit sitt.
Nokkrum mánuðum áður en Komeini lýsti því yfir að rithöfundurinn Rusti væri rétt-
dræpur vegna skrifa sinna, hélt Genscher utanríkisráðherra V-Þýskalands til íran
ásamtfjölmennu fylgdarliði. Hann hélt heim með nýjan vináttu— og menningarsamn-
ing upp á vasann.
skömmu eftir gerð vopnahléssáttmálans:
„Dómstólarnir verða fyrir miklum þrýstingi
frá almenningi. Við erum gagnrýndir fyrir að
leiða hvern og einn fanga fyrir rétt í stað þess
að taka þá bara alla af lífi....Það er fólkið
sem krefst þess að þeir verði allir líflátnir."
Yfirmaður varðmanna byltingarinnar til-
kynnti sömuleiðis: „Varðmenn byltingarinn-
ar og allur almenningur verða að gera sér
ljóst að baráttunni gegn andstæðingum bylt-
ingarinnar er ekki lokið þrátt fyrir vopna-
hléið í stríðinu gegn írak.“ Það er svo sann-
arlega furðulegt að stjórn íslamska lýðveldis-
ins skuli svo djarflega sem raun ber vitni
skýra erlendum fjölmiðlum frá hrottalegum
glæpum sínum. Þó er það enn furðulegra að
allur heimurinn skuli loka augunum og láta
sig þessar hörmungar engu skipta.
28