Tímarit Máls og menningar - 01.09.1944, Blaðsíða 29

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
123
það ljóst, að mikið er leggjandi í sölurnar, ef takast mætti að koma
fóðurframleiðslunni á öruggari og arðvænlegri grundvöll.
Möguleikar á notkun jarðhita eru enn eitt mjög mikilsvert rann-
sóknarefni. Er bæði um að ræða jarðboranir á ýmsum stöðum, þar
sem þörf er á heitu vatni til upphitunar íbúðarhúsa og gróðurhúsa.
Ennfremur rannsókn á skilyrðum til virkjunar gufuorku á gufu-
hverasvæðunum til raforkufrandeiðslu o. s. frv. Má vera, að vér
eigum þar meiri fjársjóði fólgna en nokkurn hefur dreymt um.
Rannsóknarráð ríkisins hefur haft þessi mál með höndum, en
skortir bolmagn og aðstöðu til að taka þau nægilega föstum tök-
um. Virðist eðlilegt, að framkvæmdir yrðu faldar sérstökum manni
með fasta skrifstofu, „jarðhitamálastjóra“, og gæti hann haft sam-
vinnu við rannsóknaráð, eftir því sem hentugt þætti. Sömuleiðis
væri hugsanlegt að fela skrifstofu vegamálastjóra eða vitamála-
stjóra að annast framkvæmdirnar, en vafasamt er, að það væri eins
heppilegt, þar eð þeirra störf eru í eðli sínu óskyld.
Það verður að tryggja með einhverju móti, að ekki verði frekari
dráttur á, að þessar rannsóknir komist í fastari skorður, því að hér
er um stórmál að ræða.
Hér læt ég þessari upptalningu lokið, þótt fleira mætti bæta við.
Margt bendir til, að áhugi sé að vakna hjá ýmsum fyrir vísindalegri
vinnu hér á landi. Enn eru þó stjórnarvöldin ærið hikandi við
slíkar framkvæmdir, enda þarf alltaf nokkurt áræði og bjartsýni
til að brjóta nýja leið.
Það er ef til vill táknrænt, að nú á þessum tímamótum í stjórn-
arfarssögu Islendinga, þegar tvær merkustu stofnanir vorar vilja
sýna af sér myndarskap og gefa lýðveldinu tannfé, sem sé vel við
hæfi, og megi styðja það til góðs gengis, gefur önnur (Alþingi)
byggingu yfir fornminjasafn, en hin (Háskólinn) orðaþók yfir ís-
lenzkt mál.
Víst eru þetta nauðsynjagjafir, og ekki skyldum vér gleyma for-
tíð vorri né sögu. Það er vissulega auðveldara og áhættuminna að
grípa til gamalla og viðurkenndra þjóðlegra verðmæta vorra cn
ryðja nýja braut.
flitt ættu menn þó jafnframt að hafa hugfast, að það, sem er fram
undan, er ekki fortíðin heldur framtíðin.