Tímarit Máls og menningar - 01.09.1944, Blaðsíða 57

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
151
ekki. Hún er úr Reykjavík og getur sungið. Hún syngur: Good night
sweatheart o. s. frv. good night. En ég er ekki ástfanginn. Hún má
syngja eins mikið og hún vill. Ég er ekki nema tíu ára.
Hef ég gleymt barninu?
Bíðum við.
Það er kaldur dagur og ég er að óska mér þess, að ég verði send-
ur til næsta bæjar, en það er ekki til neins að óska sér. Aftur á móti
hef ég neyðzt til að fara í jakka, því að kuldinn keyrir úr hófi fram,
hvað sem spóinn segir. En enginn mannlegur máttur og ekki held-
ur sjálf höfuðskepnan skal fá mig til að fara í nærbuxur, hvað þá
heldur setja húfu á höfuðið.
Heyrðu, sagði ég við litla drenginn, þegar ég gat ekki lengur
unað hinu tilbreytingarlausa rölti fram og aftur, viltu ekki fara inn?
Nei, sagði litli drengurinn. Þá leiddi ég hann dálítið um. Síðan
stanzaði ég og sagði við hann: Þér er svo kalt, þú vilt fara inn.
Nei, sagði litli drengurinn.
Guð komi til, ég var hættur að geta narrað barnið.
Þú vilt fara inn, sagði ég aftur.
Nei, sagði litli drengurinn.
Gefst ég þá upp?
Nei.
Eg leiði hann bak við hús þar sem ég er viss um að enginn sér
okkur gegnum glugga; ég sezt á hækjur mínar fyrir framan hann,
tek um herðar hans og svo sem mér hverfi allur kærleiki til mann-
fólksins; eins og ég hefði aldrei svæft dreng þenna, eins og
ég hefði aldrei sagt honum hvernig fuglarnir háttuðu sig;
eins og ég væri ekki lengur tíu ára drengur úr holdi og blóði,
fæddur út af konu, þannig tek ég nú um handleggi litla drengs-
ins og kreisti að, frekar en ég klípi, því að handleggirnir eru mjóir.
En þegar ég sé á andliti drengsins, að hann ætlar að fara að gráta,
kreisti ég ennþá meira að og hristi hann til og einhver dýrðleg kennd
fer um mig við þetta, og ég hristi hann til eins og það sé um að
gera að láta hann fara að gráta. Þá fóru tárin að streyma niður
kinnar drengsins, en í augum hans, hinum bláu augum hans, er
ekki lengur neitt nema skelfingin. En þegar ég sé þetta, tek ég hann
í fang mér og legg vanga minn að vanga drengsins og þrýsti honum