Tímarit Máls og menningar - 01.09.1944, Blaðsíða 36

130
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
vanalega menn, meira að segja ávarpar þá með hinu virðulega heiti
„soldater“, og virðist dæma verk þeirra fyrst og fremst út frá þján-
ingu yfir þeirri tilhugsun, að slík verk skuli vera unnin, sorg yfir
því að mannlegar verur skuli geta leiðzt á aðra eins glapstigu.
í þessum kvæðum, Friheten, má heyra hjartslátt stoltrar þjóðar í
stríði hennar fyrir þeim hlutum, sem eru í raun og veru dýrmætari en
lífið. Hér eru innstu hræringar mannlegs hjarta á úrslitastund sagð-
ar með orðalagi, sem aðeins slíkar stundir tjá mennskri tungu.
Kvæðin hafa alla eiginleika hins fágaða sverðs. Eg endurtek, að
það sýnir hver maður Nordahl Grieg var, að mitt í önnum stríðs-
ins, ókyrrð og geðshræringu, skyldi hann samt vaka yfir því að fága
hverja línu í kvæðum sínum, og skiljast ekki við neitt svo á því sæi
blett eða hrukku. Hann var gæddur hinni nákvæmu samvizku lista-
mannsins, sem ekki getur heldur brugðizt í stríði.
Annars var það ekki erindi mitt að hlaða hér lofi á Nordahl
Grieg. Lof mitt um þessi kvæði mundi verða hégómlegt. Þessi
norski fullhugi og snillingur lagði líf sitt að veði fyrir kvæðum sín-
um og galt veðið. Sú staðreynd er ofar mínu lofi.