Tímarit Máls og menningar - 01.09.1944, Page 51

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
145
FYRIRMYND
Hár þitt er eins og húmið,
hönd þín er fíngerð og smá,
þitt enni er hvítt,
þín augu blá.
Þetta ávala form,
þessi íbjúga lína
snart ímyndun mína:
Það er draumur formsins,
að deyja út.
Einn dag munu allar línur
enda í hnút.
SÖKNUÐUR
Hin íbjúga veröld,
sem hverfist í sjálfa sig,
gaf mér sólskin eins dags
og húm einnar nœtur.
Þú, sem ég elska,
hví yfirgefur þú mig.
í skugganum mikla,
sem grúfir við guðsins fœtur,
er grafin sú spurning,
sem aldrei mun finna sitt svar:
Hvar?
10