Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Qupperneq 33

ÞÓRUNN MAGNÚSDÓTTIR :
Mun þjóðin týna sjálfri sér?
Hver treystir sér til þeirrar ábyrgðarmiklu staðhæfingar, að vér
séum betur komin sem hernaðaraðili en hlutlaus þjóð, ef til nýrrar
heimsstyrjaldar kemur? Værum vér ekki einmitt að bjóða hættunni
heim með því að gerast aðili að Norður-Atlantshafsbandalaginu? Ekki
liggur í láginni hvers vegna oss er boðin þátttaka. Þeir eru varla marg-
ir, sem raunverulega láta blekkjast af þeim áróðri, að Bandaríkin sýni
oss mikla vinsemd og kurteisi með boði sínu. Það ber að gjalda var-
hug við slíkri vinsemd og ætla hana mun sérdrægari en hún kann að
virðast í ísmeygilegum málsskjölum. Og ekki væri úr vegi að skoða
kurteisina sem diplomatiska leið til að ná settu marki án þess að bletta
þjóðarheiður(I) sinn með ofbeldi. Bandaríkjamenn mættu svo vel
vita vilja íslenzku þjóðarinnar eftir það sem á undan er gengið, að
þeir þurfa ekki að fara í neinar grafgötur um það, að þeirra væri
kurteisin mest ef þeir sæju oss í friði með hlutleysi vort og virtu sjálf-
stæði vort. En hvað er sjálfstæði smáþjóðar í þeirra augum? Svarið
er ásælni þeirra við oss, sem alltaf er söm við sig þó að þeir finni henni
nýjar og nýjar leiðir.
Amerísku hermennirnir, sem hér dvöldust á styrjaldarárunum, köll-
uðu ísland the rock. Það er nokkurn veginn víst, að þeir menn, banda-
rískir, sem mest kapp leggja á að innlima ísland í hagsmuna- og hern-
aðarkerfi Bandaríkjanna, líti svipuðum augum á landið, telji það
klett, eyðisker og þá fámennu þjóð sem það byggir lítils virði og ekki
vandséð fyrir hlut hennar. Verði því landið gert að atomstöð og her-
gagnabúri mundi Bandaríkjamönnum vart miklast í augum að kippa
yfir hafið til sín þeim hræðum, sem kysu að bjarga sér frá bráðum
voða með því að flytjast til Vesturheims. Trúlega yrði þó meginþorri
íslenzkra karlmanna kyrrsettur á the rock vegna svokallaðra land-
varna. Þótt ekki yrði komið á almennri herskyldu hér, yrði auðvelt