Tímarit Máls og menningar - 01.12.1958, Qupperneq 35

SPRENGJAN 0G BUDDAN
grísinn sinn í kapp við þyngdarlög-
málið, og glopra honum svo úr hönd-
um sér, (og eiga það síðan undir til-
viljun hvort þeim tekst að halda sjálf-
um sér í flugvélinni, eða lenda
kannski klofvega á grísnum sínum til
að þeysa á honum síðasta spölinn nið-
ur) ?
Við Islendingar erum aðeins rúm-
lega 160 þúsund. Ef við hefðum
verið staddir á slóðum fórnarlamb-
anna í Hírósíma 6. ágúst 1945, mundi
aðeins þriðjungur okkar hafa dregið
lífsanda þegar grísinn var sprung-
inn. Og ef þessi þriðjungur okkar
hefði verið viðstaddur sprenginguna
á Nagasakí nokkrum dögum síðar,
mundum við ekki hafa nægt til að
fylla dánartöluna, og það jafnvel þó
bræðrum okkar Færeyingum hefði
öllum verið bætt við. Svona fljótunn-
ið verk er það sem sé orðið að út-
rýma smáþjóðum á þessum glæsilegu
tímum tæknilegra framfara.
Það mætti því ætla að ýmsar alvar-
legar spurningar leituðu á okkur ís-
lendinga, — og þeim mun frekar sem
okkur hlýtur að vera kunnugt að það
er fleira en grísir sem bandarískar
sprengjuflugvélar flytja með sér. Það
eru líka, — svo maður haldi sér við
talsmáta bandarískra herflugmanna,
■ hin fullvöxnu alisvín. Það eru líka
vetnissprengjur. En um styrkleika
vetnissprengjunnar skilst manni megi
hafa það til marks að gamla úraníum-
sprengjan, sú sem drap 100 þúsund
timarit máls oc menningar
manns í Hírósíma, sé notuð sem eins-
konar knalletta á hana.
Sannleikurinn er þó sá, að þess hef-
ur ekki orðið vart að þessar ægilegu
staðreyndir yllu íslendingum neinum
teljandi áhyggjum.
Erum við íslendingarþá allra þjóða
heimskastir og sljóastir? Erum við
jafnvel heimskari og sljórri en Bret-
ar? Ég spyr svo meðal annars vegna
þess að í fyrravetur þegar uppvíst
varð í brezka þinginu að bandarísk-
ar sprengjuflugvélar væru stöðugt á
sveimi með vetnissprengjur yfir Bret-
landi, þá reis af þessu voldug mót-
mælaalda þar sem ýmsir forustumenn
Verkamannaflokksins og margir mæt-
ir menn úr öðrum þarlendum stjórn-
málaflokkum og félagasamtökum
fóru í broddi fylkingar. Talsmenn í-
haldsstjórnarinnar reyndu að vísu að
gera lítið úr þeim háska sem stafaði
af vetnissprengjuflugi og fullyrtu að
þannig væri frá sprengjunum gengið
að þær ættu ekki að springa þó að
flugvélarnar misstu þær úr sér eða
hröpuðu jafnvel með þær sjálfar,
enda hefðu flugvélar nokkrum sinn-
um misst úr sér vetnissprengjur og
jafnvel hrapað með þær án þess
sprengjurnar hefðu sprungið. En mót-
mælaalda brezku þjóðarinnar reis þó
æ hærra, þrátt fyrir þessa röksemda-
færslu stjórnarvaldanna, enda mun
hver kjáni hafa séð að í sjálfri rök-
semdarfærslunni var fólgin sönnunin
um haldleysi hennar. Eða er ekki
209
14