Tímarit Máls og menningar - 01.12.1958, Síða 141

UMSAGNIR UM BÆKUR
bað má kannski einu gilda hvor pískar þá
við horniff, máninn effa vindurinn.
„Ekki eitt andartak, aldni fagri
Walt Whitman,
lief ég misst sjónar á skeggi þínu fullu
af fiðrildum
né á grófklæddum herðunum, slitnum af
tunglinu,
né óflekkuðum Apollons-lærum þínum
né rödd þinni sem er einsog súla úr ösku.“
Þetta segir Hannes Pétursson, að sé bæði
skemmtilegur og fallegur skáldskapur.
Hann segir líka, að Sigurður sé betri gagn-
rýnandi en Ijóðskáld. Ég er á sama máli og
vil bæta því við, að Ifannes sé snöggtum
verri ritdómari en skáld.
Þórarínn GuSnason.
Kuo Mo-jo:
Oðurinn um glóaldinlundinn
eða Sjú Júan,
leikrit í fimm þáttum.
Hannes Sigfússon íslenzkaði.
Heimskringla 1958.
etta er kínverskt nútímaleikrit og höf-
undur þess sagnfræðingur og skáld og
núverandi forseti vísindaakademíunnar í
Kína.
Meginatriði leiksins eru talin sannsögu-
leg. Sjú Júan er skáld sem uppi var löngu
fyrir Krist.
Skáldið er riddari og embættismaffur kon-
ungsins, hann er þjóðhollur maður og hefur
lagt á ráð með konunginum hvernig bezt
yrði að sameina Kínaveldi og hindra að það
verði að bráð herskáum smákóngum og
ævintýramönnum. En hann er rægður af
samvizkulausum metorðabröskurum og út-
sendara Sjins-konungdæmisins sem hafa
náð valdi yfir drottningunni. Skáldið fellur
í ónáð og er varpað í fangelsi og þar reyna
fjandmenn hans að drepa hann á eitri. Það
tekst þó ekki, en Sjan Sjúan, trygg þerna
hans, drekkur það og bíður hana af.
Leikritið er vel og eðlilega uppbyggt.
Skáldið Sjú Júan er einnig meistari eða
lærifaðir ungra manna og flytur nemendum
sínum í samræðuformi háleitar hugsanir
sínar með ívafi af Óðinum um glóaldin-
lundinn, kvæði sem hann hefur nýort. í
leiknum er líka ósvikið undirferli og ástar-
brall og ekki vantar spenninginn. Fögur og
mögnuð er ræða skáldsins þegar hann
ávarpar storminn og þrumuna og eldinguna.
Og að lokum fær leikurinn þann endi sem
gefur vonir um að ekki hafi veriff til einskis
barizt eða fómir færðar.
Þýðingin er prýðileg, ekki sízt á kvæðun-
um.
Hd. St.
Mao Tun:
FlæSilandið mikla
Hannes Sigfússon íslenzkaði.
Heimskringla 1958.
Ibók þessari eru níu stuttar sögur sem
fjalla um líf kínversks alþýðufólks á
byltingar- og striSstímum. Höfundurinn er
menntamaSur og gegnir enda embætti
menntamálaráSherra, hann gerþekkir einn-
ig þetta fólk sem hann skrifar um, atvinnu
þess og vandamál. Frásögnin er einföld og
lipur og laus viS áróSur og þýSingin er góff.
I fyrstu sögunni, Vorsilki, er mjög fróð-
leg lýsing á ræktun silkiorma í Kína, hjá-
trúnni og áhyggjunum sem fylgja því starfi
að halda lífinu í þessum lirfum sem afkoma
þessa fátæka og hungraða fólks er undir
komin. Og loks, þegar erfiðið hefur heppn-
azt, er búið að loka spunaverksmiðjunum
vegna styrjaldarinnar og fólkinu verður lít-
ið sem ekkert úr framleiðslunni. I annarri
sögunni er sagt frá hrísgrjónaræktinni. Þar
er líka við mikla örðugleika að stríða,
315