Tímarit Máls og menningar - 01.09.1967, Blaðsíða 42

Tímarit Máls og menningar
Hún fann mér hunang gæðagott,
á grösum sætum nærði mig,
og annarlegum orðum kvað:
„Ég elska þig“.
Hún bauð mér í sinn álfarann,
með ekka þungum sárt hún grét;
við kossa á augu samt um síð
hún sefast lét.
Þá söng hún á mig svefnsins værð,
og sjá, mig dreymdi — ó vei! það allt
sem býr mér síðan bakvið draum
við bergið kalt.
Þar kónga-fylking feigðar-bleik
og fölir stríðsmenn kváðu í hóp
sem einn: „Hin fagra álfamær
þér álög skóp!“
Af tærðum vörum válegt orð
sló varnaðs ógn á húmið svalt,
og upp ég hrökk með beyg í bak
við bergið kalt.
Því reika ég um rökkvað haust
í raunum mínum, fár og einn,
þó sölni vatna-sef, og fugl
ei syngi neinn.“
Helgi Hálfdanarson þfddi.