Tímarit Máls og menningar - 01.12.1969, Síða 67

Blómstur í mýrinni
upp í gluggana réttu þeir úr sér og studdust við skóflurnar. Mæja brosti
— það hafði ég ekki séð hana gera fyrr. Hún gaf merki og ég leit allt í
kring og ofaní gryfjuna en það var ekki um að villast — merkið var til
mín. Ég gekk heim og inn til hennar. í annarri hendi hélt hún á miða, með
hinni benti hún út um gluggann og ofaní gryfjuna, sagði mér að fara með
miðann og láta þennan með bláa klútinn hafa hann. Ég tók miðann og gekk
sem leið lá til baka, en á tröppunum féll ég fyrir freistingunni, opnaði og
las: æ lov jú.
Stundum er gott að vera forvitin og áður en ég taldi erindið fullkomnað
læddist ég upp í herbergið mitt og lagfærði handbragð Mæju svo að úr varð:
I love you. Um leið fyrirvarð ég mig fyrir kvenlega menntun á Islandi.
Þetta var þó hlutur sem sjá mátti á hverri blaðsíðu í öllum leikarablöðum.
Oséð komst ég svo niöur og út að gryfjunni með miðann og afhenti hann
með allri þeirri milliríkjakurteisi sem ég átti til. Maöurinn með bláa klútinn
hætti að grafa og leit á mig eins og þetta væri ekki nóg og eitthvað sem
átti að vera bros bærðist í munnvikunum. Ég benti á Mæju sem stóð við
gluggann. Maðurinn pataði og talaði og hló og við hlógum öll. Þá stökk
hann upp á gryfjubarminn og þreifaði í vösum hermannajakkans og gaf
mér heilan pakka af spírmint. Hann skrifaði eitthvað á blaðið, lét mig hafa
og benti á Mæju. Hún stóð í dyrunum þegar ég kom og greip miðann en
skildi ekki. Ég tók við honum og las: meet you here tonite. Nú voru góð ráð
dýr því að ég skildi þetta ekki heldur. AS stela orðabókinni úr hillunni í
stofunni var ekkert gamanmál en það tókst og brátt sátum við niðri hjá
Mæju með þetta gímald sem við vissum ekki fyrst hvernig átti að snúa.
En af því að viljinn var fyrir hendi tókst þetta allt nema tonite var hvergi
að finna. Útkoman var: hitta þú hér tonite. LeikarablöÖin reyndust lítil stoð
í þetta sinn og þá var þrautalendingin stóra systir sem var undantekning
frá margföldunarreglunni og sat á skólabekk langt yfir fermingaraldur sakir
sérvizku föður míns sem endaði hverja borðbæn þannig: og góði guð, forð-
aðu dætrum mínum frá skólpfötunni og skítaklútnum. Hún krafðist skýr-
ingar á tungumálaáhuganum en ég þagði eins og grjót þangaö til hún gafst
upp og sagði að tonite ætti víst að þýða í kvöld. Þá var það komið. Ég
brunaði niður stigana og leiddi Mæju í allan sannleika. Hún sagði mér að
fara að gryfjunni og segja jes, ekkert nema jes.
Þetta var upphafiö að umfangsmiklu og annríku starfi sem ekki einungis
ég heldur yngri kynslóðin í hverfinu tók fúslega á sínar herðar og lauk þar
með sælgætis- og tyggigúnnníkreppunni miklu. Eftir því sem sendiboöar
19 TMM
289