Tímarit Máls og menningar - 01.12.1969, Side 74

Tímarit Máls og mcnningar
sér og hún tók fyrir munninn á sér svo ekki sæist í tennurnar þegar hún
hló. Enn heyrðist í bíl og eftir skamma stund var stofan þéttsetin. Stór og
feitur maður í matrósafötum hafði komið með útvarp undir hendinni og
leitaði í því þar til hann fann músíkstöð og þau sungu sem einn maður:
HÆPOLLÍVOLLÍDÚDDILÍVOLLÍDEI. Generállinn var kominn úr jakk-
anum sem Maddí hafði lagt varlega hjá húfunni en sjálf sat hún þétt upp
við hann, saup af glasinu hans og horfði í eldinn sem snarkaði í arninum
og sló rauðgullnmn bjarma á samkvæmið í rökkri júlínæturinnar. Okkur
fannst generállinn lang-sætastur og þar með þurfti ekki að hafa áhyggjur af
Maddí því að hún leit ekki á nokkurn annan. Oðru máli gegndi með Búddí.
Hún dansaði við marga og okkur sýndist hún hreint og beint vera rugluð.
Hún settist í fang feita mannsins í matrósafötunum og hvíslaði í eyra hans.
Ilann stóð upp og kallaði eitthvað og allir átu það upp eftir honum en
enskan brást okkur. Hann stillti útvarpið enn hærra og Búddí snarsnerist
á gólfinu, fór úr blússunni og henti henni í matrósafatamanninn. Hann dans-
aði líka út á gólfið, fór úr sinni blússu og allir klöppuðu. Brátt voru allir
farnir að dansa nema Maddí og generállinn sem sátu afsíðis og horfðu
móður- og föðurlega á skemmtun hinna. Var okkur svo mikið í mun að
fylgjast með að við slógumst um gægjugatið. Fólkið tíndi af sér hverja
flíkina af annarri þar til fátt var eftir nema brjóstahöld og nærbuxur sem
eitt af öðru fauk yfir höfuðin og hlógum við dátt þegar stórar nærbuxur
matrósamannsins lentu á höfði generálsins. Gátum við hlegið upphátt af
hjartans lyst því glaumurinn var mikill í stofunni og enginn tók eftir neinu
öðru. Búddí varð fyrst af öllum allsber og steinhætt að setja höndina fyrir
munninn þegar hún hló. Hún faðmaði og kyssti matrósafatamanninn og voru
þau svo góð hvort við annað að við liöfðum hreint aldrei ímyndað okkur
að fólki gæti komið svo vel saman, allra sízt í boði. Svo þétt höfðum við
aðeins séð strákana kútveltast í slag. Aðrir fóru að dæmi þeirra og brátt
veltust naktir kroppar um allt gólf þar til tvö og tvö hurfu inn í kojuher-
bergið en þangað náði gægjugatið okkar ekki. Maddí og genrállinn voru
ein eftir í stofunni. Þau lágu í sófanum, létu vel hvort að öðru og afklædd-
ust eins og hin. Síðustu spjarirnar flugu og glæður arineldsins slógu fölum
hjarma á þau þar sem þau elskuðust ofan á Elskhuga Lady Chatterley. í
okkar huga varð Maddí Lady Chatterley á þessari stundu og við vissurn hvar
hún haíði lært þennan leik.
Enginn hafði tekið eftir bílhljóði, hvað þá séð húsmóður staðarins ganga
heim tröðina. En þarna stóð hún samt og kveikti ljós. Kom slíkt fát á þá
296