Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Síða 24

Tímarit Máls og menningar
við sáum líka að þú hefur fleira þér til ágætis og ert trauðla einhamur,
og við fórum að taka betur eftir háttum þínum, þú hlóðst torfærum á
vegi um daga, en sast að Ijóðalestri um nætur, ef ekki yfir galdrabókum,
og lést þér ekki nægja að hafa alla þræði sveitarinnar í hendi þér, held-
ur vissum við ekki fyrr en þú varst þotinn til höfuðstaðarins til að segja
landsstjórninni fyrir verkum, heyrðum einnig þjóðsögur af þér sem skáldi
og fórum bemr að skilja að ýmislegt væri ekki einleikið á bænum, og
einhver erfðahlutur hefði fallið í skaut dótturinnar. Og þó að margt
gerist með furðu í kringum þig, þá ekki síður hana.
Eftir þetta fór viðnám okkar að smábresta og áhrifin utan frá að ná
meiri tökum á okkur. Við reyndum þó að halda uppteknum hætti, vera
eftir því sem við gátum úti í náttúrunni, hreiðra um okkur við Kerl-
ingará, líta á blágresið inni við Atlavík, leita niður að fljótinu með
þyrst augu á litadýrðinni og speglununum á vatninu og Fellnahlíðinni fyrir
handan með græn tún, hvíta bæi, brúnleit klettabeltin, gráa mela, skugg-
ana í hlíðinni, og með nákvæma eftirmynd sína í lygnum Leginum,
þar sem himinninn uppi yfir og skýin vildu ekki síður fá að spegla sig.
Við gripum þessar stundir í barnslegum feginleik. En þessi kyrrð og ró
úti í náttúrunni fór þó æ meir að raskast, umferð að verða mikil á
vegum og þyrpast að fólk, margt af því raunverulega á lífi, það hljót-
um við að staðfesta, en annað naumast af okkar heimi eða þá menn
löngu liðnir, svo að við vorum að einhverju leyti farin að lifa upp aftur
Vikivaka Gunnars, enda ríkir andi hans hér áreiðanlega. Og ég get ekki
neitað því að vakin var bæði forvitni okkar og áhugi á að vita hvað
hér væri eiginlega að gerast, hverskonar byggðarlag þetta væri, hvort
við værum yfirleitt stödd í afskekktri sveit eða í heimsborg eða álf-
heimum. Að minnsta kosti var hér orðið meira um mannaferðir en í
höfuðborginni, oft þegar við gengum eftir veginum stansar farartækið
og út stíga kunningjar úr Reykjavík sem við höfðum ekki séð árum
saman og taka að umfaðma okkur, eða einhverjir sem við hittum síðast
í Moskvu eða öðrum stórborgum heims eða á ferðalögum um úthöfin.
Og að heimili þínu fara að safnast æ fleiri lífverur, og sumar með
undarlegu hátterni og var þessi sveimur einkum í kringum Sigrúnu.
Fólk á næstu bæjum fór líka að fylgjast með okkur, gamlir kunningjar
og jafnvel ókunnugir að bjóða okkur heim, svo að við drógumst æ meira
inn í atburði dagsins. Eg fór ættlaus að heiman, en áður en við fórum
var ég kominn í ætt við allt byggðarlagið, gesti og gangandi, ef ekki