Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Side 40

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Side 40
Tímarit Máls og menningar V Lítum nú á tvær setningar úr frásögn af átökunum. Fyrst eru andstæð- ingar aðildar að verki: „Þegar skilist var við Jóhannes Proppe [vara- liðsmann}, lá hann undir hópi af trylltum mönnum á stéttinni milli styttunnar og þinghússins.“ (Bls. 238). Síðan kemur hlutur lögreglunn- ar: „A kvikmyndum má sjá, að ýmsir lögreglumenn gengu all hart fram, enda hörðu að mæta.“ (Bls. 243). Hér hefði höfundi verið í lófa lagið að segja Ijósar frá því hvernig lögreglumennirnir gengu fram. Hann velur milt orðalag og óljóst sem er ekki til þess fallið að lesandi sjái fyrir sér lögregluþjóna að berja vopnlaust fólk með kylfum, og þó er framganga þeirra afsökuð í sömu málsgrein. Svipaða meðferð fá þær aðgerðir NATO-sinna sem ómótmælanlega áttu þátt í að leiða til átak- anna eða magna þau. „Var það áreiðanlega miður farið...“ (BIs. 70). „En áreiðanlega hefði reynzt affarsælla [svo] ...“ Bls. 73). „Skoðanir manna... voru mjög á þá lund að það hefðu verið mistök...“ (BIs. 203). „... var það afar óheppilegt svo ekki sé meira sagt...“ (Bls. 230—31). I þessu öllu er fólgin afsökun, gert er ráð fyrir að viðkom- andi aðilar hafi viljað vel, óbeint minnt á að öllum geti nú yfirsést. Við getum líklega sagt að sósíalistar hafi gert ein slík reginmistök 30. mars, að tilkynna mannfjöldanum á Austurvelli að þingmenn þeirra væru fangar í alþingishúsinu. Jafnvel þótt það hafi ef til vill verið satt um suma þeirra (sbr. bls. 247) varð það dýrkeypt bæði rúðunum í þing- húsinu og forystuliði sósíalista. En höfundar miskunna sig ekki yfir þessa aðgerð með neinum afsökunum. Þó kemur fyrir að andstæðingar Atlantshafsbandalagsins séu afsak- aðir, en það er gert á allt annan hátt: „... ætíð verður að hafa í huga í þessu sambandi, að fjölmargir andstæðingar aðildarinnar trúðu því bókstaflega þá og gera sjálfsagt margir enn, að „það ætti að selja land- ið“ og „mesta örlagastund í sögu þjóðarinnar væri runnin upp“, svo vitnað sé til orðalags Þjóðviljans á þessum tíma...“ (Bls. 162). Hér er enginn vafi um viðbrögð lesanda sem ekki hefur hugleitt málið fyrir- fram og litið á það í réttu samhengi. Hann hlýtur að hugsa: trúðu þeir því virkilega? Hvílík fjarstæða. Hér er á ferðinni ávirkt orðalag. Ekkert er beinlínis rangt eða ósatt 150
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.