Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Blaðsíða 71

Lýst er ejtir Pétri Péturssyni verkamanni
að vera hið endurleysandi afl sem veitir uppbót fyrir þá misþyrmingu
sem mannlegir eiginleikar og þarfir verða fyrir. En þetta hlutverk er ekki
ætlað kynhvötinni frá náttúrunnar hendi og tæknin verður þess vegna
að koma til aðstoðar.
Gefðu okkur töflur og meiri tækni til að drepa lygi hversdagsleikans í
hjónasænginni.
(197)
Gefðu okkur töflur, svo að andvakan drukkni í æðisgengnum samförum...
Gefðu okkur öllum ófrjóa, hamslausa gervikynorku í marglimm umbúðum,
— helzt ódýra og á opinberum markaði.
(198)
Hér er framleiðsluauðvaldið ákallað og það verður við ákallinu. Það
hefur nefnilega hag af þessari geysilegu fyrirferð kynhvatarinnar. Fyrst
er þess að geta að á meðan menn drekkja andvöku sinni, vonbrigðum
og óánægju með hjálp kynhvatarinnar þá verður óánægjan þeim ekki
eggjun til að bindast samtökum gegn ríkjandi stétt. I öðru lagi hefur
leiðum til arðráns enn fjölgað þegar kynhvötin er orðin að söluvöru.
„Ég“ er hinn kúgaði og ávarpar kúgarann sem er „þú“. Hlutverka-
skiptingin er samt ekki svo einföld.
Ég get rekið þig úr sæti og setzt í það sjálfur. En ég óttast þig. Ekki þig í
sæti þínu, heldur þig í mér.
(199)
Þú hatar mig í þér og þig í mér.
(200)
í hinum undirokaða býr m. ö. o. hugsanlegur kúgari og öfugt — að-
stæðurnar ráða hvor hlutur okkar er. Það er engin lausn að biðja um
fortíðina með „blessun fátæktarinnar með teikn sannleikans á veraldar-
himninum" (bls. 201), misréttið var þar líka. „Ég“ gerir sér grein fyrir
kúgun sinni en þekkir enga leið til lausnar. Afturhvarf til fortíðarinnar er
óhugsanlegt og að gefa sig á vald hvömnum, „öskrinu", leysir engan
vanda. — I upphafi bókarinnar var spurt: „Eigum við að ganga kringum
einiberjarunn —?“ I bókarlok hljóðar spurningin: „Eigum við að ganga
öfugan hring kringum einiberjarunn?" I þessum orðum felst áskorun
um að snúa þjóðfélagsþróuninni, breyta stefnu hennar. Osvarað er hvert
sú ganga myndi leiða.
181