Tímarit Máls og menningar - 01.04.1984, Qupperneq 37

Oddvor Johansen
Brúðkaupið
Kafli úr skáldsögunni Lívsins summar
Fólkið úr Stakksey er komið. Mamman, pabbinn og börnin tvö.
Drengurinn er jafngamall Olafi en stærri vexti. Hann heitir Nikulás
og telpan — Sigga — er bara fimm ára.
Inni í borðstofunni setjast þau öll við stóra borðstofuborðið.
Niður úr loftinu hangir gríðarstór ljósakróna og í öðrum enda
stofunnar stendur stór borðstofuskápur. Hann er keyptur í Englandi
og báðum megin á honum eru tveir háir skápar með glerhurðum og á
milli þeirra skúffur en ofan á stendur langur spegill. Undir speglinum
standa fallegir silfurmunir — mjólkurkanna og sykurker og silfur-
skál, full af gömlum ljósmyndum sem liggja í einum haug.
A svona dögum tekur Súsanna fram fallegasta bollastellið. Það er
skreytt rósum og liljum — bollar, diskar og kökuföt — allt eins og
nýtt þótt Súsanna segi að það sé meira en fjörutíu ára gamalt.
Fullorðna fólkið talar um brúðkaupið og segir að Elspu-Lena eigi
að vera heima hjá börnunum. En þau fá að fara í kirkjuna.
— O, gellur í Nóru því hún hlakkar til.
— Oóóó, hermir Nikulás eftir henni og hún roðnar.
Súsanna sýnir öllum hvar þeir eigi að sofa um nóttina. Nikulás á að
sofa hjá Nóru og Olafi — hin verða öll uppi á lofti.
Það er orðið framorðið og telpan fer inn til að hátta. Hún flýtir sér
í náttkjólinn áður en drengirnir koma inn og leggst undir sængina.
Drengirnir koma inn. Nikulás er í ullarnærfötum.
Nóra gýtur til hans augunum. Henni finnst fötin hans svo durgsleg
— grá og loðin. Þá er nú Olafur snyrtilegri — hann er aldrei í
ullarnærfötum, segir að sig klæi undan þeim.
Stundarkorn liggja þau kyrr öll þrjú. Þau gleyma hvert öðru fáein
andartök en átta sig svo á að þetta er eitthvað nýtt. — Þau liggja hér —
þrjú börn í sama rúmi og þekkjast ekki neitt. Þau líta feimin hvert á
155