Tímarit Máls og menningar - 01.11.1986, Síða 90

Elías Mar
Leynibókin
Ég er ákveðinn að ætla að hætta alveg að sniffa. Ég ætla líka bráðum
að byrja að safna frímerkum
og ég er líka alveg til í að láta ferma mig þegar ég verð nógu gamall,
mamma vill það líka en Jón gestur bara segir ekkert um það. Hann
var alveg á móti því, ég er viss, en hann er það ekki lengur held ég og
bara brosti.
En mamma ræður því að hún er Mamma mín en hann er ekki pabbi
minn í alvöru.
Ég ætla að skrifa alt sem ég hugsa sem er MERKILEGT og líka
LEYNILEGT og enginn má vita. Ég ætla að sverja að skrifa altaf
bara það sem er ALVEG SATT
Framhald á morgun.
Eg er orðinn hræddur við að sniffa því hún Anna segir að hann eigi
að fara á hæli eða einhvað upp í sveit og ég veit að hann var farin að
sjá illa stundum og altaf með svaka kippi í hausnum. Ef ég mundi
sniffa þá heyri ég heldur ekki nógu vel og mér líður ekkert vel nema
bara stutt í einu. Þegar ég datt á hjólinu fór ég að heyra illa á hinu
eyranu en ég sagði ekkert frá því strags. strax. Mamma fór þá að sjá
að ég heyrði stundum illa og þegar hún spurði altaf þá sagði ég henni
altsaman, ekki um að ég sniffaði samt og Jón og hún vita það ekkert.
En ég sagði að ég heyrði illa á þessu eyra stundum og hún sagði að
hún ætlaði að fara með mig til læknirs en við höfum ekkert farið
ennþá.
Jón Gestur á oft frímerki og hentir þeim altaf. Ég vildi fá þau og hann
sagði bara já og svo ekkert meira. en ég ætla að birja og kaupa Bók til
að setja þau í.
Ég er alveg ákveðinn að hitta hann pabba minn fyrir norðan þegar
488