Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Síða 32

Tímarit Máls og menningar
gömlum skáldsögum. Ég horfði á þá stafla upp kössum og halda
ræður. Það var aldrei að vita nema við mundum hafa einhver áhrif.
Fyrir okkur Flosa var þetta ekkert mál. Við vorum lausir og lið-
ugir. Við gátum með góðri samvisku sungið Sigurður er sjómaður.
Hjá Gunna og Sigga var staðan örlítið flóknari. Þeir voru báðir
giftir, Siggi átti barn og Gunni vissi ekki að Hafdís var ófrísk þegar
við lögðum af stað.
En þetta var okkar stefna. Við höfðum allir barist fyrir henni.
Bæði á sellufundum og deildarfundum. Það var því fráleitt að hlaup-
ast undan merkjum nú þegar Miðstjórn var búin að gera hana að
sinni. Sögulegar skyldur hvíldu á herðum okkar. Spurningin var
ekki hvort við sigruðum heldur hvenær.
Einn hópur var þegar farinn vestur á firði. Annar safnaði upplýs-
ingum og bjó sig undir kraftmikið áróðursstarf í einu rótgrónasta
sjávarplássinu fyrir norðan. Þar höfðu geisað hörð stéttaátök fyrr á
öldinni. Barist var með hnúum og hnefum og mönnum fleygt í
höfnina. Seinna komu blómatímar en nú stóðu mörg hús auð.
Ur Flokknum höfðu þrír kennarar farið þangað að kenna. Gallinn
við þá var hins vegar sá að enginn þeirra hafði rétta afstöðu í utan-
ríkismálum. Sama hvernig reynt var að koma fyrir þá vitinu, alltaf
tóku þeir kolrangan pól í hæðina og vildu ekki bakka jafnvel þó
Flokkurinn í heild skipti um skoðun. Það var því ekki um neitt
annað að ræða en að reka þá.
Ég hafði unnið við malbikun áður en við héldum austur. Stundum
reyndi ég að selja Flokksmálgagnið í vinnunni en þá varð Júlli verk-
stjóri alveg æfur. Mér nægði að sitja með Logann í aftursæti gula
pallbílsins og fletta honum í mesta sakleysi til að Júlli missti stjórn á
skapi sínu. Hann sagði að ef ég væri með pólitískan áróður í vinn-
unni mundi hann hengja mig upp á tittlingnum.
Þegar ég spurði hvernig hann ætlaði að fara að því sagði hann:
„Ég stend við það sem ég segi. Ég stend alltaf við það sem ég segi.“
Ég sagðist ekki skilja hvað hann meinti en hann sagði mér að vera
ekki með neinn kjaft. „Það ert þú sem ert með kjaft,“ sagði ég. Júlli
varð fokvondur. Hann opnaði hurðina og skipaði mér að fara út að
vinna á undan öllum öðrum.
Hjörleifur vörubílstjóri var engu skárri. Hann var sama sinnis og
Júlli. Andlega séð voru þeir eineggja tvíburar. Hjörleifur sagði að
166