Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Síða 67

Dómurinn
lagði stórt dagblaðið á gluggakistuna og ofan á blaðið lagði hann
gleraugun sem hann huldi með hendinni.
„Já, ég hef hugleitt málið á ný. Ef hann er góður vinur minn,
sagði ég við sjálfan mig, þá er farsæl trúlofun mín einnig hamingja
hans. Og þessvegna hikaði ég ekki lengur að skýra honum frá því.
Ég vildi samt sem áður segja þér það áður en ég setti bréfið í póst.“
„Georg,“ sagði faðirinn og flennti út tannlausan munninn, „hlust-
aðu nú! Þú komst til mín vegna þessa máls til að ráðgast við mig.
Það er þér tvímælalaust til sóma. En það er ekkert, það er verra en
ekkert ef þú segir mér ekki allan sannleikann núna. Ég vil ekki
hrófla við hlutum sem koma þessu ekki við. Síðan okkar ástkæra
móðir lést, hafa vissir ófagrir hlutir átt sér stað. Kannski verður
einnig tímabært að minnast á þá og kannski verður það fyrr en
okkur varir. I fyrirtækinu fer margt framhjá mér, ég er kannski ekki
leyndur því - ég vil alls ekki gera ráð fyrir því núna að ég sé leyndur
því -, ég er ekki lengur nógu þrekmikill, minninu er farið að hraka,
ég hef ekki lengur yfirsýn yfir öll þessi mörgu atriði. Þetta er í fyrsta
lagi gangur náttúrunnar og í öðru lagi var fráfall hennar mömmu
okkar miklu meira áfall fyrir mig en þig. - En úr því að við erum
einmitt að fjalla um þetta mál, um þetta bréf, þá bið ég þig, Georg,
blekktu mig ekki. Þetta er smáræði, ekki orðum á það eyðandi,
blekktu mig því ekki. Att þú í raun og veru þennan vin í Péturs-
borg?“
Georg stóð á fætur, vandræðalegur. „Skeytum ekki um vini mína.
Þúsund vinir geta ekki komið í stað föður míns. Veistu hvað ég
held? Þú hlífir þér ekki nægilega. En aldurinn krefst réttar síns. Þú
ert mér ómissandi í fyrirtækinu, það veistu fullvel, en ef fyrirtækið
skyldi ógna heilsu þinni, loka ég því fyrir fullt og allt, jafnvel strax á
morgun. Þetta gengur ekki. Þá verðum við að finna þér annan lífs-
máta. Og það í grundvallaratriðum. Þú situr hér í myrkrinu en gætir
haft gott ljós í setustofunni. Þú nartar í morgunverðinn í stað þess
að nærast sómasamlega. Þú situr við lokaðan glugga en loftið yrði
þér hollt. Nei, faðir minn! Ég sæki lækninn og við förum eftir fyrir-
mælum hans. Við skiptum um herbergi, þú flytur í fremra herberg-
ið, ég hingað. Það breytist ekkert hjá þér, allt verður flutt með þér.
En það er nægur tími fyrir þetta allt saman, leggðu þig nú smástund
201