Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Qupperneq 70

Tímarit Máls og menningar
Georg leit upp á ógnarmynd föður síns. Vinurinn í Pétursborg,
sem faðirinn þekkti allt í einu svo vel, náði sterkari tökum á honum
en nokkru sinni fyrr. Hann sá hann týndan á víðáttum Rússlands.
Hann sá hann við dyrnar á tómri versluninni, sem hafði verið rænd.
Enn mótaði fyrir honum þar sem hann stóð innan um rústir af
hillum, sundurtættum vörum, brotnum gasljósakrónum. Hvers-
vegna þurfti hann að fara svona langt í burtu!
„En líttu á mig!“ hrópaði faðirinn, og Georg hljóp að rúminu,
næstum annars hugar, til að ná tökum á þessu öllu saman, en nam
staðar á miðri leið.
„Af því hún lyfti pilsurn," byrjaði faðirinn að flauta, „af því hún
lyfti pilsum, þessi viðbjóðslega gæs,“ og til að sýna þetta lyfti hann
náttserknum svo hátt upp að á lærinu kom í ljós örið frá stríðsárum
hans, „af því hún lyfti pilsunum svon’ og svon’ og svona, þá gafstu
þig að henni og til að geta svalað þér hindrunarlaust á henni, svívirt-
ir þú minningu móður þinnar, sveikst vininn og tróðst föðurnum í
rúmið svo að hann gæti sig hvergi hreyft. En skyldi hann geta hreyft
sig eða ekki?“
Og hann stóð algerlega óstuddur og sparkaði út fótunum. Hann
geislaði af innsæi.
Georg stóð úti í horni, eins fjarri föðurnum og hægt var. Hann
hafði nú um hríð verið fastákveðinn að fylgjast mjög nákvæmlega
með öllu, þannig að ekki væri hægt að koma honum að óvörum eftir
krókaleiðum, að aftan eða ofan. Nú mundi hann aftur eftir þessari
löngu gleymdu ákvörðun, og gleymdi henni, eins og þegar maður
dregur stuttan þráð gegnum nálarauga.
„En vinurinn hefur samt enn ekki verið svikinn!“ hrópaði faðir-
inn, og það staðfesti vísifingur hans sem hreyfðist fram og aftur.
„Eg var fulltrúi hans hér á staðnum."
„Gamanleikari!" gat Georg ekki stillt sig um að hrópa, gerði sér
jafnskjótt grein fyrir þessari óhæfu og beit, en of seint, - með star-
andi augum - í tunguna, svo að hann kiknaði af sársauka.
„Já, vissulega hef ég leikið gamanleik! Gamanleik! Agætt orð!
Hvaða huggun önnur var eftir til handa öldruðum ekkli og föður?
Segðu mér það - og vertu enn sonur minn lifandi rétt á meðan þú
svarar -, hvað annað gat ég gert, í bakherberginu mínu, ofsóttur af
sviksömu starfsfólki, gamall inn í merg og bein? Og sonur minn
204