Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1992, Page 49

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1992, Page 49
bók eftir Solzhenitsyn, það vissi enginn fyrirfram. Það kom fyrir að einhver sem við þekktum fékk að fara úr landi: gyðingar sem fæddir voru í héruðum sem höfðu verið pólsk milli stríða fengu að flytja til Póllands, þaðan gátu þeir komist til fsraels ef þeir vildu. Ekki mundi ég fara þótt mér væri boðið, sagði Júra. ísrael er mér svosem ekki neitt í neinu. Þetta er mitt land, þessir skógar, þessi ilmur, þessir sveppir, þessir skökku bjálkakofar. Nei, ég fer ekki fet. Svo sagði hann mér sögu. Það var alltaf verið að segja sögur. Það var gyðingur í Varsjá sem sótti um fararleyfi til ísraels. Þegar hann hafði búið þar um stund leiddist honum lífið og hann fór norður aftur. En hann kunni ekki heldur við sig í gamla landinu og enn sótti hann um áritun til ísraels. Yfirvaldið byrsti sig og sagði: Heyrðu Jankel, þetta gengur ekki sisona, þú verður að gera upp við þig hvar þú vilt vera. Æ, panowe, sagði Jankel. Þið vitið hvemig þetta er: hér er hundalíf og þar er hundalíf. En þessi ferðalög á milli, vaj vaj, það er sko líf. Best er þar sem við ekki erum, sagði ég og þóttist góður að muna þessa línu úr gömlu rússnesku leikriti. Júra var heldur ekki búinn að gefa sovétkommúnismann upp á bátinn. Við erum öll með sovétskipulaginu, sagði hann. Ef að bara . .. Já, ef að bara. Eftir því sem á leið fjölgaði fyrirvörunum hjá Júru. Þeim hélt áfram að fjölga eins þótt um þetta leyti áraði furðu vel fyrir þá, sem vildu vona að allt þokaðist í rétta átt, að brátt sæi fólkið í landinu umbun síns erfiðis og sinna þrauta þrátt fyrir allt. Það var verið að byggja yfir fólk í áður óþekktum mæli og einn þeirra sem kom sér upp lítilli íbúð í samvinnu- félagi var Júra. Sovétmenn höfðu líka forskot í ferðum út í geiminn. Júríj Gagarín fór á loft og svo German Títov og Amríkanar voru miður sín yfír þeim ósköpum. Töldu þetta vísbendingu um að Rússar kynnu að fara fram úr þeim í fleiri greinum. En Júra lét sér fátt um finnast. Eitt get ég sagt ykkur, sagði hann við foreldra sína, að við verðum ekki fyrstir til að stíga fæti á tunglið. Það gera Amríkanar. Láttu engan heyra þessa vitleysu drengur, sagði faðir hans. Hvemig ætti það að vera? Heildurðu að heilabúið í þeim sé eitthvað öðmvísi en í okkar mönnum? Nei, sagði Júra. En Kanamir verða samt á undan, sannaðu til. TMM 1992:1 39
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.