Morgunblaðið - 23.12.2014, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. DESEMBER 2014
✝ Stefán AntonJónsson fæddist
að Helluvaði á
Rangárvöllum 16.
nóvember 1922.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 16. nóv-
ember 2014.
Foreldrar hans
voru Oddný Jónína
Pétursdóttir, fædd í
Víkurgerði við Fá-
skrúðsfjörð 17.1. 1892, dáin 15.8.
1982 og Jón Halldórsson, fæddur
á Sjónarhóli á Stokkseyri 3.1.
1901, dáinn, 27.12. 1932. Bræður
Stefáns voru þrír: 1) Halldór, f.
1927, kvæntur Valgerði Páls-
dóttur, þau eru bæði látin. Þau
eignuðust þrjá syni og eina dótt-
ur en áður átti Valgerður eina
dóttur. Einn sonur þeirra er lát-
inn. 2) Steingrímur, f. 1928.
Fyrri kona hans var Áslaug Jóns-
dóttir, d. 1975, hún átti einn son
og saman áttu þau þrjár dætur.
Seinni kona Steingríms er Jó-
hanna Erla Sig-
urþórsdóttir og á
hún þrjú börn. 3)
Sigurjón, f. 1929,
kvæntur Ólafíu
Kristínu Jóns-
dóttur, þau eiga
eina dóttur.
Stefán fór
snemma að vinna
meðal annars við
vega- og brúargerð
á sumrum og til sjós
á vetrarvertíðum. Haustið 1947
hóf hann störf hjá Rafmagns-
veitum ríkisins við línulagnir,
fyrst á Suðurlandi en síðar víða
um land við sömu störf svo og
eftirlit með línum og heimtaug-
um til sveita en síðustu starfsárin
á skrifstofum RARIK í Reykja-
vík. Stefán var ókvæntur og
barnlaus en átti heimili á Stokks-
eyri með móður sinni meðan hún
lifði en bjó síðan einn.
Útför Stefáns fór fram frá
Stokkseyrarkirkju 22. nóvember
2014.
Þó níutíu ár og eitt
átt ég hafi lífs í ranni
ekki hefur gengið greitt
að gera mig að nýtum manni.
Þetta er jólavísan hans Stefáns
á jólakortinu í fyrra og ekki að sjá
neitt lát á andagiftinni, þó árin
hlæðust á hann. Ekki er vísan þó
sannleikanum samkvæm, því
sannarlega var hann nýtur maður
í samfélaginu, en í þessa átt hélt
hann gjarnan þegar hann orti um
sjálfan sig. Í áratugi brást aldrei
að vísa eða vísur kæmu um jól og
þar eru margar perlurnar. Stefán
var afburða hagmæltur en hann
var ekki „bara hagyrðingur“ eins
og stundum er sagt, þó vel léti
honum að yrkja af kímni og
kerskni, sumt eftir hann er virki-
lega góður skáldskapur. Hann
var alþýðuskáld en með öllu ófá-
anlegur til að velja þar úr á bók,
þó fast væri sótt að honum.
Það er svo sem ekkert undar-
legt að maðurinn væri fastur fyrir
á þessu sviði. Hann fór jafnan sín-
ar eigin leiðir og biti hann eitt-
hvað í sig varð því ekki hnikað. Ég
held hann hafi litið á sérvisku sem
dyggð og sagði þegar að honum
var sótt: „Það er betra að vera
sérvitur en samheimskur“ – og
gegn slíkri visku verður fátt um
svör.
Stefán var ekki allra en ákaf-
lega tryggur þeim sem hann bast
vináttuböndum. Hann vann hjá
RARIK í áratugi og mikill RA-
RIK-maður eins og við í þeim
hópi segjum gjarnan.
Stefán andaðist á afmælisdag-
inn sinn. Það var í hans stíl, ann-
aðhvort að lifa heilt ár eða sleppa
því, engin brot.
Þakka áratuga samfylgd og
vináttu og sendi aðstandendum
samúðarkveðjur.
Guðmundur Guðmundsson.
Stefán Anton
Jónsson
Þegar ég heyrði
af andláti Óla Lár
þá kviknuðu minn-
ingar sem mér voru
löngu gleymdar en langar nú að
draga fram í dagsljósið. Ólafur
hafði talsverð mótandi áhrif á
mig sem ungan myndlistarnema
í Myndlista- og handíðaskóla Ís-
lands. Um haustið 1976 gerðust
þau tíðindi í listasögu landsins
að stofnuð var deild við skólann,
sem var ætlað að mennta unga
og áhugasama nemendur um
það nýjasta sem var uppi í
myndlist. Stefnur sem voru nán-
ast bannaðar á þeim tíma. Það
var fyrir tilstuðlan Hildar Há-
konardóttur, sem var þá nýráðin
skólastjóri við skólann, og
Magnúsar Pálssonar myndlist-
armanns að breytingar voru loks
gerðar á námi við skólann.
Magnús fékk það hlutverk að
móta nýja deild við skólann,
enda hafði hópur þáverandi
nemenda skólans hrópað á
breytingar. Magnús kallaði
Ólafur Óskar
Lárusson
✝ Ólafur ÓskarLárusson
fæddist 10. sept-
ember 1951. Hann
lést 4. desember
2014. Útför Ólafs
fór fram 12. desem-
ber 2014.
deildina því ein-
falda nafni „Deild í
mótun“ sem síðar
varð Nýlistadeildin.
Til liðs með sér tók
hann eldhugann í
myndlist á þeim
tíma, Ólaf Lárus-
son. Ég var einn af
þeim nemendum
sem þráðu breyt-
ingar og vitneskju
um nútímamyndlist,
sem við höfðum nokkra nasasjón
af með tíðum ferðum okkar á
sýningar í Gallerí SÚM meðal
annars. Óli Lár var þá þegar
orðinn partur af þeirri hreyfingu
þó ungur væri.
Ólafur var mikill eldhugi í
myndlist og greinilega elskaði
hana og tókst honum svo sann-
arlega að smita okkur nemend-
urna. Glampinn í augum Óla
Lár og þetta yndislega glott á
þessu fallega andliti sagði okk-
ur það svo vel. Ekkert var
skemmtilegra en að takast á um
skoðanir og stefnur með Óla
Lár. Hann naut þess að eiga í
glímu við okkur nemendurna
um nýjar stefnur sem við áttum
oft erfitt með að meðtaka.
Hann, ásamt Magnúsi, opnaði
fyrir okkur ungu nemendunum
nýjan heim en hann var þá
sjálfur nýkominn úr námi frá
Mekka myndlistarinnar á þeim
tíma, Hollandi. Við tveir stæld-
um oft og nutum þess að skylm-
ast með orðunum, hugsuninni
og hugmyndunum. Og ég man
svo vel þegar Óli leit á mig með
sínu skemmtilega glotti og
ísmeygilega augnaráði sem
sagði „I got you“. Mikið var
þetta gaman.
Mig langar ekki bara að
minnast Óla sem góðs kennara
heldur sem einstaklega merki-
legs myndlistarmanns. Þegar
Ólafur var sem virkastur í
myndlist þá gat hann af sér
stórkostleg verk sem mega
ekki gleymast. Þar langar mig
helst að nefna gjörning hans í
Gallerí SÚM á áttunda ára-
tugnum, sem hann tók einnig
upp á myndband, en það er lík-
lega eitt fyrsta íslenska vídeó-
verkið. Sá gjörningur situr,
þeim sem voru viðstaddir, enn
ofarlega í minni. Í verkinu gekk
hann á milli stórra glerrúða
sem hann hafði hengt upp með
jöfnu millibili og stangaði þar
til þær brotnuðu. Þetta var
hættuspil sem auðveldlega
hefði getað endað með slysi.
Hugmyndin og umgjörðin, mál-
uð blóði hans, er einstakur vitn-
istburður um þann háska sem
myndlistin gekk í gegnum á
þessum tíma.
Þannig var Óli Lár, hann
storkaði heiminum, okkur sam-
ferðamönnum sínum, myndlist-
inni og aðdáendum hennar, en
ekki síst sér sjálfum. Ég votta
aðstandendum samúð mína og
bið að Óla Lár verði minnst sem
eins af framúrskarandi mynd-
listarmönnum þjóðarinnar.
Þór Elís Pálsson.
Sem betur fer er það afar
sjaldgæft, að maður skrifi minn-
ingargrein um vin á besta aldri.
Óli Lár var tekinn frá okkur frá
okkur langt fyrir aldur fram eft-
ir erfið veikindi. Aldrei er maður
tilbúinn að missa vin þrátt fyrir
vissan undirbúning.
Við kynntumst fyrst fyrir
u.þ.b. áratug þegar hann kom og
hjálpaði til við pípulagnir á
heimili okkar, hann var einmitt
liðtækur á öllum sviðum þegar
heilsan leyfði. Eftir það voru
heimsóknirnar tíðari þar sem
konan mín og Sigrún hans voru
samstarfsfélagar og bestu vinir.
Síðan tóku við árlegar heim-
sóknir til okkar í sveitina, þar
sem oft var glatt á hjalla og ým-
islegt brallað og ýmsar ferðir
farnar. Einnig voru áramóta-
heimsóknir okkar til þeirra ár-
viss viðburður og alltaf gaman,
sérstaklega síðustu ár, að fylgj-
ast með flugeldasýningu borgar-
innar frá fallegu heimili þeirra á
efstu hæð við Skúlagötuna. Nú
þegar við kveðjum þennan góða
mann verðum við að vera við hlið
hennar Sigrúnar sem stóð við
hlið hans í gegnum súrt og sætt,
sérstaklega undanfarnar vikur á
sjúkrahúsinu, en líka á heimili
þeirra undanfarin ár. Þú ert
kominn á góðan stað Óli okkar,
við eigum eftir að hittast aftur.
Halldór og Kristbjörg
(Maja).
Mamma, þú
fórst frá okkur í
blóma lífsins, rétt
handan við horn-
ið voru þau ár er þú hugðist
gefa ömmubörnum og lang-
ömmubörnum þínum. Allt ein-
staklingar er þú varst svo stolt
af, hafðir svo mikið yndi af og
gafst svo mikið af þér til. Ein-
staklingar er nú hafa misst
ömmu pönk, ömmu kúl og
ömmu batman.
Þú varst afar glaðlynd kona,
talaðir mikið og vildir hafa fólk í
kringum þig við söng og leik. Á
bak við gleðina, leikina og söng-
inn upplifði ég þó að þú hefðir
líka átt þína erfiðu tíma. Þú
vannst alla tíð mjög mikið. Kona
er hafði hugann við alla í kring-
um sig en gleymdi sér, kona er
hugsaði of oft um alla aðra en
ekki nægilega oft um sjálfa sig
en vildi fyrst og fremst að allir
aðrir hefðu það gott.
Ég ólst ekki upp með þér en
þegar maður verður eldri og
faðir sjálfur sér maður hversu
erfitt það hlýtur að hafa reynst
þér að skilja mig eftir á Ísafirði
þó að þú hafir vitað að ekki
væsti um mig. Þessi ákvörðun
varð til þess að ég fékk í raun
ekki að kynnast þér fyrr en ég
var tíu ára og ég upplifi svo
sterkt eftir andlát þitt sorg yfir
því að hafa ekki fengið meiri
tíma með þér sem barn. Ég var
ungur þegar þú fluttir frá Ísa-
firði og á ekki margar minn-
ingar um þig frá þeim tíma. Ég
hefði svo kosið að eiga minn-
ingar um okkur frá bernsku
minni. Eftir að ég kynntist þér
aftur fann ég strax þá hlýju er
lagði frá þér, hlýju er ég fann
að lagði frá þér allt til þeirrar
stundar er þú yfirgafst þessa
veröld. Hlýju er ég sakna að
Fjóla
Bachmann
✝ Fjóla Bach-mann fæddist
13. september
1950. Fjóla lést
10. desember
2014. Útför henn-
ar var gerð 18.
desember 2014.
hafa ekki fundið fyrir
sem barn frá þér.
Það gaf mér mjög
mikið að eiga síðustu
daga lífs þíns með
þér og systkinum
mínum. Þú taldir
okkur – einn, tveir og
þrír – og ef einn
vantaði þá var spurt
um hann. Ég sá þar
sem þú sast uppi í
rúmi að þú leitaðir
um herbergið og taldir, jú allir
viðstaddir. Þú hlóst með okkur,
þú grést með okkur og þú hélst
í hendurnar á okkur og jú
skammaðir okkur ef við töluðum
of hátt og jú einnig ef við töl-
uðum of mikið. Þú spurðir um
fólkið þitt og við sýndum þér
myndir og myndbönd af krökk-
unum við leik og störf. „Pabbi,
þú verður að taka upp föstu-
dagsfjörið svo að amma pönk
geti séð það líka,“ sagði Katrín
Lóa og allt var jú tekið upp og
amma pönk fékk að sjá það.
Þar sem þú sast í rúminu
þínu, kertaljós í glugganum,
lukkutröllið á náttborðinu,
perluhjartað frá barnabörnun-
um hjá rósinni sem þau gáfu
þér, yfirgafst þú þennan heim
haldandi í höndina á mér, fórst
frá okkur en ég veit að þú hefð-
ir svo viljað vera lengur hjá
okkur, þú kveiðst því svo að yf-
irgefa þetta líf. Þú vildir ekki
fara frá okkur en mamma, ekki
hafa áhyggjur af okkur, það
verður allt í lagi með okkur,
hugsaðu nú vel um þig þar sem
þú ert því þú átt það svo sann-
arlega skilið.
Ég þakka fyrir þær stundir
sem ég átti með þér, stundir
sem ég vildi svo innilega að
hefðu orðið fleiri, stundir sem
ég fékk ekki með þér fæ ég von-
andi í næsta lífi og þá getum við
unnið upp þann tíma er við átt-
um ekki saman í þessu lífi. Þinn
sonur
Ingi Þór.
Elsku amma okkar, við sökn-
um þín og eigum allaf eftir að
muna að það var alltaf svo gam-
an þegar þú komst að heim-
sækja okkur. Við fórum alltaf í
alls konar leiki eins og feluleik,
myndastyttuleik, teikna og
perla. Manstu þegar við fórum á
sleða og þú dast beint á bossann
og Dofri hundurinn okkar starði
hissa á þig og við fórum að
skellihlæja. Við fórum til Ísa-
fjarðar sumarið 2013 og þú
komst með okkur og við gistum
í fellihýsi í skóginum og fórum
niður að ánni að vaða og veiða
síli í háf og notuðum hann líka
til að ná fiðrildum. Dofri var
alltaf svo glaður að fá að koma
með okkur í göngutúr og æv-
intýraferðir.
Síðast þegar við hittumst
varst þú á sjúkrahúsinu á Sel-
fossi og varst búinn að missa
allt hárið þitt. Þá sagðir þú að
núna værir þú amma pönk og
þegar hárið færi að vaxa aftur
myndir þú lita það grænt, blátt
og bleikt. Okkur fannst það
skrítið og um síðustu jól sagði
ég að þú værir amma glæpon.
Elsku amma, við eigum eftir
að sakna þín mjög mikið og von-
andi ertu búin að hitta Dofra
okkar og þið getið kannski farið
saman í gönguferðir og þú mátt
knúsa hann frá okkur og segja
honum að við söknum hans og
elskum hann líka. Amma, viltu
passa hann fyrir okkur.
Amma við elskum þig,
Kristófer Snær
og Katrín Lóa.
Fjóla mágkona mín er látin
svo alltof fljótt. Það var fyrir
þrjátíu og fimm árum sem Víg-
steinn bró kom að vestan og
kynnti hana Fjólu fyrir fjöl-
skyldunni. Fjóla var komin til
að vera ásamt krúttunum sínum
litlu. Fjóla var kona sem lét sér
fátt fyrir brjósti brenna. Alltaf
að, forkur mikill var haft á orði.
Eftir vinnudag sinn í mötuneyti
Mjólkurbús Flóamanna settist
hún við saumavélina og galdraði
fram ótal undraflíkur eða skellti
í nokkrar tertur og bauð til
veislu. Jóaboðin þar sem bíl-
skúrnum var ávallt breytt í fín-
asta veislusal renna seint úr
minni.
Fjóla var heldur ekkert að
tvínóna við hlutina, dreif í því
sem þurfti að gera. Kallaði sam-
an stórfjölskylduna og hélt
kveðjuhóf þegar við fluttum til
Noregs hérna um árið. Þau Víg-
steinn og Fjóla ferðuðust um
ótroðnar slóðir löngu áður en
það komst í tísku hérlendis. Þau
fóru vítt og breitt á Willysnum
og skemmtisögurnar voru ótal-
margar þegar heim var komið.
Minnisstæð er sagan af ferða-
laginu um Gæsavatnaleið þar
sem þau mættu Citroën-bíl sem
ók yfir urð og grjót svo að
neistaflugið stóð í allar áttir. Þá
lögðu þau meðal annars leið
sína í Loðmundarfjörð og á
ýmsa staði þar sem ferðafólki
var ekki troðið um tær. Á átt-
unda og níunda áratug síðustu
aldar lagði stórfjölskyldan það í
vana sinn að fara saman í versl-
unarmannaútilegu á Kirkjubæj-
arklaustur. Eitt skiptið þegar
Vígsteinn og Fjóla birtust var
engan viðlegubúnað að sjá en
Fjóla var á háhæluðum sand-
ölum, alltaf flott til fara, og
nestið var tvö kíló af harðfiski.
Spurt var hvort þau ætluðu ekki
að gista. Svarið var einfalt en
kjarnyrt eins og Fjólu var von
og vísa: „Þetta átti nú bara að
vera smárúntur en við fórum
um Fjallabak syðra.“
Ekki létu þau sitt eftir liggja
við að heimsækja okkur til Nor-
egs fyrsta haustið okkar þar.
Alltaf til í sprell, skruppu á
Bensanum einn septemberdag
með Norrænu, úr í Færeyjum,
skoðuðu ALLT sem hægt var að
skoða í Færeyjum, úr í Bergen
og keyrðu í einum rykk til
Drammen. Þá var Bensinn stig-
inn í gegnum göng, yfir fjöll og
á milli greniskóga þar til Fjóla
og Vígsteinn stóðu á tröppunum
okkar kl. 23:00, náðu fyrir
háttatíma. Vá hvað við urðum
hissa, þau komu okkur svo
sannarlega á óvart, okkur grun-
aði ekki að von væri á gestum.
Það var yndislegt að fá þau í
heimsókn, færandi hendi með
lukkutröll.
Aldrei kom maður að tómum
kofunum hjá henni Fjólu, söng-
elsk og lagviss var hún, kunni
alla texta. Þar sem Fjóla var
þar var glatt á hjalla. „Já, já,
elskan mín“ eins og hún sagði
svo oft.
Elsku Vígsteinn, Anna Dóra,
Ingi Þór, Gylfi Már og fjöl-
skyldur, missir ykkar er mikill.
Megi minningarnar ylja ykkur.
Ragnar, Lísbet og börn.
Útfararþjónusta
Hafnarfjarðar
Sími: 565-9775
www.uth.is. uth@simnet.is.
Við sjáum um alla þætti útfararinnar.
Seljum kistur,krossa og duftker hvert
á land sem er.
Persónuleg þjónusta.
Stapahrauni 5 Hafnarfirði.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar