Tímarit Máls og menningar - 01.06.1995, Side 18

Einar Már var alinn upp í nýju hverfi sem þá var austan við öll eðlileg
borgarmörk í augum gróinna íbúa Reykjavíkur.Ævintýrin og sögurnar sem
urðu í upphafi þeirrar veraldar eru kjarninn í fýrstu bókum hans. Nú hefur
hann sjálfur reist sér hús í splunkunýrri veröld austan við tungl, og verður
spennandi að sjá biblíusögurnar sem þaðan koma.
I Eftirmála regndropanna er því lýst hvernig regnið ýrir, drýpur, fellur, streymir
og fossar niður. Það verður jarðskjálfti, það verður stormur, það verða þrumur,
eldingar og flóð — náttúruöflin hafa losnað úr læðingi, náttúran er stjórnlaus.
. . . Allt verður þetta vatn á myllu frásagnanna, því hvað gerir fólk þegar
óskapnaðurinn er orðinn slíkur að vatnið er að leggja undir sig jörð, loft og eld?
Það sem það gerir er að leita að viti í vitleysunni og merkingu finnur það í
sögum....
I verkum Einars Más er urmull vísana í bókmenntir, en flestar þeirra má
rekja til eins hinna miklu sagnasafna heimsins, nefnilega til biblíunnar.
Dagný Kristjánsdóttir (1990)
En í eftirfarandi viðtali tölum við ekki um framtíðina heldur fortíðina.
Enginn sem hefur heyrt Einar Má lesa upp gleymir sérkennilegri framsetn-
ingunni, hárri röddinni og syngjandi hreimnum, en hann heyrist ekki þegar
hann talar. Rödd hans er þó há og hljómmikil, stundum nokkuð yfirgnæf-
andi. Hann á létt með hlátur og beitir hikorðum hiklaust meðan hann leitar
að nákvæmlega réttu orðunum; þarna, semsé, nú og sko slá taktinn í
samtalinu þó að sá taktur heyrist sjaldan í ritmálinu.
„byltingin betrekkt herbergi í höfðinu“
Til eru þeir vinir þínirfrá árum áður, Einar, sem segjast frekar hafa átt von á
því að þú yrðir pólitíkus en rithöfundur, þú hafir verið svo virkur og klókur í
pólitískri baráttu á vinstri kantinum á menntaskóla- og háskólaárunum.
„Menn töluðu um það í Fylkingunni að verða atvinnubyltingarmenn, og
hugsunin bak við það að vera atvinnubyltingarmaður og atvinnurithöfund-
ur er ekki svo ólík að öllu leyti. Þetta að skapa sér tilveru í vissri mótsögn við
samfélagið, þó bæði höfundurinn og byltingarmaðurinn séu afurð hins
borgaralega þjóðfélags og geti ekki án þess verið.
f Fylkingunni töluðum við ekki um að verða pólitíkusar. Stjórnmálaframi
var okkur framandi, og í rauninni höfðu menn ekki neinn áhuga á pólitísk-
um afskiptum mínum fyrr en eftir að ég hætti þeim. Stjórnmálaflokkarnir
eru eins og rjómatertur. Munurinn á milli þeirra eru mismunandi hlutföll
rjóma og sultu. Það var alltaf litið á okkur sem öfgafulla minnihlutamenn,
12
TMM 1995:2