Morgunblaðið - 03.01.2015, Blaðsíða 66

66 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. JANÚAR 2015
✝ Eyþór Guð-mundsson var
fæddur á Eyjólfs-
stöðum í Fossárdal
í Suður-Múlasýslu
3. desember 1937.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Uppsölum á
Fáskrúðsfirði 28.
desember 2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Mar-
grét Guðmundsdóttir, f. 28. maí
1899 á Ánastöðum í Breiðdal, d.
4. desember 1989 og Guð-
mundur Magnússon, f. 5. júní
1892 á Eyjólfsstöðum, d. 17.
febrúar 1970. Eyþór var yngst-
ur 9 systkina. Þau voru Gunnar
1922 – 2006, Valborg 1923 –
2010, Hallur 1926 – 1995, Guð-
rún 1928, Rósa 1929, Guð-
mundur 1931 – 1935, Hermann
1932 og Guðný 1935.
Eyþór kvæntist 5. september
1964 Öldu Jónsdóttur frá Djúpa-
vogi. Foreldrar hennar voru
Halla Jónsdóttir og Jón Vilhelm
Ákason. Börn Eyþórs og Öldu
eru 1) Halla Eyþórsdóttir, f. 27.
maí 2006, og Máney Þura, f. 12.
júlí 2009. Faðir þeirra er Krist-
ján Björnsson.
Eyþór ólst upp á Eyjólfs-
stöðum í Fossárdal en flutti með
foreldrum sínum til Horna-
fjarðar vorið 1960. Þar hóf hann
nám í húsasmíði og var orðinn
meistari í þeirri iðn þegar hann
tók við búi af bróður sínum á
Eyjólfsstöðum árið 1973. Í Foss-
árdal byggði hann fljótlega
stórt og vandað íbúðarhús ögn
innar í dalnum en gamli Eyjólfs-
staðabærinn er, og nefndi býlið
Fossárdal. Nafnið Eyjólfsstaðir
kom ekki fram fyrr en á 19. öld
eftir að býli urðu fleiri en eitt í
Fossárdal. Gamli bærinn fékk
nýtt hlutverk eftir að flutt var í
nýja húsið því að þar hafa þau
hjón rekið ferðaþjónustu allar
götur síðan. Eftir u.þ.b. 10 ára
búskap var byggt annað íbúðar-
hús skammt frá því fyrra fyrir
Guðnýju Grétu og Hafliða mann
hennar og hefur búreksturinn
stig af stigi flust á þeirra hend-
ur. Einnig hafa þau annast póst-
dreifingu við Berufjörð og
Álftafjörð. Eyþór var annálaður
dugnaðar- og eljumaður, en
varð loks að láta undan, eftir
hetjulega baráttu hálfa ævina
við Parkinsonsjúkdóm.
Útför Eyþórs fer fram frá
Djúpavogskirkju í dag, 3. janúar
2015, og hefst athöfnin kl.14.
febrúar 1965, gift
Brynjólfi Gunnari
Brynjólfssyni, f. 26.
febrúar 1956. Dótt-
ir þeirra er Alda
Kristín, f. 12. júlí
2000. Í fyrra sam-
bandi átti hún Ey-
þór Bjarna, f. 25.
júní 1983 og Krist-
ófer Nökkva, f. 5.
september 1989.
Faðir þeirra er Sig-
urður Hlíðar Jakobsson. Dóttir
Eyþórs Bjarna er Myrra Kristín
f. 10. janúar 2013. 2) Guðný
Gréta Eyþórsdóttir, f. 26. febr-
úar 1969, gift Hafliða Sævars-
syni, f. 30. maí 1966. Þeirra börn
eru Bjartmar Þorri, f. 12. júní
1987, Jóhann Atli, f. 31. mars
1992, og Bergsveinn Ás, f. 22.
mars 2000. 3) Jón Magnús Ey-
þórsson, f. 27. júlí 1979, kvæntur
Kötlu Björk Hauksdóttur, f. 30.
september 1980. Þeirra börn
eru Anton Elís, f. 5. september
2009, og Eyþór Örn f. 25. sept-
ember 2011. 4) Hrafnhildur Ey-
þórsdóttir, f. 24. júlí 1980. Börn
hennar eru Þórir Freyr, f. 20.
„Ekki hefði Eyþór farið að
skæla út af þessu,“ var stundum
sagt við mig krakka þegar ég vor-
kenndi sjálfum mér og hélt að
skeinan mundi aldrei batna. Þetta
fannst mér harður dómur fyrir
mig því að Eyþór var 5 árum
yngri. Það átti víst að herða mig
en dugði lítið. Þetta var þó sann-
leikur og var það áfram í þrjá ald-
arfjórðunga.
Ég minnist þess aldrei að Ey-
þór barmaði sér, en við vorum
mjög nánir og áttum mörg spor
saman í dalnum okkar fyrir aust-
an. Auðvitað gat þó, bæði þá og
síðar, komið eitthvað upp á. Ég lét
þá eitthvað ófagurt fjúka, en hann
gat hitt beint í mark með færri
orðum. Hér eftir get ég aðeins
beðið guð um fyrirgefningu á þeim
orðum mínum. Eyþór var enginn
orðræðumaður, en hann lét verkin
tala. Hann var duglegur, laginn og
útsjónarsamur, gat alltaf fundið
bestu lausnina á hverju viðfangs-
efni og aldrei gafst hann upp á
neinu sem hann ætlaði sér.
Þau ár sem ég var við búskap í
Fossárdal átti ég alltaf Eyþór að
haust og vor. Við fórum mörg ár
saman á hreindýraveiðar, svo kom
hann oft óbeðinn í smalamennsku
á haustin og annaðist grenjaleitir
og grenjavinnslu á vorin. Hann
var öndvegis skytta og jafnvel þol-
inmóðari lágfótu að bíða ef á það
reyndi.
Ég hef alltaf vitað að ég breytti
rétt, þegar ég með nokkrum trega
fór í réttindanám í kennslu, en lét
búskapinn í hendur Eyþórs og
Öldu, sem þá höfðu verið vetrar-
fólk í Fossárdal, en langaði í eigin
búskap. Síðan hafa hetjur búið í
Fossárdal.
Við Hulda vottum Öldu, niðjum
hennar og venslafólki samúð okk-
ar.
Hermann
Guðmundsson.
Við hjónin viljum í nokkrum
orðum kveðja kæran vin.
Eyþór var mikið náttúrubarn
og afburða veiðimaður. Ungur fór
hann upp á Dalinn til veiða af
miklu harðfylgi og lagði m.a.
grunninn að því að ungu hjónin á
Eyjólfsstöðum áttu snemma í sig
og á.
Eyþór var valinn til trúnaðar-
starfa fyrir sveitarfélag sitt, Beru-
neshrepp. Hann var tillögugóður,
en ígrundaði mál sitt ætíð vel. Ef
hann flíkaði skoðunum sínum var
ástæða til að taka grannt eftir.
Fyrst bjuggu Eyþór og Alda á
Höfn í Hornafirði og síðar á Egils-
stöðum. Á Höfn lærði og stundaði
Eyþór iðngrein sína, smíðar, af
kappi. Einnig vann hann við smíð-
ar í heimabyggð og má segja að
ótrúlega mikið liggi eftir hann
miðað við hans tiltölulega skömmu
starfsæfi. Síðar tóku þau hjón við
búskap á Fossárdal, eftir að hafa
keypt jörðina af bróður Eyþórs.
Fjótlega upp úr því fór að bera á
veikindum Eyþórs, sem hann
barðist við í tæplega 40 ár. Hann
tókst á við veikindi sín af miklum
hetjuskap. Að eigin frumkvæði og
með aðstoð Öldu tókst honum að
ná umtalsverðum bata eftir að
hafa undirgengizt aðgerðir í því
skyni að sporna við framgangi
hinnar illræmdu veiki, sem kennd
er við Parkinson. Var með ein-
dæmum, hversu lengi honum
tókst að hafa fótaferð og hrósa
sigri í mörgum keppnislotum við
hinn illvíga andstæðing, sem þessi
sjúkdómur er.
Ríkt er í minni, þegar Eyþór,
þá orðinn verulega sjúkur, hvatti
til veiðiferðar í Nykurhyl í því
skyni að leggja net fyrir sjó-
bleikju. Samferðarmanni hans
stóð ekki á sama, þegar hann með
einn staf í hönd stikaði yfir stór-
grýti í átt að hylnum. Veiðihug-
urinn bar hann greinilega ríflega
hálfa leið og var aðdáunarvert að
skynja kapp hans og vilja til að
verða enn og aftur virkur þátttak-
andi í veiðiferð, sem skila myndi
málsverði á borð bænda á Eyjólfs-
stöðum og annarra, er þiggja
vildu.
Eyþór dvaldi síðustu ár ævi
sinnar á Uppsölum á Fáskrúðs-
firði og naut þar góðrar umönn-
unar. Fékk hann þar m.a. útrás
fyrir áhuga sinn að spila vist og
eignaðist hann þar góða spila-
félaga, sem nú sakna vinar í stað.
Hann fylgdist ætíð með því sem
var að gerast á Dalnum, ekki sízt
við smalamennskur. Meðan hann
gat, sat hann við gluggann með
talstöðina stillta inn á rás smal-
anna og fylgdist þar og í kíkinum
grannt með framgangi verksins.
Þegar veiðitími rjúpna var upp
runninn var og gott að leita ráð-
gjafar hjá honum vegna áforma
um veiðar á jólasteikinni.
Hugur Eyþórs var ævinlega
bundinn æskuslóðum hans og nú,
þegar hann er allur, þakkar fjöl-
skylda hans og vinir fyrir að loka-
ferð hans skyldi hefjast á Dalnum,
sem honum var svo kær.
Meðan sauðfé gengur um grös-
ugar hlíðar Fossárdals og veiði-
bráð ber fyrir augu á ásunum hans
kæru, mun minningu Eyþórs Guð-
mundssonar bera við loft eins og
Fossárfellið. Og landið mun óvíða
skarta meiri fegurð, en uppi á
Víðidalshæðum, hvar hann byggði
afdrep fyrir þá, sem kynnu að
lenda í vanda í misjöfnum veðrum.
Við hjónin sendum Öldu og fjöl-
skyldu hennar innilegar samúðar-
kveðjur og þakkir fyrir vináttu,
sem aldrei hefur borið skugga á.
Hlíf og Björn Hafþór.
Meira: mbl.is/minningar
Eyþór
Guðmundsson
Nú búum við til
minningar, stelpur, í
alvöru; sögðum við
þegar við hittumst
þrjár, ég, Guðlaug og Áslaug,
kollegar og samstarfskonur, þeg-
ar Guðlaug sagði okkur frá veik-
indum sínum síðastliðið haust. Við
höfðum allar útskrifast sem fé-
lagsráðgjafar frá Svíþjóð á sínum
tíma; Guðlaug frá Gautaborg og
við Áslaug frá Lundi. Allar höfð-
um við síðar tekið meistaranámið
frá Lundarháskóla á mismunandi
Guðlaug
Magnúsdóttir
✝ Guðlaug Magn-úsdóttir var
fædd 29. janúar
1948. Hún lést 18.
desember 2014. Út-
för Guðlaugar fór
fram 30. desember
2014.
tímum, svo og starf-
að hjá Reykjavíkur-
borg eða á Landspít-
alanum. Ég man
fyrsta skiptið sem
ég hitti Guðlaugu, en
þá var ég 18 ára og
mætti henni á Ave-
nyn í miðborg
Gautaborgar með
manni sínum Þor-
steini, en það var
hann sem ég kann-
aðist við. Hann hafði verið kenn-
aranemi í 12 ára bekk mínum SG í
Vogaskóla og varð vinur okkar
allra í bekknum um leið. Það var
því ekki nema sjálfsagt fyrir mig
að heilsa honum, en þarna var ég
nemandi á norræna lýðháskólan-
um í Kungälv sem er rétt fyrir ut-
an Gautaborg. Frá þeim tíma vissi
ég hver Guðlaug var og það var
eins og við hefðum alltaf þekkst
þegar við mörgum árum síðar
urðum samstarfskonur á Land-
spítala, hún sem forstöðufélags-
ráðgjafi á geðdeildum og ég á
sómatískum deildum. Ég naut svo
sannarlega góðs af lífs- og starfs-
reynslu Guðlaugar, sem veitti
mér handleiðslu bæði í faglegu
starfi, svo og í einkalífi. Hún var
einstaklega umhyggjusöm eins og
þegar sonur minn greindist með
þroskafötlun. Hún hlúði ekki ein-
ungis að mér, heldur bar alltaf
hag yngri dóttur minnar fyrir
brjósti, því hún vissi að það er
álag að eiga systkini sem er fatlað;
hvað þá að vera foreldri fatlaðs
barns. Þannig var Guðlaug. Fyrir
utan að vera baráttukona um alls-
konar mannréttindi, var henni
alltaf umhugað um að þeir sem
stæðu henni næst hefðu það gott;
Þorsteinn og börnin, barnabörnin
og tengdabörnin, systkinin, mág-
arnir, mágkonurnar, vinkonurn-
ar, vinirnir, kollegarnir. Það var
alveg í anda Guðlaugar þegar Sig-
rún dóttir hennar kom til mín
þegar hún var í starfsþjálfun á
Landspítalanum fyrir nokkru og
sagði að ég þekkti mömmu henn-
ar. Ég hafði ekki séð Sigrúnu síð-
an hún var stelpa, en þekkti svip-
inn um leið. Enn skemmtilegra
var að vita að Sigrún ætti von á
tvíburum með ungum manni, sem
er sonur annarrar vinkonu minn-
ar, Helgu, frá menntaskólaárun-
um í MH. Önnur náin tengsl við
ættingja Guðlaugar eru við mág
hennar Þorlák og svilkonu Krist-
jönu, sem líka er félagsráðgjafi og
starfaði með mér um tíma á spít-
alanum.
Guðlaug hefur kvatt okkur. Við
þrjár, ég, Áslaug og Guðlaug ætl-
uðum að halda áfram að búa til
minningar og hittast á Jómfrúnni
í lok nóvember en Guðlaug bað
um að við fyndum annan tíma
þegar henni liði betur. Við náðum
því ekki; það verður því að vera
þegar við hittumst allar á næsta
stað.
Þorsteini, börnum, tengda-
börnum, barnabörnum, systkin-
um, mágum, mágkonum og aldr-
aðri tengdamóður sendi ég
samúðarkveðjur og þakka um leið
allt sem Guðlaug hefur gefið mér
og minnist hennar með gleði, svo
og söknuði.
Vigdís Löve Jónsdóttir.
Það voru forréttindi að eiga
Guðlaugu að nágranna í tvo ára-
tugi. Kveðjustundin er erfið og
eftir er tómarúm sem við finnum
fyrir í húsinu á Freyjugötu 34.
Guðlaug var yndisleg manneskja
og jafnframt góður vinur sem
deildi með okkur hugsjónum og
sýn á lífið sem gerði það ríkara og
betra.
Þegar taka þurfti stöðuna í
samfélaginu, ræða félagsráðgjöf
eða líf okkar í ýmsum tilbrigðum,
var Guðlaug ætíð til staðar tilbúin
að taka samræðuna og miðla af
visku sinni og ómetanlegri
reynslu. Ófáir og mikilvægir
fundir urðu til í stigaganginum
eða í þvottahúsinu. Þar var rætt
um viðhald hússins en oftast
leiddist samtalið fljótlega að öðr-
um brýnni efnum líkt og hvernig
væri best byggja upp og breyta
samfélögum með jöfnuð að leið-
arljósi. Þannig var Guðlaug, hugs-
aði vel um garðinn sinn en ekki
síður um garð annarra. Á sama
tíma og við vottum Þorsteini og
fjölskyldu hans, okkar dýpstu
samúð þá minnumst við Guðlaug-
ar sem fyrirmyndar í lífinu.
Alma, Óskar og
Hrafnhildur.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Við sendum innilegar þakkir til allra þeirra
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
INGIBJARGAR PÉTURSDÓTTUR
hjúkrunarkonu,
áður til heimilis að Einilundi 1,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Landspítala sem annaðist hana.
Ólafur Tryggvi Magnússon,
Magnús Karl Magnússon, Ellý Katrín Guðmundsdóttir,
Atli Freyr Magnússon, Steinunn Gestsdóttir,
Ásdís Magnúsdóttir, Viðar Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
FJÓLU BACHMANN.
Vígsteinn S. Gíslason,
Anna Dóra Ágústsdóttir, Jón Karl Jónsson,
Ingi Þór Ágústsson, Rósamunda Baldursdóttir,
Gylfi Már Ágústsson, Unnur Pálmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURBORG MARÍA JÓNSDÓTTIR
frá Ási,
Stykkishólmi,
lést föstudaginn 19. desember á A6
Landspítalanum Fossvogi.
Útför hennar fer fram frá kirkju Óháða
safnaðarins mánudaginn 5. janúar kl. 15.00.
Stefán S. Kristinsson,
Magðalena S. Kristinsdóttir,
Ingigerður Rósa Kristinsdóttir,
G. Sóley Ómarsdóttir-Hartmann, Mark Hartmann,
Sigurður Jón Boersma,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Systir okkar, mágkona og frænka,
KOLFINNA HJÁLMARSDÓTTIR
fótaaðgerðafræðingur,
Lönguhlíð 21,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn
19. desember.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju, mánudaginn 5. janúar
kl. 15.00.
Pétur Tryggvi,
Hjálmar og Torfi Rafn
Hjálmarssynir,
og fjölskyldur.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Hinrik
Valsson
STOFNUÐ 1996
STOFNUÐ 1996
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030