Morgunblaðið - 29.05.2015, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 29.05.2015, Blaðsíða 39
MINNINGAR 39 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 2015 ✝ RagnhildurSóley Stein- grímsdóttir fæddist 27. desember 1922 í Reykjavík. Hún lést 10. maí 2015. Ragnhildur Sól- ey ólst upp að Reykhólum við Kleppsveg með for- eldrum sínum, Kristínu Jóns- dóttur og Stein- grími Pálssyni. Systkini hennar voru Ólöf og Bjarni. Ragnhildur var tvígift. Fyrri maður hennar var Björn Ólafs- son. Þeirra börn Ingibjörg og Steingrímur. Ragnhildur og Björn slitu sam- vistum eftir fimm ára hjónaband. Síð- ari maður Ragn- hildar var Hjálmar Bjarnason. Stein- grímur sonur henn- ar lést ungur í flug- slysi ásamt unnustu sinni Guðrúnu Dúnu Gunnlaugs- dóttur. Lengst af starfs- ævinni vann Ragnhildur sem rit- ari og fulltrúi borgarlæknis. Síðustu árin bjó hún að Grund, þar sem hún lést. Útförin fór fram í kyrrþey að ósk Ragnhildar. Á menntaskólaárum mínum 1950-54 var ég á sumrum við af- leysingar á skrifstofu borgar- læknis við Austurstræti. Þar kynntist ég lífstíðarvinkonu minni, Ragnhildi Sóleyju Stein- grímsdóttur, ævinlega kölluð Sóley, sem var ritari og stoð og stytta borgarlæknis, dr. Jóns Sigurðssonar. Þótt 12 ár skildu okkur að í aldri og enn meira í lífsreynslu urðum við þegar góð- ar vinkonur, Sóley var fráskilin tveggja barna móðir en ég óábyrgur menntaskólanemi. Fljótlega fór Sóley að bjóða mér heim og átti ég ótal sinnum eftir að njóta gestrisni hennar í hlý- legu risíbúðinni á Reykhólum við Kleppsveg. Þar hlustuðum við á klassíska tónlist af vínylplötum, nutum góðra veitinga og rædd- um málin, ekkert var okkur óvið- komandi. Þessi vinskapur okkar Sóleyjar þróaðist þannig að hún varð eins og ein af stórfjölskyld- unni. Væri þar eitthvað um að vera var Sóley yfirleitt með þótt engir aðrir utan fjölskyldunnar væru þar á meðal. Sóley flutti síðar í Selvogsgrunn 3 og ekki löngu seinna flutti ég einnig í Selvogsgrunn ásamt eiginmanni og ungum syni. Ekki dró úr „fjöl- skyldutengslunum“ við nálægð- ina og hún varð í raun barnfóstra fyrir Jónas son okkar. Ekki þurfti þó að hringja til að kanna hvort hún gæti passað, hún varð jafnan fyrri til að spyrja hvort okkur langaði ekki að gera eitt- hvað til tilbreytingar. Eitt sinn sagðist hún vera á göngutúr með móður sinni sem átti lítillega erf- itt með gang og spurði hvort Jónas sem var á fjórða ári mætti ekki koma með þeim, það hent- aði vel þar sem gönguhraði þeirra tveggja væri nokkurn veginn sá sami. Ingibjörg dóttir Sóleyjar varð síðar barnfóstra Jónasar og launin sem hún fékk voru þau að Guðmundur eigin- maður minn sem var enskukenn- ari leiðbeindi henni smávegis í ensku. Ekki held ég að nokkur unglingur mundi sætta sig við slíkar launagreiðslur í dag. Það glæddi líf Sóleyjar mjög þegar hún giftist öðlingnum Hjálmari Bjarnasyni en ský dró fyrir sólu þegar Steingrímur sonur hennar og unnusta hans fórust í flug- slysi, þá var gott að eiga Hjálm- ar að. Löngu síðar átti Sóley eft- ir að verða dagmamma fyrir Bergljótu Gyðu dóttur Guð- mundar sonar míns og þáði hún enga greiðslu fyrir. Síðar lágu leiðir okkar saman á Heilsu- verndarstöð Reykjavíkur þegar embætti borgarlæknis flutti þangað. Sjálf átti ég þar nánast allan minn starfsaldur. Þar var Sóley hrókur alls fagnaðar og stóð fyrir skemmtilegum uppá- komum. Kormákur Sigurðsson, einn þeirra fimm heilbrigðisfull- trúa sem þar störfuðu og orðhák- ur hinn mesti, sagði gjarnan sög- ur af fimm fíflum og einni sóley, en Sóley var lengst af eina konan þar. Það var eftirsóknarvert, í raun forréttindi, að vera sam- vistum við Sóleyju, hún var orð- heppin, fyndin og afburða skemmtileg, í raun „uppistand- ari“. Hún var jafnframt sérlega ráðagóð, nutu margir þess, jafn- framt því sem hún var raungóð og tryggur vinur. Ég þakka Sól- eyju samfylgdina. Hugur minn er nú hjá Ingibjörgu, Ólöfu syst- ur hennar, en þær voru afar samrýndar, svo og ættingjum hennar öllum. Blessuð sé minn- ing Ragnhildar Sóleyjar Stein- grímsdóttur. Bergljót Líndal. Elsku amma mín. Það er svo óraunverulegt að þú skulir vera farin og það gerðist svo hratt. Mér finnst ég ekki hafa náð að kveðja þig almennilega. Okkur er skammtaður takmarkaður tími og við verðum að nota hann vel. Ég hef aldrei skrifað minn- ingargrein áður en finnst ég verða að skrifa þessa. Ég veit ekki hvort Morgunblaðið er lesið þarna uppi en þú átt allavega að fá bunka af minningargreinum. Þú ert nánasta manneskjan sem ég hef þurft að kveðja, höfuð fjölskyldunnar. Þú hafðir svo margt til að bera amma mín. Vel gefin, vel gerð og hrókur alls fagnaðar. Það var alltaf annað læri frammi og þú gerðir alltaf þitt besta fyrir okkur og það er meira en nóg fyrir mig. Það var mikið hlegið hjá okk- ur og það var svolítið andinn í okkar fjölskyldu. Ég man þegar við vorum í heimsókn einu sinni og sátum við eldhúsgluggann. Þú varst að dást að fuglunum á þak- inu á blokkinni á móti. Hvað þeir væru veðurglöggir og fljótir að forða sér þegar vont veður væri í aðsigi. Kristín systir svaraði um hæl og sagði að þú yrðir mun gleggri á veðrið ef þú héldir til þarna úti á þaki! En þú vildir verða jörðuð í kyrrþey. Inn við beinið varstu út af fyrir þig, þannig að ég ætla ekki að hafa þetta langt. Mig langar bara að tala aðeins um það sem við áttum. Við gát- um alltaf hlegið saman og það var okkar. Ég held að enginn hafi kunnað betur að meta brandarana mína. Þú varst meira að segja tilbúin að hlæja að sjálfri þér þegar ég reyndi á minn hrekkjótta hátt að benda þér á einhverja vitleysu sem þú hafðir bitið í þig. Við vorum góð í þessu. Amma mín, mig langar að þakka fyrir tímann sem við átt- um saman og við sjáumst síðar. Ég finn að það er eitthvað guð- legt í okkur öllum. Við höldum bara okkar striki og það er örugglega eitthvað þarna uppi sem við getum gert grín að. Þér óska ég að engill vaki yfir þér og bið guð þig að geyma þar sem þú átt nú heima. Garður Einarsson. Nú er komið að kveðjustund- inni, elsku amma mín, þú ert bú- in að kveðja þennan heim fyrir fullt og allt en við sem eftir er- um geymum minningarnar um þig eins og dýrmætan fjársjóð. Mér eru ógleymanlegar allar sögustundirnar í eldhúsinu hjá þér, allar sögurnar sem þú sagð- ir á meðan ég sporðrenndi rist- uðum hnetusmjörsbrauðsneið- um, kakómalti og öðru góðgæti. Af öllum þessum sögum stendur þó ein saga upp úr en það er sagan af henni Nípu. Þeirri sögu hafði ég alltaf gaman af og get mér til að þú hafir sagt mér hana ekki sjaldnar en hundrað sinnum. Það var alltaf gott að leita til þín hvort sem tilefnið var stórt eða smátt, þú varst alltaf hjálpfús og greiðvikin. Þú sýndir mér fram á að líf manns er ekki bara hið áþreifanlega í kringum mann heldur að það sem býr innra með manni er ekki síður mikilvægt. Allar sög- urnar sem þú kunnir, lognar eða sannar, allur kveðskapurinn sem þú kunnir utan að, reynslan og minningarnar sem þú varst óþreytandi að miðla öðrum, hvort sem það var til gagns eða gamans, allur þessi hafsjór af fróðleik og gamanmáli sem þú færðir okkur skilur okkur ríkari eftir. Takk fyrir samfylgdina, amma mín, og megi minning þín lifa. Sturla Einarsson. Ragnhildur Sóley Steingrímsdóttir ✝ Kjartan SveinnGuðjónsson fæddist 2.9. 1925 í Reykjavík. Hann lést á Hjúkrunar- heimilinu Eir í Reykjavík 24.5. 2015. Foreldrar hans voru Guðjón Bjarnason, f. 6.11. 1898 á Óseyrarnesi við Eyrarbakka, d. 11.9. 1983, og Guðrún Sveins- dóttir, f. 6.9. 1895 á Torfastöð- um í Grafningi, d. 14.4. 1942. Systkini: Lydía, f. 29.5. 1921, d. 10.3. 1998, og Bjarndís Kristrún, f. 20.11. 1926. Hálfsystkini sam- feðra: Erla S., f. 6.3. 1930, Sig- urður Rúnar, f. 8.8. 1949, og Hulda Kolbrún, f. 21.9. 1952. Eftirlifandi eiginkona Kjart- ans er Lína Guðlaug Þórð- ardóttir, f. 27.7. 1927. Börn þeirra eru: Þórður, f. 31.12. 1944, Kjartan, f. 11.6. 1947, Guðrún Katr- ín, f. 9.2. 1949, Sveinn, f. 7.7. 1952, og Sigrún, f. 8.7. 1958. Kjartan fæddist og ólst upp í Reykjavík. Eftir nám í Iðnskólanum hóf hann ungur störf hjá Olíuverslun Íslands þar sem hann sinnti ýmsum versl- unarstörfum um árabil. Hann vann ýmis verslunar- og skrif- stofustörf í gegnum tíðina, síð- ustu ár starfsævinnar við inn- flutning hjá Olíufélaginu Skeljungi. Útför Kjartans fer fram í Grafarvogskirkju í Reykjavík í dag, 29. maí 2015, og hefst kl. 15. Það er með miklum söknuði en djúpu þakklæti sem við kveðjum þig í dag, elsku pabbi. Við systkinin höfum svo margs góðs að minnast og munum alla tíð geyma þessar fallegu minning- ar um þig í hjörtum okkar. Betri fyrirmynd hefðum við ekki getað haft og betri föður og vin er ekki hægt að hugsa sér. Þú ólst upp við allt aðrar aðstæður en við gerðum og börnin okkar alast upp við í dag. Frá fyrstu tíð bjóstu yfir ótrúlegum dugnaði og sjálfsbjarg- arviðleitni sem þú lagðir mikla áherslu á að við systkinin tileink- uðum okkur. Gott dæmi um það var vörubíllinn sem þú keyptir þér á stríðsárunum þegar þú hafðir nýlokið námi og færri fengu vinnu en vildu. Þá mættir þú bara á vörubílnum niður á höfn og reynd- ir að fá alla þá vinnu og allar þær ferðir sem hægt var að fá. Þannig varstu alla tíð og það veganesti gafstu okkur. Alltaf varstu mættur þegar við systkinin stóðum í stórræðum, hvort heldur við værum að byggja, flytja eða bara vinna í garðinum okkar. Þú slóst aldrei slöku við og naust þín best þegar þú hafðir nógu mikið fyrir stafni. Þú elskaðir allt sem tengdist garðyrkju og fallegri garður en ykkar mömmu var ekki til. Þið mamma voruð svo miklir félagar og vinir og höfðuð þá framsýni að „njóta hvers dags“ eða lifa í núinu eins og það er kallað í dag, því þið hikuðuð aldrei við að ferðast og gera allt það sem ykkur datt í hug hvenær sem tækifæri bauðst. Fyrir það erum við þakklát og vit- um að mamma mun lifa á þeim góðu minningum um ókomna tíð. Við systkinin höfum einnig not- ið þess að ferðast með ykkur út um allan heim og átt góðar og skemmtilegar stundir með ykkur. Þú skilur eftir þig stóran hóp af- komenda, það yngsta nýfætt og það elsta sjötugt. Pabba, afa og langafa verður alltaf minnst með þakklæti, gleði og miklu stolti. Það eru forréttindi að hafa átt pabba sem maður horfði upp til og var alltaf hreykinn af. Þú varst alltaf fullur af orku, jákvæður og alltaf í góðu skapi. Sá eiginleiki kom enn skýrar fram í veikindum þínum því þú sýndir hjúkrunar- fólkinu og öllum í kringum þig ekkert annað en þakklæti og hlýju þrátt fyrir öll þín erfiðu veikindi. Nú er komið að leiðarlokum og þú hefur nú loksins fengið hvíld- ina langþráðu. Þú hefur sýnt ótrú- legt æðruleysi, dugnað og hug- rekki, því þú hefur lítið sem ekkert getað tekið þátt í lífinu nema sem áhorfandi í alltof lang- an tíma. Þegar áföll dynja yfir og heilsan bíður tjón þá verða lífs- gæðin af skornum skammti. Sam- hliða sorginni í hjörtum okkar yfir því að hafa misst þig þá erum við óendanlega þakklát fyrir að góður guð hefur nú tekið þig til sín og lyft þessum þungu byrðum af herðum þínum. Við munum alla tíð elska þig og minnast þín í hug- um okkar og bænum. Við munum segja barnabörnunum okkar skemmtilegu sögurnar af sterka og duglega langafa sem alltaf var til staðar fyrir alla og alltaf til taks. Við kveðjum þig nú, elsku pabbi, með söknuði en þakklæti fyrir það sem þú kenndir okkur og fyrir það sem við erum í dag fyrir tilstilli þitt. Hinsta kveðja frá okkur börn- unum þínum og fjölskyldum okk- ar. Þórður, Kjartan, Katrín, Sveinn og Sigrún Kjartansbörn. Ég kveð nú elskulegan tengda- föður minn sem hefur reynst mér meira sem faðir og verið minn besti velgjörðarmaður alla tíð. Ég var rétt átján ára þegar ég kynnt- ist Kjartani fyrst þegar ég og dóttir hans vorum að byrja sam- an. Okkur Kjartani varð strax vel til vina og hélst sú vinátta alla tíð og verð ég ævinlega þakklátur fyrir að geta talið Kjartan vin minn sem og tengdaföður sem síð- ar varð. Kjartan hafði þægilega nærveru og áttum við auðvelt með að tala um heima og geima, rétt eins og við gátum líka setið í þögn- inni því það var ekkert óþægilegt þótt ekkert væri sagt. Hann hjálpaði mér mikið þegar ég stofnaði fyrsta fyrirtækið mitt því hann hafði reynslu af rekstri, bæði við vinnu hjá öðrum og eins við eigin rekstur en tengdafor- eldrar mínir ráku verslun um ára- bil. Kjartan kynnti mig snemma fyrir félagsskap sem stundar mannræktarstarf á kristilegum grundvelli og hef ég alla tíð verið þakklátur fyrir þann tíma sem við áttum saman í leitinni að ljósi og sannleika. Þannig var Kjartan stuðnings- og áhrifavaldur á þá þætti lífsgöngu minnar sem mest hafa mótað mig. Kjartan var maður sem hafði þurft að treysta á sjálfan sig alla tíð til að sjá sér farborða enda var hann harðduglegur til allra verka og fátt sem hann ekki gat. Kjart- an vann tvöfalda vinnu alla tíð og taldi ekki eftir sér að aðstoða börnin sín, sérstaklega þegar þau voru að koma sér þaki yfir höf- uðið. Það er mér ógleymanlegt þegar hann var að byggja ein- býlishús þeirra hjóna í Hesthömr- um, þá var ég einnig að byggja og þegar Kjartan var búinn með vinnudaginn í sínu húsi, þá kom hann til mín og hjálpaði mér að ganga frá. Síðan þegar hans húsi var lokið, þá var hann mættur til vinnu hjá mér. Við höfðum líka mörg tækifæri til að ferðast saman og börnin mín aldeilis rík að eiga svona góða afa og ömmu og var Kjartan duglegur að fara með börnin okkar á skíði á veturna, sérstaklega eldri dóttur okkar þegar við hjónin vorum að læra og lesa fyrir próf. Í þessum ferðalögum urðu til margar góðar minningarnar sem ylja okkur nú þegar komið er að kveðjustund. Það var því mikið áfall þegar Kjartan fékk heilablóðfall á haust- mánuðum árið 2003. Hann lamað- ist öðrum megin, missti málið að miklu leyti og gat þar með illa tjáð sig. Allt fram að þeim tíma hafði hann verið óþreytandi að sinna hinum ýmsu verkum og er mér minnisstætt að viku áður en hann veiktist var hann uppi í tré í garð- inum hjá mér að klippa greinar sem ég réð illa við sökum loft- hræðslu. Það var því átakanlegt að horfa á kæran ástvin, sem hafði alltaf verið svo frískur og dugleg- ur, vera bundinn við hjólastól og búa við afar skert lífsgæði. Kjart- an tók veikindum sínum af ótrú- legu æðruleysi, dugnaði og hug- rekki og var okkur þannig áfram einstök fyrirmynd í einu og öllu. Það er því langþráð hvíld sem minn góði vinur, tengdafaðir og bróðir hefur fengið og hugga ég mig með því að nú sé hann laus við þrautir og kvöl og komin til Aust- ursins eilífa. Ég bið honum Guðs blessunar og þakka fyrir það lán að hafa átt hann að. Eggert Claessen. Elsku afi minn. Ég kvaddi þig síðast rétt eftir áramót þegar ég var í heimsókn á Íslandi. Ég vissi ekki að ég væri að kveðja þig í síðasta sinn. Þú hélst fast í höndina mína og ég kyssti þig á kinnina. Ég sagði þér að mér þætti svo vænt um þig. Þegar ég frétti að þú værir dáinn kom mikil sorg yfir mig en einnig léttir yfir því að þjáningum þínum væri nú lokið. Síðan þá hef ég hugsað mikið til þín og hversu stór partur af lífi mínu þú hefur verið Þú varst miklu meira en bara afi minn. Ég á margar góðar minningar frá því að ég bjó fyrstu árin af lífi mínu hjá þér og ömmu á Sporðagrunninu. Þú fórst með mér niður á tjörn á sunnudögum til að gefa öndunum brauð og svo fórum við í bíltúr niður á höfn til að skoða skipin. Ég man ferðirnar okkar upp í Bláfjöll þar sem þú kenndir mér á skíði. Við fórum á gamla, bláa jeppanum þínum og þú hafðir alltaf kakó og skíða- súkkulaði með. Þú kenndir mér að gefast aldrei upp og það hefur gagnast mér í lífinu. Ég á líka margar góðar minningar með þér og ömmu uppi í sumarbústað þar sem þú varst alltaf að smíða eitt- hvað eða gróðursetja. Við fórum saman til útlanda, bæði til Spánar og til Hollands. Það var gaman að koma í heimsókn til þín og ömmu og ég var alltaf velkomin. Jólin hjá ykkur ömmu á Sporðagrunninu voru einstök þar sem stórfjöl- skyldan kom saman. Við dönsuð- um í kringum jólatréð og þú og amma sáuð til þess að gera hátíð- irnar sérstakar fyrir okkur barna- börnin. Þú hafðir sterkar skoðanir en varst líka mjög ljúfur og um- hyggjusamur. Þú varst alltaf mjög vinnusamur. Þú byggðir bæði heimilin þín í Sporða- grunninu og Hesthömrunum. Alltaf þegar ég kom í heimsókn varstu annað hvort að vinna í garðinum eða að viðhalda húsinu. Þú varst líka alltaf tilbúinn að hjálpa ef einhver í fjölskyldunni þurfti hjálp við að flytja eða eitt- hvað þurfti að laga. Rétt áður en ég flutti til Danmerkur veiktist þú alvarlega eftir heilablóðfall, lam- aðist og misstir málið. Þú tókst veikindum þínum með æðruleysi og hugrekki. Mér hefur þótt erfitt að vera í burtu frá þér í öll þessi ár, en ég er fegin að ég hef getað heimsótt þig þegar ég hef verið á landinu. Ég man þú sagðir við mig að ég ætti að koma „oft“ í heim- sókn, en að ég ætti bara að stoppa „stutt“ í hvert skipti, enda varst þú mjög hreinskilinn og sagðir hlutina eins og þeir voru. Ég er þakklát fyrir að Helene og Vikt- oría fengu að kynnast Kjartan afa sínum. Nú ertu farinn, elsku afi, ég vona að þú hafir fundið frið. Við munum öll sakna þín óendanlega. Þú átt alveg einstakan stað í hjarta mínu. Þó er eins og yfir svífi enn og hljóti að minna á þig þættirnir úr þínu lífi, þeir, sem kærast glöddu mig. Alla þína kæru kosti kveð ég nú við dauðans hlið, man, er lífsins leikur brosti ljúfast okkur báðum við. (Steinn Steinarr) Þín Ásdís. Kjartan Sveinn Guðjónsson Innilegar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa, GUÐMUNDAR HJALTASONAR rennismiðs, Víðilundi 20, Akureyri. Sérstakar þakkir fær starfsfólk lyfjadeildar Sjúkrahússins á Akureyri fyrir einstaka umönnun og hlýju. . Kristín Gunnarsdóttir, Svava Hrönn Guðmundsdóttir, Hreggviður Norðdahl, Gunnar H. Guðmundsson, Elín Konráðsdóttir, Guðmundur Logi Norðdahl, Gréta Jakobsdóttir, Rannveig Albína Norðdahl, Atli Rafnsson, Anna Kristín Gunnarsdóttir, Guðmundur Steinn Gunnarsson, Katelin Marit Parsons og langafabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.