Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.2010, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 26. febrúar 2010 VIÐTAL
hefðum leikið okkur að því að taka peninga
út úr bönkunum eins og okkur sýndist. Það er
ekki þannig því bankarnir höfðu einfaldlega
trú á því sem við vorum að gera og við keypt-
um ekkert sem bankinn hafði ekki trú á sjálfur.“
MISTÖK VORU GERÐ
Jóhannes viðurkennir að ýmislegt hafi brugð-
ist í fjárfestingum og rekstri Baugs en það hafi
einkum verið bankahrunið sem olli því að fyr-
irtækið riðaði til falls. „Í öllum viðskiptum,
þegar menn eru að reyna að gera eitthvað í
stað þess að gera ekki neitt, getur farið svona.
Við vorum að gera margt spennandi en vissu-
lega var að finna í þessum miklu fjárfestingum
hluti sem ekki gengu upp. Sú regla gildir víða í
viðskiptum og í lífinu að á meðan flestir hlutir
ganga upp eru aðrir sem gera það ekki. Eftir á
að hyggja stóðu þessar fjárfestingar kannski of
tæpt en þetta leit mjög vel út á meðan á þessu
stóð,“ segir Jóhannes.
„Jón Ásgeir hefur eðlilega verið gagnrýnd-
ur því hann hefur gert marga hluti. Menn sem
ekkert gera verða ekki gagnrýndir á meðan.
Hann er duglegur og kraftmikill strákur sem á
mjög marga öfundarmenn.“
OF GEYST
„Jón Ásgeir sá meira um útrásina og það get-
ur vel verið að hann hafi farið of geyst. Eftir á
að hyggja gerðum við öll mistök en þjóðin fékk
líka að njóta velgengninnar á meðan á henni
stóð,“ bætir Jóhannes við.
Þrátt fyrir að benda á að sonur sinn hafi
haldið utan um útrásina þá neitar Jóhannes
því ekki að hafa tekið þátt í henni. Aðspurð-
ur segist hann ekki getað fullyrt að hann hefði
átt að vera meira á verði gagnvart áhættunni.
„Sjálfur sá ég að mestu um reksturinn hér inn-
anlands en ég tók þátt í útrásinni, ég neita því
ekkert enda voru margir mjög spennandi hlut-
ir framkvæmdir. Eftir á get ég hins vegar ekki
leyft mér að dæma hvort ég hefði átt að stíga
meira á bremsuna,“ segir Jóhannes.
HRUNIÐ HEFUR ÁHRIF
„Ég á erfitt með að benda á ákveðin mistök. Ég
bið fólk aftur á móti um að bíða aðeins átekta
í stað þess að dæma fyrir fram. Starfsfólkið er-
lendis er enn að koma eignum fyrirtækisins í
verð og það á enn eftir að telja upp úr kössun-
um. Það skyldi þó aldrei enda þannig að eign-
ir Baugs komi til með að borga upp Icesave-
skuldirnar,“ bætir Jóhannes við.
Kaupmaðurinn segist sannfærður um að
Landsbankinn komi ekki til með að tapa á
Baugi og gjarnan gleymist það í umræðunni
að íslensku bankarnir hafi hagnast töluvert á
rekstri Baugs. Hann viðurkennir að fjárhags-
staða sín og annarra nákominna sé ekkert
sérstök enda hafi hrunið áhrif á fjölskylduna
líkt og aðrar fjölskyldur í landinu. „Nei, ég er
ekki í miklum skuldum sjálfur. Ég vona að ég
komi ekki til með að horfa á börnin mín missa
allt sitt en vissulega hefur margt gengið á. Það
sleppur enginn við þetta hrun og það sem við
höfum verið að gera hefur farið illa. Staðan er
vissulega öðruvísi hjá okkur núna eftir hrunið.
Við erum stödd líkt og þúsundir fjölskyldna í
landinu en erum ekki tilbúin að leggja árar í
bát. Við ætlum að halda áfram að lifa.“
Jóhannes hefur lögheimili sitt í húsi sem
hann byggði í Vaðlaheiði á Svalbarðsströnd.
„Fjárhagsstaða mín er ekkert sérstök í dag. Ég
á ekki von á því að lenda í gjaldþroti og óttast
það engan veginn. Ég á mitt hús á Seltjarnar-
nesi. Mér þykir ákaflega vænt um þennan stað
sem ég bý á,“ segir Jóhannes.
LEIÐIR SKILJA Í BILI
Jóhannes segir að leiðir hans og Jón Ásgeirs
muni nú skilja í bili, þar sem Jón Ásgeir komi
ekki að rekstri matvöruverslananna hérlend-
is. Hann útilokar ekki að þeir nái saman síð-
ar. „Nei, hann er ekki með í þessu núna og ég
reikna með að hann verði mest erlendis. Úr
þessu tekur það því ekki fyrir mig að halda
áfram rekstri erlendis. Á milli okkar skilja nátt-
úrlega aldrei leiðir en í viðskiptum skilja leið-
ir í bili. Á meðan við báðum lifum höldum við
hins vegar áfram að ræða viðskiptin og ég úti-
loka ekkert með það að við gerum eitthvað
saman síðar. Það hefur ekkert slesst upp á vin-
skap okkar hvað það snertir og ekkert ósætti
milli okkar,“ segir Jóhannes.
Erfiðleikarnir undanfarið hafa ekki dregið
úr tiltrú Jóhannesar á syni sínum og viðskipta-
hæfileikum hans. Hann hefur óbilandi trú á
syni sínum og er viss um að hann nái sér aftur
á strik. „Jón Ásgeir hefur getið sér gott orðspor
og það er ekki nokkur spurning að hann mun
halda áfram í viðskiptum, á meðan hann hefur
heilsu til. Ég er ekki í nokkrum vafa því hann er
mjög fær í þeim. Jón Ásgeir á mikið inni enn þá
og það líða ekki mörg ár, þó að hann sé hund-
eltur í dag, áður en hann nær sér aftur á strik.“
GEFST EKKI UPP
Í ljósi þess að undanfarinn áratug hefur Jó-
hannes þurft að berjast fyrir að sanna sakleysi
fjölskyldu sinnar viðurkennir hann að sú bar-
átta hafi tekið svo mjög á hann að hann geti
ekki fyrirgefið óvinum sínum. Hann segist þó
aldei hafa verið kominn að því að gefast alfar-
ið upp. „Heilsan er númer 1, 2 og 3. Þetta sí-
fellda einelti hefur tekið á heilsuna og á köfl-
um hefur þetta verið nánast óbærilegt. Inn
á milli hafa komið stundir þar sem mig hef-
ur langað að gefast upp en það hefur iðulega
varið stutt. Við fjölskyldan höfum innprentað
okkur það að við ætlum ekki að gefast upp. Það
hefur aldrei komið sá tímapunktur að ég hafi
ekki séð neina leið út og ég vona innilega að ég
þurfi ekki að óttast að börnin mín lendi í þeirri
stöðu,“ segir Jóhannes.
„Nú er það ekkert annað en að horfa fram
á veginn. Nú eru þetta orðin tíu ár í orrahríð-
inni og við höfum einfaldlega ekki verið látnir
í friði. Það er mjög erfitt þegar við höfum ver-
ið dæmd fyrir fram og ályktað um hlutina að
ósekju. Ég kalla þetta ekkert annað en einelti
og það eru greinilega einhverjir sem þola ekki
hversu stórir við urðum og hversu vel okk-
ur hefur gengið. Það er náttúrlega afskaplega
þreytandi að hafa þurft að standa í þessari bar-
áttu og sérstaklega þar sem börnin mín hafa
verið bitbein.“
ÞUNGAR ÁHYGGJUR
Aðspurður viðurkennir Jóhannes að orrahríð
undanfarinna ára hafi tekið mjög á fjölskyldu
sína. „Náttúrlega hef ég áhyggjur af mínu fólki,
það hefur farið mjög illa í mig að skítkast-
ið hefur verið gagnvart börnunum mínum.
Ég get þolað það sem er lagt á mig sjálfan en
skítkastið hefur oft keyrt um þverbak og iðu-
lega verið á mjög veikum grunni byggt, bæði
ósanngjarnt og rætið. Þetta fer ekki vel í dóttur
mína og móður barnanna minna. Ég held að
hver sem er myndi taka það mjög nærri sér,“
segir Jóhannes.
Jóhannes hefur efasemdir um að halda
í málarekstur og krefjast réttlætis. „Það eru
ákveðin öfl sem þola okkur ekki. Ég kalla þetta
hreinlega atlögu að minni fjölskyldu því þetta
hefur ekkert verið neitt eðlilegt. Eftir að hafa
verið grunaður í mörg ár hef ég ekki leitað rétt-
ar míns með það en ég er orðinn þreyttur á
þessu öllu saman. Í huganum er ég að reyna að
leggja þetta til hliðar því ég vil frekar nýta þann
tíma sem ég á eftir í eitthvað skemmtilegra en
að glíma áfram við þessa vitleysu.“
GETUR EKKI FYRIRGEFIÐ
Þegar Baugsmálið byrjaði voru flest barna-
börn Jóhannesar á þeim aldri að þau vissu sjálf
lítið hvað gekk á í þjóðfélagsumræðunni. Í dag
segir hann þau taka umræðuna nærri sér og
að erfitt sé að horfa upp á það. „Eftir því sem
barnabörnin hafa elst hafa þau byrjað að skilja
og fylgjast með. Því miður hefur þetta brennt
þau og þetta hefur sært þau mjög,“ segir Jó-
hannes.
„Ég skil ekki á hvaða grunni þessi herferð
gegn mér er reist. Ég er enginn glæpon. Á
meðan ég veit hverjir óvinir mínir eru þá er ég
rólegur. Þó að ég leggi málshöfðun til hliðar þá
er erfitt að fyrirgefa framkomuna í garð fjöl-
skyldu minnar. Þetta hefur gengið of langt til
þess að ég geti fyrirgefið.“
trausti@dv.is
Þetta fer ekki vel í dóttur mína og móð-
ur barnanna minna. Ég held
að hver sem er myndi taka
það mjög nærri sér.
Mikið barnalán Jóhannes á miklu barnaláni
að fagna en hann á tvö börn, Jón Ásgeir og
Kristínu. Hér er hann á sextugsafmælinu með
barnabörnunum en frá vinstri má sjá Anton
Felix, Stefán Franz og Rósu Karen Jónsbörn og
þá þær Gunnhildi og Berglindi Kristínardætur.
Þrjár ástir Jóhannes hefur elskað þrjár konur á lífsleiðinni; fyrrverandi eiginkonu sína, Ásu Karen, fyrrver-
andi ástkonu sína, Jónínu Ben, og núverandi sambýliskonu, Guðrúnu, sem hér sést með kaupmanninum.