Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2011, Page 17

Fréttir 17Jólablað 21.–27. desember 2011
„Ég styð aðskilnað
ríkis og kirkju“
Héðinn Björnsson: Væri ekki ástæða
til að kjósa næsta biskup beinni
kosningu meðal meðlima þjóðkirkj-
unnar?
 Þórhallur: Þessu hef ég lengi talað fyrir,
Héðinn. En nú varð jákvæð breyting í þá
átt á síðasta Kirkjuþingi. Áður kaus aðeins
lítill hópur presta og kjörmanna. Nú kjósa
um 600 manns, prestar, djáknar, kennarar
guðfræðideildar og sóknarnefndarfor-
menn um allt land, auk varaformanna
hér á höfuðborgarsvæðinu. Lýðræðið fer
vaxandi, minn kæri.
Svavar Kjarrval: Hvernig stendur á því
að það er til svo margt ríkt fólk sem
segist vera kristið? Sérstaklega í ljósi
þess að Jesú sagði þeim að gefa allar eigur
sínar til fátækra.
 Þórhallur: Jesús sagði aldrei að eignir og
fé væri slæmt í sjálfu sér. Mundu „gjaldið
keisaranum það sem keisarans er og Guði
það sem Guðs er“. En það er hjartalagið
sem skiptir öllu. Ef þú átt allt til alls ber þér
að hjálpa hinum sem ekkert á – gera það
við aðra sem þú vilt að þeir geri þér – elska
náungann eins og sjálfan þig. Hugurinn
og verkin – ekki hvað þú átt – það er
punkturinn.
Ólafur Ragnarsson: Hvernig breytir
maður vatni í vín? Áttu einhver
kreppuráð?
 Þórhallur: Góður, Ólafur. Því miður hef ég
ekki ráð til þess – en eigum við ekki bara
að breyta malti og appelsín í jólabrugg yfir
jólin og gefa börnunum okkar áfengislausa
jólahátíð?
Arnar Ólafsson: Nú hefur Guð aldrei
talað við mig og mig langar að
forvitnast um eitt. Þegar Guð talar við
þig, er þá rödd hans í formi einhvers konar
tilfinningar eða heyrirðu málróm hans og
greinileg orðaskil?
 Þórhallur: Sæll, Arnar – svo ég sé nú alveg
heiðarlegur, þá get ég ekki útskýrt það.
Ekki með öðrum orðum en ég veit og finn
að hann er nærri mér. Þetta þarf hver og
einn að upplifa sjálfur. Það er ekki hægt
að skýra það nánar. Nema ef til vill með
orðum eins og friður – hlýja – ró – nánd –
öryggi – ást.
Ingólfur Ástmarsson: Hvernig myndir
þú sjá Ísland og Íslendinga fyrir þér í
dag ef kristin trú hefði aldrei borist
hingað til lands? Hvort væri hér verra eða betra
samfélag?
 Þórhallur: Þú biður ekki um lítið, Ingólfur.
Ísland hefur verið kristið frá upphafi. Fyrstu
mennirnir hér voru kristnir. Kristin trú hefur
alltaf verið mótandi afl hér. Ef kristin trú
hefði aldrei haft nein áhrif hér væri Ísland
ekki Ísland og við ekki við. Sama á hvað við
trúum eða trúum ekki.
Arnar Sigurður Hauksson: Hvaða sýn
hefur þú á líf eftir dauðann, þ.e. hvað
gerist?
 Þórhallur: Lestu 1. korintubréf, 15. kafla.
Þar er svarið: „Sáð er í dauðlegu – upp rís
ódauðlegt – sáð er í jarðneskum líkama –
upp rís andlegur líkami“ o.s.frv.
Indíana Hreinsdóttir: Koma jólin þótt
ekki sé búið að þrífa allt hátt og lágt?
 Þórhallur: Elsku Indíana: JÁ – og
gleðileg jól (:
Halldór Magus: Er það ekki þannig að
sama hversu góð manneskja maður er
að þá kemst maður ekki til himna
nema með trú á Jesú, og fari annars í neðra?
 Þórhallur: Lestu Matteusarguðspjall 25.
Þar segir Jesús: „Ekki mun hver sá sem segir
herra herra (komast til himna ) ...heldur
hver sá sem GERIR vilja föður míns“ – vertu
hreinn í hjarta og ekki hafa áhyggjur.
Jóhann Stefánsson: Er nauðsyn á
kirkjunni enn til staðar? Er samfélagið
ekki hæft til þess að kenna þegnum
þess muninn á réttu og röngu?
 Þórhallur: Á hverjum degi streymir fólk í
kirkjuna. Um 4.500 manns hafa komið í
mína kirkju það sem af er desember. Að
gleðjast. Að gráta. Að leita huggunar.
Kirkjan er vissulega ekki nauðsyn sem slík.
En trúin á Guð er greinilega mjög mörgum
nauðsyn – og kirkjan gefur mönnum ramma
og skjól til að rækta þá trú og nálgast Guð
sinn í kyrrð og næði. Ef vel er á öllu haldið.
Fundarstjóri: Hvað geturðu ráðlagt
fólki að gera sem glímir við sorg, t.d.
vegna ástvinamissis og einmanaleika,
yfir jólin?
 Þórhallur: Ég vil hvetja fólk til að leita til
vina, ættingja, safnaðarins síns eða félaga
eins og Nýrrar dögunar t.d. Ekki sitja eitt,
leitið aðstoðar og félagsskapar. Það eru
margir tilbúnir að hjálpa.
Þ
að er sárt að missa eigur sín-
ar. Ekki bætir úr að þurfa að
sitja undir alls konar dylgjum,
hálfkveðnum vísum og jafnvel
hreinum ásökunum í opinberri um-
ræðu,“ segir í yfirlýsingu sem Skafti
Jónsson, starfsmaður sendiráðs Ís-
lands í Bandaríkjunum, og Kristín-
ar Þorsteinsdóttur, eiginkonu hans.
Þeim voru greiddar 75 milljónir króna
í tjónabætur úr ríkissjóði eftir að bú-
slóð þeirra, sem innihélt meðal ann-
ars einhver listaverk, skemmdist í
flutningum á milli Íslands og Banda-
ríkjanna.
Í yfirlýsingunni kom fram að tjónið
væri tilfinningalegt og margt hafi ver-
ið í gámnum sem aldrei verði bætt. Þá
kom einnig fram að mikið safn lista-
verka hefði verið í gámnum sem þau
hefðu sankað að sér um margra ára
skeið en auk þess hafði Kristín erft
listaverk eftir foreldra sína. Það kom
hins vegar hvergi fram í yfirlýsingunni
hvaða listaverk þetta voru eða hversu
mörg þau voru.
Enginn þeirra aðila sem DV hefur
leitað svara hjá varðandi málið hefur
viljað gefa upplýsingar um það nema
að mjög litlu leyti. Utanríkisráðuneyt-
ið, Könnun og Tryggingamiðstöð-
in, sem tryggði innihald gámsins að
hluta samkvæmt heimildum DV, hafa
ekki svarað fyrirspurnum DV.
Pétur Ásgeirsson, sviðsstjóri hjá
utanríkisráðuneytinu, hefur marg-
endurtekið svarað ítrekuðum spurn-
ingum blaðamanns vegna málsins
að um sé að ræða einkamál Skafta.
Hann hefur þó staðfest að greiðslur
frá tryggingafélögum sem aðild áttu
að málinu hafi komið til frádráttar
þeim tjónabótum sem ríkið taldi sig
eiga að borga. Með öðrum orðum að
tjónið hafi verið metið á meira en þær
75 milljónir sem ríkið greiddi í bætur.
Hann hefur líka staðfest að Skafti og
Kristín hafi fengið leyfi til að hirða það
sem þau vildu úr gámnum þegar búið
var að meta verðmæti hans.
adalsteinn@dv.is
Segist sitja undir dylgjum
n Skafti Jónsson missti eigur sínarer ósáttur við umfjöllunina um „gámamálið“
Innihaldið enn óljóst Skafti og Kristín
segja listaverkasafn hafa verið í gámnum
en þau hafa hins vegar ekki gefið upp hvaða
listaverk það voru.