Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2011, Blaðsíða 54

Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2011, Blaðsíða 54
54 Lífsstíll 21.–27. desember 2011 Jólablað Borð minninganna n Ólöf Jakobína Ernudóttir hvetur til endurnýtingar og endurmats F yrr í vetur var opnuð jólasýning Hönnunarsafns Íslands. Sýning- arstjóri er Ólöf Jakobína Ernu- dóttir, fyrrverandi ritstjóri Húsa og híbýla. Ólöf sýnir á sýningunni fjölbreyttan norrænan borðbúnað og stóla. „Við höfum leitað fanga á heim- ilum fólks og víðar og sett saman á skemmtilegan hátt – gamalt í bland við nýtt, stál í bland við silfur, kristal í bland við gler og kunnuglega hluti í bland við framandi. Norræn jól snúast að miklu leyti um hefðir og hátíðleika. Við höldum gjarnan í fjölskyldusiði þar sem matargerð og borðhald leika stærsta hlutverkið. Á hátíðarborð- inu á hver hlutur sinn sess og öllu er tjaldað til.“ Á sýningunni má meðal annars sjá diska, glös, hnífapör og ílát sem hönn- unarsagan hefur skilgreint sem fram- úrskarandi hönnun og er orðin þekkt víða um heim. Ólöf segir marga þess- ara hluta ekki hafa hlotið þann sess í hugum okkar að þeir eigi heima á hátíðarborðinu. „Þetta þykir mörg- um óvenjulegt en þetta borð minn- inganna, eins og ég kalla það, á að leiða hugann að endurnýtingu og vissu endurmati, það neitar því enginn að slíkt á einkar vel við á okkar tímum.“ É g er 29 ára. Mér finnst mikil- vægt að það komi fram í upp- hafi þessa pistils. Því þó ein- hverjir vilji meina að aldur sé afstæður þá skiptir hann stundum máli. Ég og 27 ára gömul vinkona mín hittum tvo unga menn á barnum um daginn. Annar þeirra bar það með sér að vera yngri en við en hinn var á óræðum aldri. Sem er alltaf óþægilegt. Ég skrapp á salernið og þegar ég kom til baka var andrúmsloftið við borðið frekar þrúgandi og vin- konan virtist í uppnámi. Annar ungu mannanna hafði spurt hana um aldur. Honum varð víst mikið um við svarið, svelgd- ist á bjórnum og hrópaði: „27 ára!“ yfir allan stað- inn. „Ertu svona gömul?“ bætti hann við vinkonunni til mikillar gremju. Hún hefur notað hrukkukrem í baráttunni við elli kerlingu frá því að hún var 14 ára gömul. Maður getur því rétt ímyndað sér geðshræringuna sem hún komst í yfir því að einhverjum fyndist hún gömul. Ungi maðurinn var 21 árs. Hann spurði mig líka um aldur. „29 ára!“ Það var einmitt það. É g spurði hann hvort félagi hans, þessi á óræða aldrinum, væri ekki eldri. „Nei, við erum æskuvinir,“ var svarið. Ókei, þá var það afgreitt. Þeir voru ungir, við vorum gamlar. Tilvonandi eigin- maður minn var augljóslega ekki við þetta borð. Skömmu síðar komu brakandi ferskar, tvítugar nýstúd- ínur með hvíta kolla aðvífandi og mennirnir misstu áhuga á gömlu konunum. Við vorum sosum hvort eð er líka búnar að missa áhugann á þeim. Alltof mik- ið lambakjöt. Þ að er reyndar í gildi ákveðin regla um hve langt má seilast í lambakjöt- ið. Maður deilir sínum eigin aldri með tveimur og bætir svo við sjö. Í mínu tilfelli er útkoman 21,5. Á stærðfræðiprófi fengi ég rétt fyrir að námunda þessa tölu að 22, en vitur 21 árs gamall maður sagði mér að það ætti ekki við þessa reglu. Það á víst að námunda niður á við. Ég gladdist yfir því. Samkvæmt þessum útreikningum hefðu ungu mennirnir á barnum rétt sloppið. Svipuð regla gildir upp á við. Þá dregur maður sjö frá sínum eigin aldri og margfaldar með tveimur. Í mínu tilfelli er útkoman 44. Aldurs- bilið sem ég get unnið með er því 23 ár, sem er vel. Það er ágætt að hafa gott svigrúm í þessu málum. Í ljósi þess að ég fékk að heyra það í sumar að ég yrði nú að fara að slá af kröfunum, komin á þennan aldur. Auðvitað á maður að gera það, en ekki hvað? Þ rátt fyrir að hafa reynt að slá af kröfunum alveg frá því í sumar hefur mér ekki enn tekist að finna vænlegan mann til að taka með mér í jólaboðin. Ætt- ingjarnir geta því grillað mig með týpísku „hvenær ætlarðu að ná þér í mann“ spurningunum aftur þetta árið. Það koma þó vonandi jól eftir þessi jól og nú hef ég heilt ár til að ná settu markmiði. Hver veit nema ég bjóði fjölskyldunni upp á grillað lambakjöt að ári. Lambakjöt á jólunum Sólrún Lilja Ragnarsdóttir skrifar Líf mitt í hnotskurn Nokkrir kunnir Íslendingar og þekktir fagurkerar brugðu brutu venjur fyrir blaðamann DV og skreyttu jólatréð án þess að bíða eftir heilögum Þorláki. Hver og einn þeirra lýsti svo aðferðunum og því hversu mikinn tíma skreytingarnar tóku. Svöruðu spurningum um ljótt jóla- trésskraut og hvort deilur hafi kviknað milli fjölskyldumeðlima um útkomuna. Skreytt með frjálsri aðferð B ræðurnir Óttar og Sverrir Norðfjörð skreyttu jólatréð á heimili Sverris eina kvöldstund í desember. Sverrir er rafmagnsverkfræðingur og Óttar Martin er rithöf- undur og því segir Óttar að fari saman óhemju mik- il nákvæmni og útreikningar fræðingsins og fagurfræði og „frjálsar aðferðir“ rithöfundarins. „Skrautið kemur héðan og þaðan og við styðjumst við svokallaða „frjálsa aðferð“, þar sem hver fjölskyldumeð- limur setur skraut á tréð í sinni hæð,“ segir Óttar. Aðspurður hvort það sé ljótt jólaskraut á trénu svarar Óttar því neitandi en eitthvað af skrautinu hafi reyndar skemmst en samt fengið sinn stað á trénu. „Skreytingarn- ar tóku eina kvöldstund,“ segir Óttar og segir þá bræður afar sátta við útkomuna. En kviknuðu deilur við aðra fjöl- skyldumeðlimi meðan tréð var skreytt? „Já,“ segir Óttar. „Hver fengi að setja toppinn á og hve- nær tréð væri beint.“ Humar Linduson Eldjárn A ri Eldjárn og Linda Guðrún Karlsdóttir búa í Vesturbænum og hafa fyrir löngu skreytt tréð á heimilinu sem er óvenju fallegt í ár og skreytt þremur humrum. „Yfirleitt reynum við að finna smátt og ófrítt tré sem enginn annar myndi vilja taka að sér. Tréð í ár er reyndar óvenjufallegt en almennt finnst okkur skemmtilegra að skreyta misheppnuð tré því þá er maður að vinna góðverk. Skrautið er mikið til úr Tiger og hjörtu eru áberandi. Þemað okkar í ár er „Humar og kærleikur“ og prýða þrír humrar tréð. Einn heitir Humar Linduson Eldjárn og hefur búið hjá okkur í rúm tvö ár, annar er nafnlaus og nýfluttur inn en sá stærsti heitir Gunnar Humar og situr á toppnum, enda elstur og vitrastur. Skreytingarnar tóku sex klukkustundir og reyndu á kærleikann. Ég er mjög sáttur við útkom- una og veit ekki hvernig við eigum að toppa þetta á næsta ári.“ Falleg samsetning Hvít jól í Hönnunarsafni Íslands. Studdust við „frjálsa aðferð“ Humarjól Ari Eldjárn og Linda skreyta jólatréð með humrum. Rafmagnsverkfræðingur og rithöfundur skreyta tré Bræðurnir Óttar Martin Norðfjörð og Sverrir Jan Norðfjörð.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.