Són - 01.01.2009, Side 78

BRAGI HALLDÓRSSON78
Eins og glöggt má sjá ber hér talsvert á milli. Ríman er mun fáorðari
í flestum tilvikum en hún er þó á stöku stað með aukaefni sem ekki
er í sögunni.
Rétt er að minnast á eitt atriði að lokum. Í sögunni vildi Ingibjörg
ekki lifa eftir Hjálmar og réð sér bana. Ásmundur hefur ekki fellt sig
við það og grípur til mildari meðala að hætti Örvar-Odds sögu með því
láta hana deyja af sorgum og bætir síðan við að þau hafi verið heygð
saman.
Ásmundur yrkir undir fjölbreyttum bragarháttum og skiptir um
bragarhátt í hverri rímu eins og venjan var. Skáldamál er einfalt, þ.e.
heiti og kenningar mjög í anda „eddu reglu“ þar sem kenningar eru
aðeins í tveimur liðum.
Jón Helgason gefur skáldinu Ásmundi ekki háa einkunn: „[…]
metnaður þessa rímnaskálds eins og margra annarra var að kveða
sem dýrast, og verður fátt eftir af orðalagi kviðunnar [þ.e. Hlöðs-
kviðu] í hnoði hans.“17 Þetta er harður dómur sem byggist líklega
fremur á forsendum textafræði en að veita því athygli hvernig Ás-
mundur umskapar efnið á sjálfstæðan hátt svo að úr verður dramatísk
ríma með tíðum atriðaskiptingum og sviðslýsingum og líflegum sam-
tölum auk stórkarlalegra bardagalýsinga í gróteskum stíl.
Rímur af Hervöru og Heiðreki konungi
eftir Gísla Konráðsson
Sagnaþulurinn Gísli Konráðsson (1787–1877) bjó á Skörðugili í Seylu-
hreppi og víðar í Skagafirði en fluttist til Flateyjar á Breiðafirði árið
1852 og bjó þar til dauðadags. Hann var erfiðismaður mestan hluta
ævinnar en sískrifandi þegar tóm gafst til frá daglegu amstri. Eftir
17 Jón Helgason. Kviður af Gotum og Húnum, bls. 151.
Hrafn og ernir austan að
um Sámsheiði fljúga,
bráðir kernar beint í stað
af blóði mínu sjúga.“
Hrafn flýgur austan
af hamars heiði,
flýgur honum eftir
örn í sinni;
þeim gef eg erni
efstum bráðir;
sá mun af blóði
bergja mínu.