Són - 01.01.2009, Qupperneq 83

ÁSTIR HJÁLMARS HUGUMSTÓRA OG INGIBJARGAR 83
Fór ólinur flein varinn,
flokki rann eg meður
frá hollvinum hinsta sinn,
– hérvist þannig skeður.
Átti ek á foldu
fimm ból saman
en því undak
aldri ráði.
Nú verð ek liggja
lítt megandi
sverði undaðr
Sámseyju í.
[…]
Austan flýgur hingað hrafn
hám af skógarviði,
eftir sígur örn á tafn
arnsúg dró á skriði.
Eg gef bráðir efstar þá
erni Lóðins dýnu,
bergir tjáður einnig á
æðablóði mínu.
Hrafn flýgr sunnan
af hám meiði
ok er eptir þar
örn í sinni.
Þeim gef ek erni
efstum bráðir.
Sá mun á blóði
bergja mínu.
Að lokum fylgir Gísli Örvar-Odds sögu og lætur Ingibjörgu deyja úr
sorg.
Skáldamál Gísla er flóknara en hjá Ásmundi enda var Gísli vel
heima í fornum kveðskap og kenningar eru oft margsamsettar.
Hjálmarskviða eftir Hjálmar Jónsson frá Bólu
Bólu-Hjálmar (1796–1875) þarf vart að kynna en hann er eitt merk-
asta alþýðuskáld 19. aldar. Hjálmar fæddist í Eyjafirði en bjó alla tíð í
Skagafirði. Ævikjör hans voru hörð en andlegri reisn hélt hann alla
tíð. Stefán Einarsson lýsti honum eftirminnilega: „ […] Hjálmar var
kolsvartur raunsær hrafn í hópi bláfugla rómantísku skáldanna.“20
Þótt hann væri samtíðarmaður þeirra fór hann eigin leiðir í skáldskap.
Myndvísi hans og frumleika er viðbrugðið en hann sækir fremur í
fornan kveðskap en til nýjungamanna.
Ríma Hjálmars er ort skömmu fyrir 1836.21 Hún er 75 erindi og
til í fjölda handrita í Landsbókasafni, þar á meðal eiginhandarriti frá
20 Stefán Einarsson. Íslenzk bókmenntasaga, bls. 295.
21 Sbr. Eysteinn Sigurðsson. Bólu-Hjálmar, bls. 75.