Són - 01.01.2009, Page 110
BRAGI HALLDÓRSSON110
Að svo mæltu hnígur hún örend (93) og Oddur heygir þau saman
(94–97). Þessu næst fréttir Framar faðir Hjálmars, sem svo heitir eins
og í rímum Hallgríms læknis, tíðindin norður til Hálogalands:
91
Hlýtur að vitna haf og lönd
happa boð um skýggðum,
aldrei slitna ástarbönd
okkar goðum vígðum.
92
Fyrst ei gleyma fæ ég þér
– föst eru stefnumálin –
ég til heima hinna fer,
heit sín efnir sálin.
98
Frá þeim korða Frey eg sný
falds og nýtri sólu,
þeirra norður Noreg í
náfregn ítar gólu.
99
Framars þvingast fjörbreyting,
fleirum þyngist dómur,
þótti slyngum þjóðmæring
þetta kynngidómur.
100
Sárt það fellur víst að von,
vann þó smærst að gráta,
hann til elli syrgir son
sinn í stærsta máta
Tómas lýkur síðan rímunni með einni vísu og minnir á að „margir
segja misjafnt frá“ enda fer hann afar frjálslega með söguefnið og
túlkar það með sínum hætti.
Ríman er létt og lipurlega ort, kenningar yfirleitt einfaldar og skýr-
ar. Tómas fer einkar vel með hina dýru bragarhætti, en í rímunni eru
ferskeytlurnar ýmist víxlhendar eða skothendar eða oddhendar hring-
hendur.
Hjálmarskviða hugumstóra eftir Hans Natansson
Foreldrar Hans (1816–1887) voru Solveig Sigurðardóttir og Natan
Ketilsson sem var myrtur árið 1828 þegar Hans var ellefu ára. Eftir
það bjó hann fyrst um sinn hjá móður sinni en var fljótlega látinn fara
á flæking meðal vandalausra. Hann naut engrar bóklegrar tilsagnar í
æsku annarrar en þeirrar að honum var kennt að að lesa og reikna.
Fulltíða fór hann á nokkrar vertíðir á Suðurlandi. Hann kvæntist
Kristínu Þorvarðardóttur, Jónssonar prests á Breiðabólstað. Þau reistu
bú á Björnólfsstöðum í Langadal og bjuggu þar í sex ár. Þá fluttust þau