Són - 01.01.2009, Qupperneq 122

BRAGI HALLDÓRSSON122
Hjálmar og Ingibjörg eftir Guðmund
Ingiberg Guðmundsson
Það fer vel á því að ljúka umfjöllun um einstakar rímur með því að
fjalla um rímu Guðmundar Ingibergs (1887–1961). Hann var Reyk-
víkingur en langafi hans í móðurætt var Bólu-Hjálmar. Þar með var
hringnum lokað og þrjú hundruð ára rímnahefð um Hjálmar hugum-
stóra og Ingibjörgu hafði þar með runnið sitt skeið. Guðmundur
stundaði sjómennsku og verkamannavinnu í Reykjavík og víðar. Ári
áður en hann lést gaf hann Handritadeild Landsbókasafns handrit að
rímu sinni. Annars virðist sögnin um Hjálmar hugumstóra og
Ingibjörgu hafa verið honum lengi hugleikin því að í handriti Kára S.
Sólmundarsonar með sáravísum er ein slík vísa eftir Guðmund sem
hann orti árið 1932 að sögn Kára.56
Ríman er 64 ferskeytt erindi. Hún var ort 1960 og hefur ekki verið
prentuð.
Ríman hefst með tveggja vísna mansöng sem lýkur svo: „Kunnugt
þjóðum efnið er / og það hljóðar svona.“ Síðan er stokkið beint til
Uppsala og ástir Hjálmars og Ingibjargar kynntar í stuttu máli (3–9)
en þá æðir jarlinn Angantýr inn í hallarsalinn og leitar ráðahags við
konungsdóttur fyrir hönd elsta bróður síns. Enn er bónorðinu vikið
til atkvæða Ingibjargar en hún kveðst hafa bundist Hjálmari áður
(14). Þá skorar Angantýr Hjálmar og Odd á hólm í Sámsey, heldur
síðan til strandar og siglir heim til Bólmeyjar (16–20). Hjálmar og
Oddur ferðbúast að vori og Ingibjörg kveður unnusta sinn við
Agnafit með þessum orðum:
25
„Þrálátt hjá mér hugboð finn,
hryggðin þá mér amar,
að eg fái, ástvin minn,
ekki að sjá þig framar.“
Hjálmar svarar:
56 Sjá nánar um Guðmund Ingiberg: Finnur Sigmundsson. Rímnatal II:52–53 og
Hjálmar Jónsson. Ritsafn IV. Reykjavík 1960.