Gerðir kirkjuþings - 1999, Qupperneq 11

Hvað viljum við fyrir íslands hönd? Hvers vonum við og fyrir hönd kirkjunnar okkar?
Við skulum leita nýrra leiða og ryðja nýjar brautir og smíða nýjar brýr. Við verðum t.d. að
huga af alvöru að því hvemig við nýtum hinn nýja heim vefsins og upplýsingatækninnar til
að miðla kristnum boðskap, vera með bamaefhi og Biblíufræðslu og bæn og íhugun, já og
guðsþjónustur á vefnum. En jafnframt verðum við að muna að það nægir ekki að vera
tækja- og tæknivæddur. Það er ekki lausnin heldur hið heila, hlýja hjarta og holla mund
mannlegra samskipta sem miðlar umhyggju, kærleika og náð, þann sem styður og styrkir
og væðir samfélagslíf fólks, samstöðu og samábyrgð andspænis miðflóttaafli sjálflægninnar
og kæmleysisins.
En umfram allt skulum við sem störfum á vettvangi kirkjunnar ekki láta okkur nægja
að vera upplýst um vandamál líðandi stundar, vandkvæðin margvíslegu sem við blasa. Við
skulum leita leiða til að hlúa að því góða og göfuga, að létta neyð og vinna gegn böli, semja
frið og flytja sátt. Við verðum að fara að skynja samhengið milli vandamálanna og þeirra
andlegu sanninda sem gefa okkur fótfestu að standa og þeirrar siðferðilegu ábyrgðar sem
við berum sem manneskjur. Og við verðum að læra að lífsgæðin og gleðin em ekki fólgin í
því að heimta og krefjast, heldur í því að gefa og vera öðrum til góðs og bera umhyggju
fyrir þeim sem halloka fer, elska guð og náungann eins og sjálfan sig. Þetta allt hefur
kirkjan ffam að færa og iðkun hennar um orð guðs og borð er hún horfir mót komandi degi
í von og eftirvæntingu og biður: Til komi þitt ríki. Verði þinn vilji, svo á jörðu sem á
himni.
Herra forseti, kirkjuþingsfulltrúar. Aldamót standa við dyr. Árið 2000 effir Krist
gengur í garð. Það gefur kirkjunni einstakt tækifæri til að minna á Krist og íhuga merkingu
og boðskap Krists með nýjum og ferskum hætti í kirkju og utan.
Það er undursamlegt að við skulum fá að fagna aldamótum á íslandi undir merkjum
kristnihátíðar, kristnihátíðar um land allt sem er svo mikilvæg áminning og ítrekun og
fögnuður yfir því að kristnitaka er ekki bara löggjöf sem einu sinni var sett heldur lang-
tímaverkefni, sístætt verkefni og viðfangsefni okkar, markvisst uppbyggingar- og uppeldis-
starf kristinnar kirkju í samfylgd með þjóðinni í blíðu og stríðu.
Eg vil þakka þeim fjölmörgu sem leggja hönd á plóg um skipulagningu og framkvæmd
kristnihátíða um land allt. Þær hátíðir eiga að minna á söguna og tengsl þjóðar og kirkju en
jafnframt gefa tækifæri til boðunar og tjá og treysta von og framtíðarsýn og heitstrenging:
Við munum eiga samleið til komandi aldar.
Hátíðin á Þingvöllum L og 2. júlí á sumri komanda verði umfram allt hátíð og guðs-
þjónusta alþjóðar, tilbeiðsla, lofgjörð og þakkargjörð, iðrun og játning trúar, kristnitaka,
samkirkjuleg, vekjandi, trúarhátíð sem umfram allt beinir sjónum fram. Hún verði líka
bamahátíð og fjölskylduhátíð. A Þingvöllum viljum við gefa bömunum okkar, unga
fólkinu okkar minningu um einstæða upplifun sem verði því uppspretta styrks og vonar í
ffamtíðinni, að við emm þjóð, að við emm kirkja, að við erum samfélag þar sem við
skiptum öll máli, ungir og aldnir, konur og karlar, heilbrigðir og sjúkir, ríkir og snauðir af
því að við emm elskuð af þeim lífsins mætti sem er lind allrar gæfu og blessunar. En áður
en gengið er til þeirrar hátíðar skulum við minnast þess sem miður fór og játa. Við munum
ganga að þeim stöðum þar sem ömefnin minna á skuggahliðar og sorgar í sögunni og
óhæfuverk sem unnin vom í nafni og á ábyrgð kristinnar kirkju. Við munum ganga að
Drekkingarhyl og Höggstokkseyri og í Brennugjá og bera þar fram játningu synda og
sektar og hlusta eftir orðinu sem læknar og fyrirgefur og láta það vera okkur áminningu og
leiðsögn til móts við nýja tíma, heitstrenging þess að feta veg umhyggjunnar og miskunn-
seminnar. Svo göngum við til messu sem verður ólík öllu öðm sem áður hefur verið því þar
7