Gerðir kirkjuþings - 2006, Qupperneq 10

Biskupsstofa hefiir beitt sér íyrir stofhun Samráðsvettvangs trúarbragða á íslandi. Ég
vænti þess að þar skapist vettvangur fyrir samræðu milli trúfélaga og
lífsskoðunarsamtaka, sem stuðli að upplýsingum og gagnkvæmum skilningi, auknu
umburðarlyndi og virðingu meðal almennings, m.a. með því að hvetja til faglegrar
trúarbragðafræðslu, árétta félagslegt vægi trúar, leiðrétta augljósar rangfærslur og vinna
gegn fordómum og mismunun.
Oþœgilegur sannleikur
Oþægilegan sannleika, ónotalega staðreynd, kallar A1 Gore þær hraðfara breytingar sem
nú eru í umhverfi okkar, veðurfari og lífríki. Og hann virðist ekki vera í vafa um að þær
séu af manna völdum, og að maðurinn, að við, getum snúið af helvegi til heilla. Það sé
enn ekki of seint. Æ fleiri málsmetandi vísindamenn og leiðtogar virðast á sömu
skoðun. Hvemig eigum við að bregðast við þeim váboðum sem við blasa í líffíkinu?
Hér þarf margt að koma til, en ekki síst andlega vakningu, siðferðislegt endmrnat. Við
þurfúm sem einstaklingar og sem samfélag að grandskoða líf okkar og breytni,
forgangsröðun og það hvemig við nýtum gjafir sköpunarinnar og umgöngumst
sköpunarverkið. Og það er alveg áreiðanlegt að prédikun kirkjunnar þjóna og ályktanir
kirknastofiiana er gagnslítil í þessum efiium ef við, prédikaramir og kirkjan, söfnuðir og
stofiianir kirkjunnar, höfúm ekki djörfung til að ganga í okkur, gera iðrun og taka til hjá
okkur sjálfum. Og taka höndum saman við fólk á vettvangi dagsins sem er ekki sama.
Og það megum við vita að bandamenn lífsins em víða að verki.
Lífið er lán
Eitt gmndvallaratriði í þessari umræðu og umhugsun allri er guðfræði hvíldardagsins.
Við þurfúm að endurheimta hvíldardaginn, það er, þá afstöðu til lífsins sem
hvíldardagurinn birtir sem kóróna sköpunarverksins og hátíð sáttargjörðar, jafnvægis,
lífs í fúllri gnægð. Afhelgun hvíldardagsins er eitt einkenni okkar samtíðar og
menningar, einkenni menningar þar sem græðgin nær yfirhöndinni. Hvíldardagurinn
minnir okkur á að við þiggjum lífið sem gjöf.
Að þiggja lífið sem gjöf, eða öllu heldur, sem lán úr Guðs hendi, það er hin kristna
sköpunartrú. Það er að sjá og túlka tilvemna með trúarlegum hætti. Kristin sköpunartrú
snýst ekki um hvort Darwin hafi haft rangt fýrir sér og að heimurinn hafi orðið til á
þann hátt bókstaflega sem hinn undursamlegi lofsöngur 1. kafla 1. Mósebókar tjáir.
Kristin sköpunartrú, trúin á Guð, skaparann, lausnarann, andann heilaga, það er að
þiggja lífið úr Guðs hendi. Og það er að opna augu og hjörtu fyrir kraftaverkinu. Og
það er að setja traust sitt og von á hann sem læknaði sjúka og reisti lamaða og fýrirgaf
syndaranum, á hann sem leið dauðans kvöl á krossi og rauf hlið heljar og er allt vald
gefið á himni og jörðu og mun um síðir ummynda líf og heim.
í fimmtu Mósebók em orðin sem Jesús vitnar aftur og aftur í, kærleiksboðið: “ Þú skalt
elska Drottin Guð þinn af öllu hjarta þínu og af allri sálu þinni og af öllum mætti
þínum” - og svo segir: “Þessi orð, sem ég legg fýrir þig í dag, skulu vera þér hugfost.
Þú skalt brýna þau fýrir bömum þínum og tala um þau, þegar þú ert heima og þegar þú
ert á ferðalagi, þegar þú leggst til hvíldar og þegar þú fer á fætur. Þú skalt binda þau til
8