Gerðir kirkjuþings - 2006, Qupperneq 107

Kennmgamefnd leggur því til að til þess bær kirkjuleg stjómvöld, prestastefha,
biskupafundur og kirkjuþing samþykki að prestum þjóðkirkjunnar verði heimilt að
blessa staðfesta samvist samkynhneigðra, samkvæmt formi sem sömu aðilar samþykki.
Slík athöfh hefur ekki réttaráhrif, en er þó ekki síður mikilvæg.
Við hjónavígslu em prestar í senn trúnaðarmenn ríkisvaldsins/þjóðfélagsins og
sálnahirðar. Sem trúnaðarmenn ríkisvaldsins kanna þeir skilyrði til hjúskapar og gæta
þess að öllum skilyrðum til hjónabands sé fullnægt og standa síðan við athöfhina sem
opinberir vottar að ásetningi hjónanna um að lifa saman í hjónabandi. Sem sálnahirðar
áminna þeir hjónin um skyldur þeirra, kunngjöra þeim vilja Guðs um hjónabandið og
biðja fyrir hjónunum og ásetningi þeirra og blessa þau.
Þegar um staðfesta samvist er að ræða er gengið frá lögformlegri hlið mála hjá
borgaralegu yfirvaldi. Þeim sem það kjósa stendur til boða fyrirbæn og blessun yfir
samvist sína hjá þjónandi presti þjóðkirkjunnar. í umboði kirkjunnar ber presturinn
fram bæn fyrir þeim sem staðfesta samvist sína og biður Guð að styrkja og glæða hjá
þeim vilja til að lifa saman í elsku og trúfesti.
Blessun er þáttur í helgihaldi kirkjunnar og lífi einstaklinga. Blessun er að
þiggja varðveislu, náð og frið Guðs og miðla öðrum, eins og Drottinn mælti við
Abraham: “Ég mun ...blessa þig.....og blessun skalt þú vera.” (1 Mós 12,2).
Blessunarorðin sem kennd eru við Aron (4. Mós 6,24); “Drottinn blessi þig og
varðveiti þig..” eru nátengd helgihaldi þjóðkirkjunnar. Þau hljóma í hverri messu
kirkjunnar og í kirkjulegum athöfhun, í fyrirbæn og sálgæslu, og í bænalífi einstaklinga
á heimilunum. í guðsþjónustunni er blessun Drottins og friði lýst yfir alla viðstadda án
manngreinarálits. Blessunarorðin í hinum kirkjulegu athöfhum við skím og hjónavígslu
er undir handayfirlagningu og bæn.
Hugtakið blessun hefur líka aðra merkingu í daglegu tali. “Að leggja blessun
sína yfir”, tjáir staðfestingu, viðurkenningu, stuðning.
Þegar Þjóðkirkjan tekur upp helgisiði skilgreinir kirkjan þá og rökstyður út frá
forsendum játningar sinnar, biblíulegrar heildarsýnar eða hefðar heilagrar, almennrar,
postullegrar kirkju. Þess vegna hafa kirkjur almennt skilgreint að blessun staðfestrar
samvistar sé á sviði sálgæslu og fyrirbæna (pastoral sviði), en sé ekki athöfn með
réttaráhrif, hliðstæða hjónavígslu.
d) Kirkjuskilningur
Undir kirkjuskilning falla spumingar um hvort og hvemig þjóðkirkjan eigi sem
slík að taka afstöðu til siðferðilegra álitamála.
I 7. grein Ágsborgaijátningar segir að til að sönn eining ríki í kirkjunni sé nóg
„að menn séu sammála um kenningu fagnaðarerindisins og um þjónustu
sakramentanna. En ekki er nauðsynlegt, að alls staðar séu sömu mannasetningar eða
helgisiðir eða kirkjusiðir, sem menn hafa sett.”
Á grundvelli játninga sinna og hefða hinnar almennu kirkju setur hin
evangelíska lúterska þjóðkirkja á íslandi sér helgisiði, svo sem um hjónavígslu, og
hefur álitið mikilvægt að samstaða ríki um þá siði innan kirkjunnar sem og í
þjóðfélaginu. Og þótt stofiiun hjúskapar sé málefhi hins veraldlega valds hefur kirkjan
átt þar hlut að máli vegna þess samhljóms siðarins sem hér hefur verið.
105