Skírnir - 01.04.1993, Blaðsíða 142
136
EIRÍKUR JÓNSSON
SKÍRNIR
Sá sem dvelur með Alvaldinu, líð-
ur ekki undir lok ... (XVI, 2).
Það streymir burt og fjarlægist, og
úr fjarlægðinni nálgast það aftur.
(XXV, 3). Alt, sem lifir, hvílir á
því. Það varðveitir alt, og allir
hlutir lúta því ... Ástríkt elur það
önn fyrir öllu, en hirðir ekki um
að vera kallað drottinn. (XXXIV,
2)-
... Chingis ... wished to have this
secret brought to him, as other
precious things were brought to
him for his possession from all
parts of the empire. (224).
Það er til vinstri handar, og það er
einnig á hægri hönd. (XXXIV, 1).
Hin æðsta dygð er eins og vatnið.
(VIII, 1).
Það er ekki ljóst að ofan, ekki
myrkt að neðan. (XIV, 2). Án bar-
áttu sezt það þar að, sem auðvirði-
legastþykir. (VIII, 1).
„Sá sem dvelst með hinu Eina
líður ekki undir lok,“ sagði meist-
arinn Sing-Sing-Hó.
„Margt hef ég heyrt frá sagt
þessu rneðali," sagði stórkaninn,
„en fátt svo að mér hafi skilizt.
Nú spyr ég þig sem átt vald slíkra
töfra: hvert er eðli þess meðals?"
„Hið Eina streymir burt og
fjarlægist. Og úr fjarlægðinni
nálgast það aftur. Það elur önn
fyrir öllu, en hirðir ekki um að
vera kallað drottinn. Allt sem lifir
hvílir á því. Allir hlutir lúta því.“
„Færir þú mér það? „spurði
kaninn. „Eða muntu benda mér á
staðinn þar sem ég fái höndlað
það?“
„Það er til vinstri handar,"
sagði meistarinnn. „En það er
einnig til hægri handar."
„Hverju líkist þá þetta meðal
sem gerir sigurvegara heimsins
jafn máttugan í friði og hann var
ósæranlegur í stríði?“
„Það er eins og vatn,“ sagði
meistarinn.
Kaninn varð mjög hugsi, fitl-
aði lengi við skegg sitt og leit út
undan sér upp á meistarann, eins
og hann væri allt í einu sleginn ótta
um að hann hefði farið mannavillt.
„Eins og vatn,“ endurtók kan-
inn að lokum efunarfullur, „ - bjart
á yfirborðinu en myrkt í djúpinu?"
Meistarinn svaraði: „Hið Eina
er ekki bjart að ofan og það er
ekki heldur myrkt í djúpinu. En
það leitar til þeirra staða sem
liggja lágt.“
„Konungurinn leitar til þeirra
staða, sem liggja hátt,“ sagði
Temúdjin. „Er þá hið Eina and-
vígt konungum?“