Jón á Bægisá - 01.12.2005, Síða 22

Ernst Philipson
En þá bunaði Andersen þessu útúr sér:
„Það hljóta að vera einhverjir duldir eiginleikar, yðar Hátign. “
„Hvað segiðþér?“ œpti kóngur og mœldi hann með augunum. „Því get ég
ekki trúað. Þér lítið ekki útfyrir að hafa þá til að bera. “
Sjálfur hefur Andersen í dagbókum sínum og endurminningum fært fram
ýmsar ástæður þess, að öll ástarævintýri hans hafi að engu orðið. Meðal
annars hefur hann í því sambandi drepið á efnahag sinn, en ganga má að
því vísu að engin þessara ástæðna sé fullkomlega undirhyggjulaus, heldur
fram færð til að dylja sannleikann um feimni hans og uppburðaleysi
gagnvart nánum samvistum við konur.
Hitt vitum við með vissu að hann varð oftlega ástfanginn, og gaman
gæti verið að tilfæra hér dæmi þess, með hans eigin orðum. í bréfi sem
hann ritar vini sínum, Christian Wulff, 4ða júní 1839, má lesa eftirfarandi:
„I gœr var ég í leikhúsinu... Ó, þar hitti ég frú Falbe með dœtrum sínum, og
ég talaði meira við Klöru en ég horfði á leikinn; hún er indæl, og éggtzfi fúslega
heila viku af lífi mínu fyrir einn koss... ogfyrir hana sjálfai... Já, ég mundi
deyja strax að brúðkaupinu loknu. Ég veit ekki, hversu ungur mér hefur
fundist ég vera uppá síðkastið, en til allrar hamingju hverfur hitinn eftirað ég
hefsofið, og í dag er ég eins rólegur og hugsast getur, en vœri ég ríkur, skyldi ég
halda samtalinu áfram og segja að lokum: 'Voulez-vous?’“
Já, það er ekki ofsagt, að H.C.Andersen hafi verið sæmilega eldfimur,
þráttfyrir 34 ára aldurinn!
Menn hafa víða getað fræðst um tilhneigingar skáldsins. í bók sinni um
H.C. Andersen hefur Hjalmar Helweg prófessor og dr. med. lýst þessu í
fáum orðum: „Riborg Voigt var fyrsta ástin hans, Louise Collin tilbeiðslan,
sem stafaði af hlýju heimilisins, og Sophie 0rsted smáskot, en Jenny Lind
var hin mikla ástríða fullorðinsáranna." Samkvæmt þessu áttu þær ekki að
vera fleiri — og þó má enn nefna unga konu sem á heima í þessum útvalda
hópi: sænsku greifadótturina Matildu Barck.
Hinn 27nda júní 1839 ritaði Andersen (móðurlegri) vinkonu sinni,
Henriette Hanck í Óðinsvéum, og sagði frá heimsókn sinni til Skáns (22.6
til 1.7), þegar hann var gestur Carls Gustavs Wrangels greifa og fór þaðan
í heimsóknir til höfðingjasetranna í nágrenninu: „A þessum fáu dögum hef
ég verið á ferð og flugi dag eftir dag... A Torup kynntist ég Barck greifa,
20
á- .JJayæiá - Tímarit þýðenda nr. 9 / 2005