Jón á Bægisá - 01.12.2005, Síða 47

Svona et)a hinsegin H.C. Andersen? — íslenskarþýðingar á avintýrunum
slokknaði loginn, ofninn hvarf og hún sat með ofurlítinn stubb af
brunninni eldspýtu í hendinni."
Þýðing Þorsteins frá Hamri. 1991. Litla stúlkan með eldspýturnar.
Forlagið. Reykjavík.
„Hún tók eina eldspýtu og strauk henni við húsvegginn. Lítill logi
kviknaði og skuggar hófu dans í dyragattinni. Á meðan eldspýtan brann
upp virtust skuggarnir verða stœrri og stœrri. Litla stúlkan hélt lófunum
þétt að loganum oggafsig dýrum draumi á vald... Hún ímyndaði sér að
arineldur hinnar lánsömu fjölskyldu farðist nær henni með allan þannyl og
alla þá huggun sem fátœk stúlka fór á mis við. Hvílíkur unaðurl Hve hlýtt,
hve sefandi... En loginn litli dó og töfrar birtunnar bliknuðu í nepju þess
sem raunverulega var.“
Þýðing Sigrúnar Árnadóttur 1998 og 2000. Ævintýri H. C. Andersen.
Vaka/Helgafell. Reykjavík.
„En ef hún tæki nú eina og kveikti á henni, skyldi pabbi hennar nokkuð
taka eftir því? Henni hlyti að minnsta kosti að hlýna ofurlítið og það væri
yndislegt. Það var nóg að strjúka eldspýtunni við vegginn til að kveikja á
henni. Þá kom blossi og allt varð bjart í kringum hana. Henni varð bilt
við hvissið sem kom þegar kviknaði á eldspýtunni en hún flýtti sér að
skýla loganum með lófunum til þess að hann dæi ekki. Ó, hvað hann var
fallegur, svo bjartur og hlýr! Nú gat hún rétt örlítið úr krókloppnum
fmgrunum. Og það var næstum eins og hárið á henni væri farið að loga.
Litla stúlkan horfði á heitan logann milli handa sér og fór að syfja. Og
nú gerðist nokkuð skrýtið. Henni fannst hún sitja fyrir framan stóran,
fallegan steypujárnsofn með látúnshjálmi. Það logaði eldur í honum. Ó,
hvað var hlýtt og indælt þarna hjá ofninum. Litlu stúlkunni fannst hún
sjálf eiga þennan ofn. Hún hafði keypt hann af ríku fólki sem var fjarska
gott við hana og seldi ofninn ódýrt. Hún var fjarska glöð því það var ekki
á hverjum degi sem maður gerir svo góð kaup. Ofninn var dálítið
óhreinn en hún ákvað að hreinsa hann upp og gefa foreldrum sínum
hann. Og nú hafði hún þrjár vikur til að fægja ofninn með klútum og
áburði sem þessi góða kona hafði gefið henni. Og sá var nú fallegur! Það
glaðnaði yfir litlu stúlkunni í hvert skipti sem fallegur sveigur eða annað
skraut kom í ljós við hreinsunina. Á ofninum voru bognir fætur og
rákóttur reykháfúr og á báðum hurðum voru op þar sem hægt var að
horfa á eldinn fyrir innan. Þegar ofninn var orðinn skínandi hreinn vildi
litla stúlkan ganga úr skugga um að hann væri í góðu lagi áður en hún
gæfi foreldrum sínum hann. En hvað húsið þeirra yrði hlýtt og notalegt!
Nú var hún búin að kveikja upp í ofninum. Það logaði glatt í eldhólfinu
og litla stúlkan teygði fram kalda fætur til að ylja sér við ofninn. En allt
ff-ds/. á .fHayáíá - Til i>ess þarf skrokk!
45