Jón á Bægisá - 01.11.2008, Qupperneq 13

Aðpýða upphdtt
Þýðandinn skiptir sér lítið af uppsetningu leikritsins sem slíkri, en
hann getur samt haft áhrif á hana. Það skiptir máli hvernig þýtt er. Blæ-
brigði málsins hafa áhrif á þann boðskap og þau hughrif sem leikstjórinn
leitast við að skapa. Þýðandinn verður að lifa sig inn í hverja persónu.
Hann verður að þýða upphátt.
Eg minntist hér í upphafi á sænska ljóðskáldið Tomas Tranströmer. Bókin
sem ég þýddi efir hann heitir Sorgargondóll og fleiri ljóð og kom út hjá Máli
og menningu árið 2001. Ég hafði ekki þýtt mikið úr sænsku áður, eiginlega
ekki annað en nokkra bæklinga um mjaltavélar og fleira skemmtilegt sem
ég þýddi á spænsku þegar ég bjó á Kúbu fyrir margt löngu, og sömuleiðis
texta við þöglu kvikmyndina Gösta Berlings saga. Hinsvegar var það ung-
verskur þýðandi að nafni Frans Mervel, búsettur í Svíþjóð, sem kom mér
í kynni við Tranströmer. Frans þessi hafði þýtt ljóð eftir mig í heila bók
sem kom út hjá ungversku forlagi 2001. Hann hafði líka þýtt ljóð eftir
Tranströmer og mörg önnur norræn skáld. Einhvernveginn tókst Frans að
sannfæra mig um að ég ætti að þýða Tranströmer. Ef ykkur er sama er ég að
hugsa um að enda þetta sundurlausa þýðingaspjall mitt á því að lesa svolítið
fyrir ykkur úr Sorgargondólnum. Hækuformið er Tómasi hugleikið, þetta
knappa japanska form sem sýnist svo einfalt, en leynir á sér. Ég ætla að lesa
fjórar hækur eftir hann.
Rafmagnsleiðslurnar
spenntar í ríki kuldans
norðan tónlistar.
Hvíta sólkringlan
skokkar einmana í átt til
dauðans bláa fjalls.
Verðum að lifa
með fínlegu grasi og
kjallarahlátri.
Nú lækkar sólin.
Skuggar okkar eru tröll.
Brátt er allt skuggi.
Erindi flutt á málþingi um þýðingar í Gerðubergi 21. jan. 2007
á Jffiœýráá - Að geta sagt „shit“ fyrir framan dömu
11