Jón á Bægisá - 01.11.2008, Síða 57

Blómjurt, skrauti svipt? Um kvœðaþýðingar Vestur-Islendinga
með klofinn hjálm og rifinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld.
Friends are passing fast away,
Fate's insistent call obey.
Perhaps I, too, am due today
With dented armor, shield aspley,
A broken helmet, shattered sword and sins to pay
Einnig þýðir Páll kvæði effir yngri íslensk skáld, m.a. Jón Helgason, Orn
Arnarson og Sverri Haraldsson. Þarna birtir hann líka þýðingar sínar á mörg-
um kvæðum eftir fimmtán skáld sem ortu vestanhafs. Sjö þeirra kvæða eru eftir
Stefán G. og eitt af þeim er „Vopnahlé“, stærsta kvæðið í bálkinum Vígslóða.
Þriðja bók Páls heitir More Echoes (1962) og gaf hann hana út í aðeins
300 eintökum. Formála ritar æskuvinur hans Vilhjálmur Stefánsson. Þar
eru enskar þýðingar á tólf kvæðum Einars Benediktssonar og sex eftir Dav-
íð Stefánsson. Einnig eru fimm kvæði þýdd úr sænsku.
í Flísum (1964) þýðir Páll eitt kvæði eftir Stefán G. („Hvað er sann-
leikur?“) og þrjú kvæði eftir Þorstein Erlingsson (meðal þeirra „Örbirgð
og auður" og „Örlög guðanna“); tvö af kvæðum Þorsteins hafði Páll þýtt í
Odes and Echoes.
Loftur Bjarnason (1913—1995) prófessor í Montery í Kaliforníu skrifaði
ágæta grein um Pál, kvæði hans og þýðingar. Páll varð vitni að því hvernig
enskan tók jafnt og þétt við hlutverki íslenskunnar sem samskiptamiðill,
einnig á þeim svæðum sem höfðu verið íslenskar landnemabyggðir. Loftur
segir að Páll hafi fylgst með því, harmi sleginn, hvernig íslenska kveðskap-
arhefðin fjaraði út í Vesturheimi á ævidögum hans. Hann lagði sig fram
um að bjarga því sem hann taldi best úr arfinum yfir á hið nýja mál Vestur-
Islendinga. Loftur skrifar:
Hann hlaut að horfa upp á gömlu frumherjana frá móðurlandinu hverfa
til feðra sinna, hvern af öðrum. Hann varð var við að hinn mikli áhugi
á íslenskum bókmenntum, sérstaklega kvæðagerðinni, fór óðum minnk-
andi og var gjörsamlega að hverfa því að stöðugt fækkaði þeim sem gátu
lesið þessar bókmenntir og metið þær að verðleikum. Þetta olli Páli
áhyggjum eins og mörgum öðrum sem höfðu orðið vitni að dvínandi
virðingu fyrir íslenskum skáldskap, upplausn hins ríkulega menningararfs
sem íslenska landnámskynslóðin hafði meðferðis frá föðurlandinu og
auðgaði með honum líf og hugsun í nýja fósturlandinu.12
12 Loftur Bjarnason: „Paul Bjarnason: Poet and Trans!ator.“ The Icelandic Canadian, 32/11973
á Jffieeýsdsá - Að geta sagt „shit“ fyrir framan dömu
55